Un Normal Adventures

HFT: 6. 'ik ken jou?'

'Alles komt goed' zei hij zacht in mijn oor. Toen we terug liepen naar ons appartement, zagen we Chloe die als een mongool naar ons liep ' hahaha gekkie' zei Leo ' hahaha' lachde ik maar mee ' hey hey, en was het leuk?' vroeg Chloe lachend. ik vertelde haar het hele verhaal, toen vroeg ik ' zijn er meer demensies?' even was het stil en zag ik Chloe en Leo naar elkaar kijken ' ehm.. Hannah. Ik ben bang van wel' zei ze treurig. ' waarom zo verdrietig?' vroeg ik en liep voorzichtig naar Chloe toe ' het is gevaarlijk, we mogen niet contecten met de mensheid' zei ze met glasogen 'wat!?' zei ik geschrokken ' ja.. Daarom wilde we het niet laten zien' zei Leo triest ' jeetje maar van wie allemaal?' vroeg ik ' doet er niet toe'zei hij en liep zwijgzaam weg. ik keek Chloe aan 'Chloe alsjeblieft laat me niet alleen' zei ik terwijl ze op het punt stond om weg te lopen. 'sorry ik moet naar CandyLandy' zei ze en ze liep weg. ik kon wel door de grond. terwijl ik een perfect plekje zag verderop om even bij te komen. ik zat bij een schattig cafe, aan een 2 persoons tafel. terwijl ik met mijn armen over elkaar en mijn hoofd erin gedrukt op de tafel leunden, hoorden ik iemand bij mijn tafel aansluiten. ik keek met rode ogen naar de andere kant van de tafel 'hey, gaat het?' vroeg hij. mijn hersenen herkende hem maar mijn hart vroeg dingen af, "oke denk denk kom op Han" dacht ik ' uhm.. hey' zei ik met een nep lachje en vragend. 'weet je nog wie ik ben?'vroeg hij. ' nee?'zei ik ben gefronsten wenkbrauwen. ' oke hint...'lacht hij ' oh hell no' zei hij nog met een glimlach 'hahaha.' lachde ik ( dat stond op de achter kant van mijn telefoon hoesje) 'oh jij bent die jongen in de tram'zei ik lachend  'ja ik ben. na 45 min kwam Chloe staand er bij 'zo zo Han' keek ze naar mij en terug naar hem en toen weer naar mij, en deed met beide wenkbrauwen omhoog en naar beneden snel. 'uhm nee nee.. gek neejoh doe normaal dit zal niks worden!'en sprong van mijn stoel. ik pakte Chloe haar bij haar armen zetten haar op de stoel en zei ' zo Chloe vertel hem eens jou levens verhaal'en liep weg.  'nee Han kom op!' ik negeerde het en deed mijn oortjes in  en liep naar het appartement. terwijl ik overstak en niet opletten, reed een auto van 90 km per uur op mij af, ik merkte niks tot ik  Alex  hoorde schreeuwen 'HANNAH RENN!!!' schreeuwde hij. ik keek met grote ogen naar de auto die vervolgens nog steeds niet stopte. tot ik Leo op me af zag rennen, hij pakte me bij me hand en viel naar de zijkant van de weg. mijn hart ging sneller dan net. hij lag over me heen gebogen ' gaat het Hannah ?'vroeg hij buiten adem en onrustig. ' ja met mij gaat alles goed.. beetje geschokt maar ja, dat komt goed.' zei ik met een lach. de auto toetterde en reed als een speer weg. hij ging van me af en hielp me omhoog, Chloe en Alex naar me toe gerend 'omg Hannah ik schrik me een cupcake hoedje !' zei ze en ze schoof haar arm om me heen, terwijl ik bij kwam van het auto gedoe, zei Leo 'kom we gaan wat thee drinken binnen, Chloe en Alex gaan jullie iets samen doen ik en Hanna gaan even thee drinken.' 'veel succes' fluisterde Chloe in mijn oor en gaf me een knipoog. ik glimlach naar haar en ik en Leo lopen weg. eenmaal binnen aangekomen hielp hij me alsof ik zwanger was, niet dat ik het erg vindt ik bedoel hulp kan ik zeker gebruiken maar.. ik leef nog! 

** in het appartement**

ik  zat op het bed met een kop thee in mijn handen naast mij zat Leo, die de heletijd ongerust over me deed. tot er plots een moment kwam waardoor ik mijn gevoelens niet met balans kon houden, ik verloor mezelf. hij schoof dichter bij me en schoof mijn voorplukjes achter mn oren. hij deed zijn hand op mijn wang en begon dichter met zijn gezicht naar mij te komen. ik begon te shaken..