Un Normal Adventures

HFT: 5. Gevangen

Mijn voet zat klem onder het omgevallen boom. Terwijl ik gestrest en erg bang mijn voet eruit probeerde te halen..had ik geen kans meer het gedaant tilde me op mijn zijn grote vieze hand 'HELP!' schreeuwde ik in hoop. Leo gooide takken en dergelijke naar het gedaante toe. 'Laat haar los jij stomme planten hoofd!' schreeuwde Leo naar het monster. Het monster renden weg met mij in zijn handen, terwijl Leo nog kans dacht te hebben om achter het monster aan te rennen, gingen ik en het moster steeds dieper en dieper het bos in. 'Leo!' schreeuwde ik nog in hoop dat hij iets kon doen. Na een lange tijd kwamen we bij een enorme huis, het is maar dat ik het nog net geen ''kasteel" kan noemen. Hij bracht bij een gesteend kamer met spijlen bij de ingang. Het zag er erg eenzaam uit met een bed en en wasbak. Hij gooide me erin alsof ik niks was. 'NEEE!' schreeuwde ik ' echt ik meen het, als ik los ben, ben JIJ degene die ik pak!!' schreeuwde ik dreigend. Terwijl ik daar hopenloos op mijn knieen op de grond zat, werd ik ineens enorm emo (emotioneel)) ik barste ineens uit in tranen. Terwijl ik een uitweg zocht, herinderde ik me ineens dat ik mijn telefoon mee had genomen 'SHIT, geen bereik' zei ik terwijl ik op mijn telefoon keek. Het werd laat en donker en had het gevoel alsof ik er nooit meer uit kwam.
Ik liep naar de wasbak waar een spiegel bij hing. Er schoot een idee bij me binnen, ik trok het spiegel van de muur en gooide het op de grond ik pakte een grote glasscherf, en trok een mijn t shirt uit waar ik toevallig een onderhemd onder aan had. Ik scheurde een stuk van mijn tshirt en ik wikkelde het aan het uit einde van mijn glasscherf. Ik maakte een duivels scheun lachje. Ik hoorde zware voetstappen aan komen. Ik keek naar het gebroken glas die ik heb laten vallen ' nee nee neeee' zei ik in me zelf, ik liep naar het glas dat verspreid over de grond lag, ik pakte het op met de rest van mijn tshirt ik schoof het onder mijn bed en zetten de rest van mijn tshirt zo snel mogelijk erop zodat hij het niet zag. 'Pu ka mua?' zei het grote beest, het beest zag er trouwens groot en harig uit, hij was paars maar zo te zien waren er meerdere kleuren, hij had scherpe haak tanden en hang oren, grote stralende ogen en vieze grote poten. 'Ik versta je niet!' zei ik boos en ongeboeit. Ik liep voorzichtig met mijn 'mes' in mijn handen dichter bij en dichter bij. Tot ik besloot het opeens niet te doen. Ik weet niet waarom maar ik wilde het niet meer. Het beest liep weg. 'Pfff, watje' zei ik tegen mezelf. Ik liep terug naar mijn bed en legde mijn mes onder mijn kussen, ik voelde me zo machteloos en enorm klein tegenover hun. Op dat moment had ik echt een knuffel nodig van Chloe. 'Psst! Hoorde ik achter me terwijl ik hopenloos op mijn bed zat te huilen. Ik keek geschrokken achterom naar het kleine open raam waar stalen  en veeg mijn tranen 'LEO!' riep ik opgelucht, 'rustig maar ik haal je hier uit maar vertrouw me!' zei hij terwijl hij om zich heen keek, 'wacht ik heb iets handigs' zei ik terwijl ik mijn mes onder mijn kussen tevoorschijn hield. Ik snee de ijzere stalen door en sloeg de raam wijder open, Leo gaf zijn hand ' pak mijn hand zei hij' ik pakte zijn zachten hand vast en hij trok me omhoog ' oke en nu maken dat we weg komen' zei hij buitenadem ' ja zeker!' zei ik en begon te rennen. Uit eindelijk kwamen we steeds dichter bij bij de boom. Tot slot stopte ik voor de boom ' Leo... Dankje' zei ik verlegen en schoof mijn voor plukjes achter mij oor. 'Geen dank hoor, dat was niks' zei hij ' jawel! een man zoals jij verwacht ik dat niet' zei ik met een lach op mijn gezicht. Hij zetten zijn hand langs mijn wangen ' ik bescherm je zoalang je bij mij blijft' hij kwam steeds dichter bij met zijn hoofd en zijn lippen raakte mijn lippen....