Στον έρωτα όλοι μαθητές...

Τα φαινόμενα απατούν

Βαλτε το τραγούδι να παίζει πλιζζζζ😻

Δεν μπορει...
Καποιος μου κανει χοντρή πλάκα.
Ο Στέφανος με άλλη; Ο Στέφανος με απατά;;
Η καρδια μου είχε αλλάξει πέντε επίπεδα...Ενοιωθα το κόσμο να χάνεται... Ετρεμα ολόκληρη... Ήθελα να κλάψω να ξεσπάσω να τα σπάσω όλα!!!Πρώτη φορά νιώθω ένα τετοιο συναίσθημα...
Ζήλια, Πόνος , Θλίψη μαζί.
Άρχισα να θολώνω... Να μην ξέρω πως να αντιδράσω. Τραβήχτηκα από την καρέκλα μου πήρα τα κλειδιά και να τρέχω εξω από το σπίτι...
Αγνοήσα τις φωνές των γονιών μου...
Δεν μπορούσα να σκεφτώ καθαρά.
Η προδοσία είναι κάτι που δεν ξεπερνιέται... Δεν χωνεύεται..
Έτρεχα χωρίς να ξέρω για που. Ήθελα να ανοιξει η γη να με καταπιει.
Πόσο ηλίθια μπορει να είμαι!!
Καποιος θα μου έλεγε οτι αγαπησα και πληγώθηκα..
Αλλά δεν το περίμενα ... Νόμιζα πως με αγαπουσε!!
Στο σπιτι μου δεν γυρνάω ... Θα πάω στη Σοφία. Είναι η μόνη που θα με καταλάβει...
Μόλις φτάνω έξω από το σπίτι της χτυπάω την πόρτα και μου ανοιγει.
"Τι επαθες Εβελίνα μου;"
Μου ειπε ενω είδε τα δάκρυα μου να τρέχουν ποτάμια..
"Με σκοτωσε..."
Της ειπα αδύναμα και έπεσα στην αγκαλιά της...
"Ελα ηρέμησε μπες μέσα και πες μου τι έγινε."

Της είπα ότι έγινε ...
"Ποιος την εστειλε τη φωτο;"
"Ο Νικος!"
"Τι;;;"

Σοφιας POV
Μολις μου το ειπε αυτό αμέσως κατάλαβα οτι ειναι κόλπο. Και μάλιστα έχω βοηθήσει έμμεσα σε αυτό. Δεν το πιστεύω...
"Εε Εβελινα σε παρακαλω μην τα πιστέυεις αυτά"
"Τι;; Πας καλά ρε Σοφία;; Εδω σου λέω είδα φωτογραφία;;"
"Εε μπορει να μην ειναι αυτό που φαίνεται"
"Σοφια τι ξέρεις;;"
"Ε; Τιποτα!!"
"Πες μου τώρα!"
"Τιποτα ρε Εβελινα"
"Νόμιζα οτι εσύ θα καταλάβαινες... Αλλά έκανα πολύ μεγάλος λάθος και μαζί σου!"
Κανω κινηση να φύγω αλλά με σταματάει η γερή λαβή της.
"Που πας τώρα;;"
"Οπου θέλω α παράτα με!!
Της λέω και φεύγω χτυπώντας βαριά την πόρτα.
Μην έχοντας που να πάω και μη θέλοντας φυσικά να γυρίσω σπίτι βρήκα καταφύγιο σε ενα σπιτάκι λιγο πιο κοντά στο σπίτι μου οπου πάντα πήγαινα εκεί όταν είχα νεύρα. Είναι εγκαταλειλημένο χρόνια και έτσι πάω όταν θέλω την ησυχία μου. Ομολογώ πως είχα καιρό να πάω.

Την επόμενη μέρα~
Στεφανος POV
Ξυπνάω νιώθοντας βαρύ το κεφάλι μου και έχοντας ενα πονοκέφαλο που δεν μπορώ να τον αντέξω.
Ούτε θυμάμαι τι έγινε χθες. Ήμουν λιώμα. Μάλλον η Νανσυ θα με εφερε. Τι καλή. Τελικά τον πήρε καλά το χωρισμό μας . Χαίρομαι γιατί δεν θέλω μπλεξίματα. Ντύνομαι, Ετοιμάζομαι και στο δρόμο παίρνω τηλέφωνο την Εβελίνα.
Χτυπάει αλλά δεν το σηκώνει...
Περίεργο αυτή το σηκώνει στο δεύτερο χτύπο.
Τελοσπάντων μπορεί να κοιμάται.
Μόλις φτάνω στο σχολείο μπαινω στο γραφείο μου και παίρνω τα βιβλία της πρώτης ώρας.
Εχω στην τάξη της. Ανυπομονώ.
Χτυπάει το κουδούνι. Μπαινω μέσα στην τάξη αλλά δεν την βλεπω εκει. Περίεργο και αυτό. Παντα από τους πρώτους έρχεται.
Μπαινει μέσα η Σοφία.
Της κανω νόημα να με πλησιάσει.
"Η Εβελίνα;"
"Δδ-δεν ξέρω."
Μου λέει δινοντας μου να καταλάβω πως δεν θέλει να μιλήσει για αυτό το θέμα. Τι έγινε;;
Αρχίζω το μάθημα.
Ε: Καλημέρα. Άρχισε το μάθημα χωρίς εμένα;;
Διακρίνω μια ειρωνεία στο ύφος της και δεν μου αρέσει.
"Οχι Παπαλάμπρου πέρασε"
Μου χαμογελάει ειρωνικά και κάθεται σε ενα θρανίο πισω πίσω μακριά από της Σοφίας.
Στο μάθημα τις εριχνα κλεφτές ματίες αλλά ούτε που με κοίταξε. Μόλις χτυπησε το κουδούνι φεύγουν ολοι και παει να φυγει και αυτή αλλά την πιάνω απο το χέρι.
"Τι έχεις;"
"Αφησέ με γιατι δεν ξερεις τι μπορώ να κανω!"
Αλήτη!!"
"Τι;;"
Γούρλωσα τα μάτια μου στο άκουσμα αυτής της λέξης.
"Τι έχεις πάθει μωρό μου;"
"Μην με ξαναπείς μωρό σου" Ουρλιαξε χωρίς να την νοιάζει αν μας ακούσει κάποιος.
"Αλλη ειναι το μωρό σου"
"Τι;;"
"Αυτή" και ανοίγει το κινητό της δείχνοντας μου μια φωτογραφία που εγώ φιλάω τη .. ΝΑΝΣΥ;!

Heyy girlss❤️❤️
Τι κάνετε;; Σας ευχαριστω παρα μα παρα μα παρα πολύ για τις 3Κ+ αναγνώσεις😍😍
Η συνέχεια αυριοο💜