Don't tell anyone! [Dutch]

3)Wicked

"Wicked", zeggen Fred en George, "vertel dit aan niemand", fluistert raven, "maar, hoe, wie, wat hoezo wisten wij dit niet", Fred en George kijken haar doordringend aan, "heeft Umbridge dit gedaan", George wijst naar haar arm raven knikt. "We moeten dit melden bij je ouders of op se minst Dumbledore", "mijn moeder is dood, en ik weet niet wie mijn vader is", raven kijkt naar haar voeten, de tweeling weet niet goed wat te doen in de situatie, "oh."

***

Raven zit in de Gryfindor Common room aan haar huiswerk voor charms, maar ze heeft haar hoofd er niet echt bij, "aquamenti" roept ze, en een straal water spuit uit haar toverstaf, in een glazen bakje. Vervolgens vouwt ze een papieren bootje en zet hem op het water. Ondertussen komen Fred en George bij haar zitten, "leuk bootje", zegt Fred. Raven zucht "Inflamenta" en het bootje vliegt in de fik. Boos kijkt ze achter naar de grijnzende jongens, "jullie stalken me nu echt he", zegt raven geïrriteerd. "Nee, wie zegt dat we jouw stalken", ,"ja misschien stalk jij ons wel." Raven trekt een wenkbrauw op, niet op reageren denkt ze. "Het is niet zo dat we vrienden zijn omdat ik over mijn aandoening heb verteld", ,"aandoening, is dat hoe je het noemt ", zegt George, "ja", antwoord raven, "iedereen noemt het zo, en ik snap het ook wel." "Wat snap je wel", vraagt George, "dat het een aandoening is, ik bedoel ik ben een monster."   "Raven pineapple, als jij jezelf al een monster vind wat moet Umbridge dan wel niet zijn", zegt Fred. "Raven Pineapple", lacht raven, "hebben jullie echt niets beters?"  Alledrie beginnen ze te lachen, maar al snel word het stil, "mijn vader is ook een weerwolf", "wie is hij", vraagt Fred. "Ik weet het niet", Raven laat het niet merken maar diep van binnen voelt ze een hol gevoel, in haar. Ze word er triest van en kijkt op naar Fred en George. "He Pines", zegt George, "kom, we moeten nablijven", ze staat op en laat het brandende bootje drijvend in het water liggen. Samen lopen Fred George en Raven de trappen op en staan ze uiteindelijk voor Umbridge kantoortje. De deur vliegt open en Umbridge duwt haar op een stoel, "jij weet al wat je moet schrijven, doe maar een paar keer", terwijl Fred en George met haar meelopen pakt zet raven met tegenzin de speciale veer op het papier. "Full moon is a weakness", fluistert ze, en begint te schrijven. Ze voelt de letters op haar arm open schroeien en dieper kerven. Na een aantal keer bedenkt ze haar iets, wat nou als ze een streep door de zin zet, zal de betekenis dan minder pijn doen voor Raven? Ze zet de speciale veer weer op het papier en begint te schrijven, en direct nadat ze de punt heeft gezet zet ze een streep door de zin. Raven voelt nieuwe huid open schroeien, de streep kerft niet zo diep als de rest van de woorden, maar verzekerd zichzelf dat als ze er elke keer een streep doorheen zet het goed te zien word.

***

Een paar weken later hoort Raven niets meer van Fred en George, ze is opgelucht dat ze weg zijn maar ook bang dat ze haar geheim onthullen aan iemand. Haar leven is bijna weer normaal ze volgt de lessen eet in the great hall, schrijft strafregels bij Umbridge, zelfs de meiden die eerst zo graag met haar rond wouden hangen waren gestopt met proberen. Raven vond dit absoluut niet erg, ze vond het juist fijn alleen te zijn het liefst de hele dag. S'nachts leest ze nog stiekem in haar boek over care of magical creatures met haar toverstok als zaklamp, als ze gerommel hoort bij de deur. Raven schrikt en kijkt scherp om zich heen, niemand had het gehoord hoe laat was het wel niet. Ze slaat de denken van haar lichaam en stapt stilletjes uit haar bed. Ze loopt naar de deur en maakt hem langzaam open. Raven kijk onderaan de trap die verandert is in een glijbaan, er liggen twee kreunende roodharige jongens, "jij zei dat het zou werken", sist er een,"nee jij." Dit konden niemand anders dan Fred en George zijn. "Wat doen jullie", fluistert raven, de jongens krabbelen overeind en gebaren raven naar beneden te komen. Ze glijd van de glijbaan en gaat bij de jongens staan die intussen voor de haard zitten. "Wat is er", vraagt Raven o geduldig, het is koud in haar dunne pyjama en wil graag zo snel mogelijk haar bed induiken. "We hebben de laatste weken informatie ingezameld om erachter te komen wie jouw vader is", ,"echt", vraagt Raven net iets te hard. "Echt", herhaald ze maar dit keer zachter, "en zijn jullie ergens achter", de jongens kijken elkaar aan en dan weer naar Raven. "Uit de archieven van Hogwarts is op te maken wie jouw vader is." "Wacht wat dat is geweldig wie is het", zegt ze terwijl ze opspringt van blijheid, "sorry Raven maar dat is echt niet aan ons om jouw te vertellen", ,"wat", Raven kijkt de jongens schuin aan. "Jullie maken me midden in de nacht wakker, om te vertellen dat jullie weten wie mijn vader is, en dan vervolgens me niet vertellen wie het is?" Ze zucht diep staat op en loopt de trap die inmiddels terugveranderd is op.