Kidnapped Assassin's (Nederlands) (voltooid)

hoofdstuk 20

Ik beland met een knal op de grond "sneller" roept moeder Callé. Ik zucht geïrriteerd en sta recht. Mijn moeder staat al terug klaar.

Na een week heb ik deze vechttechniek nog niet onder knie. Normaal gezien leer ik heel snel maar deze techniek is buitengewoon moeilijk. De blinddoek word weer vastgeknoopt. Ja je leest het goed. Alsof deze techniek nog niet moeilijk genoeg is, wordt ik nog geblinddoekt ook.

Ik sluit mijn ogen en adem rustig in en uit. Een vreemd gevoel kruipt over me heen. Alle geluiden versterken hard en ik hoor mijn moeders voetstappen die normaal gezien geluidloos zijn. Ik omklem mijn gevechtstok en hou mijn moeders slag tegen. Ik herinner me mijn training en beweeg me zo soepel als een slang. Ik hou alle aanvallen van mijn moeder tegen. Ik hou haar stok met de punt tegen de grond en zet me erop af. Ik wikkel mijn benen om haar een en we vallen naar voor. Ik maak een koprol door haar benen waardoor ze op haar rug beland en ik hou mijn stok tegen haar keel.

De blinddoek word losgemaakt en ik zie dat ik inderdaad mijn moeder heb verslagen. Ik gooi de stok weg en leun uitgeput tegen de muur "goed gedaan Haven" feliciteert moeder Callé me. Ik kijk haar hijgend aan.

"het moment komt sneller dan ik dacht." zegt ze na een lange stilte. Ik kijk haar aan "bedoel je de eindstrijd?" vraag ik voor de zekerheid. Ze knikt. "Het is goed dat je de techniek onder de knie begint te krijgen." ze staat recht en stapt langzaam naar ons toe.

er is iets mis. Ze leunt nog harder op haar stok dan normaal en begint hard te schudden. Mijn moeder en ik ondersteunen haar en leggen haar op het bed. Ze pakt mijn pols vast en begint hard te hoesten. Mijn moeder geeft haar water. Moeder Callé drinkt alles in een paar tellen op "de steen" zegt ze zwak. Ze begint weer te hoesten voor ze verder gaat "je ketting... Is de st-steen v-an het uni-universum. Raak hem niet kwijt" ze begint weer hard te hoesten en houdt haar zakdoek voor haar mond.

Ze haalt de zakdoek weg en ik zie dat het onder bloed hangt. "geef de steen nooit aan je tante. Zij kent iemand met dezelfde kracht die voor haar werkt. Raa-raak hem nooit k-kw-kwijt" haar hand laat mijn pols los en valt levendloos op de matras.

Ik kijk verward naar haar levendloos lichaam. Mijn moeder begint te huilen. Een klein straaltje bloed drupt over haar wang. Ik staar naar haar spierwitte huid die nu ongeveer dezelfde kleur als haar lange haar begint te krijgen.
_________________________
Sorry voor het korte hoofdstuk maar ik moest dringend een nieuw hoofdstuk publiceren