Ölüme Fısıldayan Adam2

AYIN 21'İ

Özgür'ün Pınar için yaptığı gibi ben de her ayın 22'leri lunaparka gidip Özgür'süz geçen günleri sorguluyordum. İşte bu gün o günden önceki gün,canım o kadar çok yanıyordu ki ,şu ucube vicüduma  biradan başka birşey girmiyordu...

Kapı çaldı vee, karşımda Özgür duruyordu. Gözlerimi ovuşturdum ve tekrar baktım, AMAN TANRIM!! gerçekten de oydu. Biryandan ağlıyor biryandan sarılıyordum...VE ağlayarak uyandım, yaşadım herşeye küfür ederken , zil gerçekten de çalıyordu. Koşarak kapıyı açtım. Karşımda Anıl duruyordu. Şişmiş gözlerime acıyan bir ifade ile bakıyordu. Bana, çabuk benimle geliyorsun diye bağırdı. Ben ise şaşkınlıkla ona bakıyordum ki kolumdan çekmesiyle beraber kendime geldim. Hiçbiryere  gelmiyorum, diye çemkirdim. Anıl ise yanılıyorsun deyip beni kucağına aldı ve kapıyı kapattı.Ben ise yere inmek için uğraşıyordum. O ise hiçirşey yokmuş gibi merdivenlerden iniyordu. Ben ise hayattan bezmiş bir ifade ile,tamam nereye gidiyorsak uçarak değil yürüyerek gitmek istiyorum dedim...