Στον έρωτα όλοι μαθητές...

ΑΝΤΙΟ.

ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ💜

Έφυγα χωρίς να κοιτάξω πίσω μου. Δεν ήθελα να τον ξαναδώ. Μετανιώνω για τα ΠΑΝΤΑ.
Το κεφάλαιο αυτό θα το κάνω delete. Είναι δύσκολο στην αρχή αλλά αν το παρεις απόφαση τοτε ειναι ευκολο. Μια φορά και έναν καιρό ήταν Η Εβελίνα , Στέφανος εγιναν πολλά και τελος το παραμύθι.Μόλις το σκέφτηκα αυτό δάκρυα πήγαν να κυλίσουν από το πρόσωπό μου αλλά δεν το επέτρεψα. Δεν θα ξανακλάψω ποτέ για χαρη του. Δεν αξίζει ουτε ενα δακρυ.
Εφτασα σπίτι και αρχισα να μαζεύω τα πραγματα μου με θλίψη. Αλλά με αγωνία ταυτόχρονα για το τι με περιμένει. Θα πάω σε μια ξένη χώρα χωρίς να ξέρω κανέναν. Τελικά όμως μπορεί να είναι καλύτερα. Ποιος ξέρει.
Σε 12 ώρες φεύγω και πραγματικά φοβάμαι.
«Εβελίνα;;; ετοιμάσου!!»
Ακούω την μαμά μου να φωνάζει .. Μα καλά δεν θα φύγουμε αυριο τι θελει να ετοιμαστώ τώρα!
Κατεβαίνω τις σκάλες και την κοιτάω που εχει ετοιμαστεί ήδη
«Τελικά η πτήση ειναι σε 3 ώρες»
«Τι;;»
Τελεια... σκέφτηκα γεμάτη απελπισια.
«Ελα ετοιμάσου δεν εχουμε χρόνο»

Είμαστε στο αεροπλάνο.
Μετράω τα δευτερόλεπτα που περνάνε. Σελίγο θα αφήσω την χώρα μου. Θα φύγω ΜΟΝΙΜΑ για καπου αλλου.
«Θα ερχόμαστε για διακοπες εδώ Εβελίνα μου.»
Μου ειπε ο μπαμπας για να με παρηγορήσει.
Είναι σίγουρο πως δεν θα το πραγματοποιήσει αυτό. Απ'ότι κατάλαβα θα δουλεύει πολύ.
Αλλά σκέφτηκα την θετική πλευρά των πραγμάτων. Θα τον ξεχάσω.
Θα ξεχάσω τη μορφή του, την φωνή του, το αγγιγμα του... αχχ ποιον κοροιδεύω. Δεν πρόκειται να τον ξεχάσω. Με στοιχοιώνει. Κυκλοφορεί στις φλέβες μου. Αλλά σαν δηλητήριο πια. Οτι καλό είχα για αυτόν εχει εξαφανιστει. Δεν με αφήνει να χαρώ να αναπνεύσω. Αυτή η φωτογραφία με διέλυσε. Με τσάκισε. Και δυστυχώς δεν μπορώ να την παραβλέψω.
Η ώρα πέρασε και είμασταν ετοιμοι να επιβιβαστούμε.
«Παω λιγο γρήγορα στην τουαλέτα» είπα στους γονείς μου.
Ψεμματα ..απλά ήθελα να προετοιμαστώ.
Τελος.Όλα έχουν τελειώσει.
«Εβελινα!»
Τελεια τώρα ακούω και την φωνή του.
Γυρίζω και τον βλεπω. Κοκαλώνω. Πως βρέθηκε εδώ;;;; Πως;
«Σε παρακολούθησα. Άκουσε με σε παρακαλώ»
«Δεν έχω να ακούσω τιποτα»
«Δεν μπορείς να φύγεις ρε γαμώτο!! Πρώτα μου κανεις τη ζωή πατίνι για να πιστέψω σε μας και τώρα με αφήνεις;;; Σε αγαπάω ρε γαμώτο μου!! Σε αγαπάω. Μην φύγεις μωρό μου.»
Με πλησιάζει αλλά εγώ τον σπρώχνω προς τα πίσω.
«Αντίο Στέφανε» του λέω ψυχρά και τον προσπερνάω για να παω προς τους γονείς μου.
«Ποιος ήταν αυτός αγάπη μου;» Με ρωτάει η μαμά μου.
«Μεγάλη ιστορία» της απαντάω χαμογελώντας.
Εχω ορκιστεί να μην της πω ποτέ τιποτα. Ετσι και αλλιώς οτι και αν υπήρξε εχει τελειώσει. Και με αυτή την σκέψη κοιτώντας τον για τελευταία φορά κάτι άλλαξε μέσα μου.
Δεν ξέρω αν τον ειχα διαγράψει ή αν τον είχα βγάλει από μεσα μου αλλά ήξερα οτι αρχιζε μια νέα ζωή. Μια νέα ζωή χωρίς αυτόν.

Heyyyy girlsss!
Μην απελπίζεστε κορίτσια!δεν τελείωσε ετσι😏😏😏😏
Η συνέχεια ΑΡΓΟΤΕΡΑ.❤️❤️❤️❤️