Dreams Do Come True! (A Taglish One Direction Fan Fiction)

Chapter 92

Tricia's point of view:

"Dalian mo trish, malelate na tayo!" nagmamadaling sabi ni chel.

"Oo nga dalian mo! iiwanan na tayo ng eroplano oh!" sige rich gatungan mo pa. =__=

"Eto na mga madam! pssh." kinuha ko yung maleta ko at nilagay na sa kotse.

Ngayon na yung flight namin papuntang columbia kung saan gaganapin yung first tour nila. Nagmamadali na nga ako kasi nakalimutan kong magligpit ng gamit kahapon ayan tuloy na sermonan pa ko.

"kuya justin! hatid mo na kami!" sigaw ni chel sa kuya niya. "Bilis! hoy kayong dalawa pumasok na kayo, aalis na tayo!" sigaw ni chel samin ni rich, nagkatinginan muna kami tapos nagshrug sabay pasok sa kotse.

[At the airport]

"Hoy! chelsea jean marcial! wag kang magkukulit don ha!" chelsea rolls her eyes. "Seryoso ako! wag kang gagawa ng katarantaduhan doon ha!" nag nod lang si chel.

"opo KUYA." buti na lang wala akong kuya. Nakapag paalam na rin naman ako sa kapatid ko sabi ko susunduin ko lang yung asawa ko kaya um-oo na lang siya.

"lets go?" tanong ni rich. Tumango na lang kami ni chel at saka sumunod sa kanya.

Louis' point of view:

"ugh! patricia hasn't texted me!" niall groaned, throwing his phone onto the bed.

"Same dude, I fucking feel yah." harry said, smirking at niall.

within 3 seconds, I fucking know zayn will agree on the two men. 3, 2,-

"YEAH RIGHT!" zayn groaned, running his fingers through his hair.

I'm always right bitches.

"Why didn't they even text us?" harry checks his phone for the 8274628th times for today.

"oh. I think it's because they're too busy flirting with those idiots." niall sarcastically remark.

Me and liam is just sitting here, eating popcorn as we watch the three men freaking out.

"Fuck! god dammit! what if they didn't come here?" zayn asks, nervously.

"Well, I don't know." harry rolls his green eyes.

"What about our plans?" niall asks.

"Dudes! it's okay. It's going to be alright, we're just here." liam pats their shoulders.

Chelsea's point of view:

"WHAAAA chel, ano ba language nila dito?" sumabit sa kamay ko si trish at parang batang nakakita ng bumbay.

"Ihhh bitawan mo nga ako! spanish language nila!" di niya parin ako binibitawan. Seriously? para siyang bata.

"Whaaa! nakakatakot sila chel!" pinikit niya yung mga mata niya, punyeta. "kakainin nila 'ko."

"Kung nangangain lang sila malamang kanina pa kita pinakain sa kanila, ang kulit mo!" naiirita kong sigaw sa kanya.

Naglalakad kasi kami ngayon papunta sa stadium na pagpeperforman nila mamaya. Nilalakad na lang namin kasi malapit na naman daw kami. Nakakailang tanong na kami at lahat sila ang sabi malapit na. Gano kalapit kaya yung malapit sa kanila? mga 1000 Kilometers ba? =_____=

"Oi! di pa rin nagtetext sakin si zayn." malungkot na sabi ni rich habang nakatingin sa screen ng cellphone niya.

"Aish, bitawan mo nga ko trish!" bumitaw naman siya kaya kinuha ko yung phone ko sa bulsa. Nakapatay pa pala 'to.

"Si niall din di pa nagtetext." sabay hagis ng malakas ni trish ng cellphone niya sa kalsada. Aba punyeta 'to ah! nagsasayang ng cellphone. Kawawang cellphone na rest in peace ng maaga.