When We Collide (When Trilogy #1)

Chapter 25

Chapter 25

Denim Jacket thing that You Like

Paglabas ko ng kwarto ko ay nadatnan ko si Colton na nasa sala na at abala sa pagte-text sa kanyang phone.

Napa-arko ang isa kong kilay.

Dumdalas na ngayon ang pagti-text niya. Hmm...

Lately, I noticed that he often check his phone na para bang may nagmamahal sa kanya. He's always occupied, parang parati siyang may inaantay na ewan.

Kung minsan ay nandito nga siya pero parang ang isip niya ay nasa iba. Hindi ko alam kung may girlfriend na ba siya ulit o ano.

At kung meron man ay hindi naman niya kailangang itago iyon sa'kin dahil hindi naman bago sa'kin 'yon.

He had a plenty of girlfriends way back when he was in highschool. Kung magpalit siya ng nobya noon ay parang nagpalit lang siya ng damit niya.

Natigil lang noong graduating na siya. I don't know what pushed him to stop from jumping one woman to another but I'm glad that he stopped.

Halata naman kasi sa kanya na hindi siya seryoso sa mga nagiging girlfriend niya. Most of them are just bimbos. Ganda lang ng mukha at ganda lang ng katawan ang puhunan.

"Bakit nandito ka na?" Tanong ko bigla. Nagitla naman siya mula sa kinauupuan niya at kaagad na pinatay ang ilaw ng phone niya.

Ang sandali niyang pamumutla ay hindi nakatakas sa aking mga mata. Umarko ang isa kong kilay and I know that he knows that I'm giving him a suspicious look but he just shrugged it off.

"Nagpaalam na ako sa kanila. Ang sabi mo kasi ay may duty ka."

Umigting ang aking bagang. Kanila? Ibig sabihin...

"Nando'n pa si Rhian?" Hindi ko mapigilang tanong.

He licked his lower lip. "Yeah... I guess. Nando'n pa siya nung umalis ako, e." Kibit balikat niyang sabi. Nag-iwas ako nang tingin at kunwaring tumingin sa wrist watch ko para itago ang pagkadismaya.

"Alis na ako." Paalam ko.

Tumayo siya mula sa pagkakaupo niya at isinuksok ang phone niya sa likod ng bulsa niya.

"Ihahatid na kita..." Presinta niya. Sinundan ko ng tingin ang phone niya bago ko siya muling binalingan ng tingin sa mukha.

Tinaasan ko siya ng kilay. "Sino nga pala 'yang katext mo?"

"Bakit nga pala nag-away kayo ni Yael?" Ganti niya sa akin at hindi sinagot ang tanong ko. Of course, he knows my weakest point at this moment.

I cleared my throat and laughed ridiculously. "A-Ano ba'ng pinagsasabi mo diyan!"

He gave me a boyish grin.

"Fair enough." Aniya at tinalikuran na ako habang pinaglalaruan ang susi ng kanyang Infiniti FX sa kanyang mga daliri.

"Yeah, fair enough." bulong ko sa sarili ko bago siya sinundan. Wala siyang balak sabihin sa akin kung sino ang katext niya at wala rin naman akong balak umamin sa kanya kung ano talaga ang nangyari sa amin ni Yael. Fair enough, brother.

Isa pa, gigilitan niya ako sa leeg kapag nalaman niya kung ano ang ginawa ko noong gabing tinanggihan ako ni Yael. I flinched at the memory.

Gusto kong sabunutan ang sarili ko! Where is your dignity, Beatrix? Napaka cheap mo!

Pagpasok ko ng ospital ay saktong palabas naman si Nick kaya nagkasalubong kaming dalawa.

"Shocks, lalo kang pumangit ngayon." Nakangiwi niyang sabi saakin habang nakatingin sa mga mata ko. I know he's looking at my eyebags.