" ေကာင္ေလး ..!"
ဟင္..။
ေနာက္ကေန .႐ုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာေသာ ..
Hyung nimရဲ႕အသံေၾကာင့္ .. လူက
ဆတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္ ..။
ကပ်ာကယာေနာက္လွၫ့္ၾကည့္မိေတာ့ ..
ဝတ္စုံျပည့္နဲ႔ Hyung nimက .. လက္ဆြဲအိတ္
တစ္လုံးကို .. လက္မွာဆြဲထားလ်က္။
ဖြင့္ထားမိတဲ့ .. ျပတင္းေပါက္တစ္ခ်ပ္ထဲကေန ..
လွမ္းျမင္ရတဲ့ .. မနက္ခင္းေကာင္းကင္က ..
ေမွာင္မဲေနဆဲမို႔ .. အလုပ္သြားဖို႔ .. အဆင္သင့္
့္ျဖစ္ေနေသာHyungေၾကာင့္ ..
Luhanအံ့ႁသသြား၏။
"Hyung nim .. ဒီေလာက္အေစာႀကီး ..
..အလုပ္ကတစ္ခုခုျဖစ္လို႔လား ဟင္ ?.."
ကိုယ့္ရဲ႕ထိတ္လန့္မွုစြက္ေနတဲ့အေမးကို ..
ေခါင္းယမ္းကာ..အိပ္ခ်င္မူးတူး ..ျပံဳးျပရင္း ..
Hyungတစ္ေယာက္ ..
မီးဖိုခန္းထဲ .. ေျဖးေျဖးေလ်ွာက္ဝင္လာသည္ ..။
"မင္းႀကီး ..အဲ .. အလုပ္ကလူေတြနဲ႔ ..
လမ္းအတူေလ်ွာက္ဖို႔စီစဥ္ထားလို႔ေလ ..
မနက္ခင္းေလ့က်င့္ခန္းေပါ့ .."
ထိုအခါမွ .. . ေအာ္ ..လို႔တိုးတိုး
ေလးရြတ္ႏိုင္ကာ .. ေခါင္းတညိတ္ညိတ္လုပ္မိသည္။
အဲဒီေနာက္ ..
Hyungတစ္ေယာက္ ..
ကိုယ့္လက္ထဲက .ဖန္ခြက္ကိုျမင္ေတာ့ ..
ျပံဳးေနရာက အံျသသြားကာ .. ဖန္ခြက္ကို ..
လွမ္းဆြဲၿပီး ..အနံ႔ခံရင္း .. မ်က္ေမွာင္ေတြ
ကုပ္က်သြား၏..။
"သံပုရာရည္??.."
ဆြဲလာတဲ့ .. လက္ဆြဲအိတ္ကို ထမင္းစားပြဲက..
ထိုင္ခုံတစ္လုံးေပၚ .. တင္လိုက္ကာ ..
ဖန္ခြက္အလြတ္ကို .. စားပြဲေပၚ ေဒါက္ခနဲ ခ်သည္ ..။
" ေကာ္ဖီထေသာက္ေနတယ္ထင္တာ ..
ဘယ့္ႏွယ့္ .. မနက္ေစာေစာစီးစီး ..သံပုရာရည္ ..
မင္း မဟုတ္ေသးဘူးေနာ္ .. ေကာင္ေလး .."
ညည္းညည္းညဴညဴ နဲ႔ ..Hyungတစ္ေယာက္
ဆူေတာ့ .. Luhanအသာေလးျင္ိမ္ေနမိ၏..။
