Don't tell anyone! [Dutch]

5) Dumbledores Army

Raven zit in de stoel van de Gryfindor common room voor de open haard. De kerstvakantie was voorbij gevlogen, ze hadden leuke dingen gedaan. Maar ze kon haar gedachte er niet bijhouden, ze waren naar Marshall geweest hij zag er slecht uit heel slecht, toen Remus vertelde dat hij onze vader was zei hij, sorry sorry hij maaide met zijn armen en jaagde ons de deur uit. De rest van de week leek niemand meer te denken aan Marshall, maar toch bleef het in Ravens hoofd spoken, wat was er aan de hand met hem? Opeens word Raven uit haar diepe gedachten gehaald door Fred en George ze staan voor haar ze willen iets van haar. Raven kan het zien aan hun identieke gezichten. "Wat is er?" vraagt ze, "of je ons kunt helpen", "Kun je een beetje acteren?" Ze haalt haar schouders op, George trekt haar uit de stoel en samen lopen ze door het gat van het schilderij. Ze gaan richting Snapes kantoor, "wat willen jullie doen", vraagt Raven, "Kun je Snape voor ons uit het Kantoor lokken voor ongeveer vijf minuten?" "Tuurlijk maar waarom", ze geven geen antwoord ze zijn bezig het slot van de deur eraf te halen. "Wat doen jullie", vraag ik, ze negeren me en lopen het kantoor binnen. "Fred, George?!" Dan hoort Raven voetstappen galmen door de hal, ze kijkt opzij, professor Snape komt in snelle passen aanlopen. "En wat moet jij voor mijn kantoor mevrouw Pines", vraagt hij met zijn lage zeurderige stem, even twijfelt Raven moet ze dit nu wel doen. Maar als Snape zijn toverstok tevoorschijn haalt om de deur te openen heeft ze geen keus, "Professor, u moet met me mee komen!" "En waarom wel dan niet", heel even stottert raven, "iemand probeerde een Potion te maken in de Ravenclaw common room, maar het ging fout het is een catastrofe!"
Ze wist dat Snape iets moest doen ook al was hij niet aardig hij was een leeraar en hij had de taak studenten te helpen en problemen op te lossen. Dramatisch draait Snape zich om waardoor zijn keep en haar achter hem aan zwaait, hij loopt met een vaart de hoek om. Maar raven kent een snellere weg, en hijgend staat ze bij de ingang van de Ravenclaw Common room, Luna is net naar binnen gegaan waardoor de poort nog open staat, ze heeft een raar brouwsel in haar ketel zitten. Raven rent achter haar aan, "wat is dat?" vraagt ze, "Oh hallo Raven, ik heb dit brouwsel zelf gecreëerd maar ik weet niet wat het doet", "Kun je het alsjeblieft op de grond gooien in de common room", "je zult me heel erg helpen", "denk niet dat ik je niet vertrouw Raven maar waarom?" Dit duurt allemaal te lang Snape kan elk moment binnenkomen en dan zal hij niets aantreffen, Raven slaat met twee handen de ketel uit Luna's handen, de vloer word bedekt met fel oranje en groene drap, "sorry Luna", zegt ze zachtjes voordat ze achter een grote stoel verstopt. En op dat moment komt Snape binnen, hij kijkt Luna doordringend aan, Luna kijkt dromerig alle kanten op, "Heb jij dit gedaan?" Vraagt Snape, "nee meneer", zegt Luna met haar hoge dromerige stem. Snape kijkt om zich heen alsof hij weet dat er meer mensen zijn. Hij heft zijn staf op en laat alle lichtgevende drap op de grond terug in de ketel lopen alsof er niets gebeurt is. "Dankuwel professor", Luna pakt haar ketel en loopt langs hem heen de common room uit. Snape zucht en schud zijn hoofd draait zich om en loopt ook de common room uit.

***

"Je was geweldig!" roepen Fred en George opgewonden, "wat hebben jullie nu gedaan", "een paar spullen teruggepakt wat hij ons had afgenomen", "en een paar ingrediënten voor verdere productie", "productie waarvoor", vraagt Raven er word verder niet geantwoord. Ze lopen door naar de great hall waar een heel buffet op hen zit te wachten. Ze schuiven aan en iedereen om Raven heen zit te schranzen, Raven eet niet, ze schrijft.

Lieve Marshall

Wat is er aan de hand, is alles goed. Ben je niet blij dat je weet wie onze vader is?
Je kunt me alles vertellen ik meen het serieus. Marshall laat ten minste iets van je horen!?

Liefs Raven

Het is misschien kort, maar er staat precies in wat ze wil. Raven loopt van tafel naar buiten richting de uilenvleugel, onderweg stopt ze de het stuk perkament in een envelop. Ze kiest een grote mooie schooluil en bind de brief aan zijn poot, "Naar Marshall Pines", fluistert ze. Ze kijkt de uil na totdat het nog maar een klein stipje in de verte is. Als ze zich omdraait staat Fred of George voor haar neus. Ze weet het niet zeker maar ze gokt Fred. "Wat doe je?" vraagt Raven, "niets ik zag je hier naartoe lopen en", ,"je bent me gevolgd", maakt Raven af. Fred knikt, "je zou niet alleen over het terrein moeten zwerven, en het is dan ook nog donker", Raven haalt haar schouders op, "ik ben niet bang voor het donker, en ook niet voor alleen zijn, so what?" "Niets", maar we Willem natuurlijk niet dat je wat overkomt." "Ik zal heel voorzichtig zijn" zegt Raven sarcastisch. "Ik meen het", "wat", "ik wil niet dat je wat overkomt." Even valt er een stilte. "Waar is George eigenlijk", "geen idee?" "Zullen we naar binnen gaan ik krijg het koud", Fred knikt, en samen lopen ze naar binnen. Opeens haalt Fred een munt uit zijn binnen zak hij kijkt er even naar en stopt hem dan weer terug", "wat is dat?" vraagt raven, "ik moet je zometeen wat laten zien, kom mee." Fred versneld zijn pas en Raven rent er half achteraan, ze lopen gangen door tot er opeens een deur verschijnt die er eerder nooit was. Raven wil hem openen maar Fred houd haar tegen "Wat hier gebeurt is top geheim, kan ik je vertrouwen?" Raven knikt, "ja natuurlijk." Fred duwt de deur open en beiden stappen ze naar binnen, er zijn veel mensen allemaal hun toverstok in de aanslag, ze zijn aan het oefenen met spreuken. Maar als ze Raven zien stoppen ze daar per direct mee. "Mag ik jullie aandacht alsjeblieft" roept Fred, eigenlijk had hij dit helemaal niet hoeven zeggen, iedereen zat Raven al aan te staren. "Dit is Raven", zegt George, "en we denken dat ze een aanwinst zal zijn voor ons leger", zegt Fred. "Maar wat is dit", Raven kijkt verbaast naar Fred . "Dit is Dumbledore's Army", zegt Harry die opeens voor alle mensen staat, "we zetten een leger op tegen Umbridge, en het Ministry of Magic, we mogen niet meer toveren op school, maar wij vinden dat het juist nodig is als we Voldemort willen verslaan", iedereen schrikt van de naam Voldemort zelfs Fred en George een beetje, Raven niet Raven zei altijd al Voldemort net zoals Marshall, hun waren niet bang voor hem ze dachten juist dat ze een kans hadden om hem te verslaan, met zen tweeën. Raven glimlacht bij de gedachte, als ze opkijkt ziet ze dat mensen haar aanstaren, "doe je mee?" vraagt Fred. "Ik doe mee, maar hoe weet ik dat er weet een bijeenkomst is", Raven zet konijnenoortjes bij het woord bijeenkomst. Dan komt Hermione uit de kluit mensen tevoorschijn ze geeft Raven een munt, zo'n zelfde munt die Fred had. Daarna legt Harry een stuk perkament voor Ravens neus, en een veer, er staat een lijst met namen op met daarboven Dumbledore's Army. Raven neemt de veer in haar handen en schrijft haar naam helemaal onderaan. Fred en George kijken blij, als Raven klaar is laat Harry de inkt drogen en rolt het het perkament op. Hermione geeft een munt aan haar, "hierop Kun je zien als er weer een bijeenkomt is", Raven knikt. "Met welke spreuken zijn jullie bezig nu?" "We zijn bezig met de patronus bezwering", "oh" zegt Raven. Ze haalt haar stok uit haar binnenzak en roept :"Expecto Patronum", een felblauwe straal komt uit haar toverstok, en vormt een grote poema midden in de ruimte. De poema rent rond en verdwijnt naar een aantal seconden. "Wauw, hoe heb je dat gedaan", vraagt Fred, "een patronus houd in dat je een grote positieve herinnering oproept", "en wat is jouw grote positieve herinnering?" Raven negeert zijn vraag. "Raven", zegt Harry, "nu Kun je misschien helpen met het leren van de patronus" roept hij opgewonden. Volgens Raven is hij haast blij dat hij even niet meer in het middelpunt staat. "Ja, is goed" mompelt Raven.

***

De volgende ochtend na het ontbijt in the great hall rent Raven door de gangen, ze is alweer te laat voor defence aggainst the dark arts. Professor Umbridge zal haar weer straffen en haar na laten blijven. Niet dat het erg is want ze kreeg het elke keer voor elkaar om haar na te laten blijven ook al was het iemand anders die het deed. Ze had gewoon een pest hekel aan Raven, en natuurlijk wist ze waarom ze was een weerwolf ze had besmet bloed volgens haar, ook al was ze een pureblood voor haar was ze een mudblood. In haar ogen zijn weerwolven gewoon beesten, die horen niet naar school te gaan, die horen in Azkaban. Raven zucht en trekt de deur van het lokaal open "kijk kijk kijk", wie zullen we daar hebben, zegt Umbridge met haar meisjesachtige stem. "Je bent alweer te laat mevrouw Pines", Raven glimlacht Pines was niet haar achternaam, niet meer, nu is het Lupin maar dat hoeft de school niet te weten. "Hop hop, ga snel zitten", en Umbridge maakt een gebaar met haar handen. Raven kijkt haar aan, "wat?" "Ga snel zitten dan kunnen we verder met de les", Raven gaat met stomheid geslagen zitten, waarom hoeft ze niet na te blijven, ze was gewoon te laat. En anders wil ze haar tijd zo graag verpesten. "Oke we beginnen vandaag met een nieuw hoofdstuk, doe je boek open op bladzijde vierhonderd vijfenzestig", Raven bladert haar boek naar de correcte bladzijde en plotseling trekt al het bloed uit haar gezicht weg en ziet ze lijkbleek. Fred en George zien het en bladeren ook naar de goede bladzijde. Een grootte bladzijde met een tekening van een weerwolf en met sierlijke letters geschreven hoofdstuk acht, alles over de weerwolf. "We hebben hoofdstuk zeven toch nog niet gedaan professor, en hoofdstuk zes dan?" roept iemand in de klas. Professor Umbridge knikt en loopt langzaam naar Ravens tafeltje, "hoofdstuk acht trekken we vandaag even voor, omdat ik hier iets heel speciaals wil laten zien", "wat wilt u laten zien", roept iemand, "of heeft u soms een echte weerwolf meegenomen",  Ravens gezicht word nu bleker dan wit, haar pupillen worden klein en haar ogen groot, Umbridge komt steeds dichterbij, en stopt vlak voor haar neus. "Wat het is", zegt ze langzaam, "jullie wisten het niet maar jullie hebben een weerwolf in de klas zitten", ze kijkt met krankzinnige ogen naar raven die haar vol angst terugkijken. "Je wilt zeggen dat?" "Raven Pines", schreeuw professor Umbridge haast, Raven smelt weg, "is een weerwolf dames en heren!" Fred staat op, "dat is een goeie professor maar uhh je kunt toch helemaal geen weerwolven op school hebben", "dat is een goede vraag, en ik vind ook dat weerwolven niet getolereerd zouden moeten worden op Hogwarts, maar jammer genoeg liet Dumbledore toch een moordzuchtig beest toe!" De klas die eerst geschokt was, lijkt nu een kippenhok te zijn geworden, iedereen kijkt minachtend naar raven alsof ze een besmettelijke ziekte heeft. Sommigen rennen het lokaal uit en sommigen lijken er nog steeds niets van te snappen. Maar de meesten stormen op Raven af voor bevestiging. En dan word het haar te veel, "goed!" schreeuwt ze, "het is waar ik ben een weerwolf!" ze rent de klas uit. Ze wil hier weg ze wil naar huis, vandaag weet de klas het en morgen de school....

Hallo allemaal die dit lezen.
Ja een nieuw hoofdstuk van dit boek is er. Ik heb mezelf voorgenomen om dit boek af te maken en er komen nog een heleboel hoofdstukken aan want het is nu nog niet echt een Fred Weasley fanfic. Al zeg ik het zelf. Ik hoop dat jullie willen aangeven welke stukken in het schrijven jullie boeiend vinden en welke jullie absoluut slecht geschreven vinden want dat helpt mij alleen maar. Een normale vote of lieve reactie mag altijd natuurlijk. Byee Xxx Kyra