Aşığım Sana

8.Bölüm

Aşığım Sana 8.Bölüm

Kabul ediyorum dedim. Evet, bir kez daha kendimi tutup o psikopat uzaylının eline verdim. Şükürler olsun ki sadece 1 hafta sonra nişan var. Ya nişan için daha uzun bir tarih verseydi sevgili kayınbabacığım?

Eve gittiğimde babamın suratı düşmüş bana bakuyordu. Ne oldu 'Tabi Kerem' derken iyiydin. Bu gece o aptal uzaylı bana ne çektirdi onları bilsen ne yapacaktın? Ama babamın böyle bakması bile içimi cız etti.

Ben babamın kızıyım be!

Babama olan düşkünlüğüm göz önünde tutulamayacak kadar büyük.

Annem! Annem ise ortalıkta yoktu.

"Annem nerede?" diye sordum önce.

Bana bakarak hafifçe gülümsedi. "Tansiyonu düştü herhalde odada." Dedi babam. Suzy de yoktu. Yani bana hesap soracak kimse yok. Direk odaya gidelim.

Bir kaç adım attıktan sonra geri dönüp babamın yanına oturdum. Göğsüne başımı koymamla bana sıkıca sarılmıştı.

Hadi ama sadece bir nişan demek geldi içimden ama babam ben evden gideceğim diye düşünmeye devam edecek maaleseft...

"Ahsen! Daha küçücüksün sen." Deyip saçlarımın arasına bir öpücük kondurdu. Uvv burnumun direği sızlamadı değil.

"Evet, küçüğüm ve ben babamın küçücük kızı olmaktan da hiç bir öteye gitmem." Deyip daha da sokuldum.

Biz öyle sarmaş dolaş hasret gideriyor misali dertleştikte dertleştik.

Babam pek sevmiş damadını! İki yüzlü ahmak uzaylı bozuntusu! Babamın yanındaki iyi aile çocuğu misali kalsaydı belki bende severdim keretarı.

***

Evet aradan bir kaç gün geçti ve ben bizim kızlara hiç birşey demedim. Nişan için davet ettiğimde yüzlerindeki ifade için saklıyorum. Yani yarın ki ifade!

Öğle yemeği için geldiğimiz kafede yemeklerimizi yerken çalan telefonumla çantamı aldım elime. Telefonda ki bilinmeyen numaraya baktım. Tanımadığım bir bilinmeyen numara normal olarak!

"Efendim." Dedim telefonu kulağıma götürdükten sonra.

"Ahsen." Diyen o sert sesle ağzımda ki kekin boğazıma durması bir olmuştu.

"Öhö. Sen benim numaramı nerden buldun?" diye sordum direk ki, ah salak Ahsen, kızların yanında böyle laflar edilir mi?

"Bir dakika arkadaşım." Diye mırıldanıp ayağa kalktım.

Lavaboların olduğu tarafa gidip telefonu tekrar kulağıma götürdüm.

"Kerem?"

"Evet, benim."

"Numaramı nerden buldun?" diye yine sordum.

Bir süre sustu ve "Şimdi de beni nerden buldun diye soracaksın herhalde." Derken sesi çok yakından geliyordu.

Arkamdan gelen sesle döndüm ve tam çığlık atacakken ağzıma kapanan elle susmuştum.

"Ne arıyorsun burada?"

"Burası topluma açık bir yer gelemez miyim?" diye sordu dudakları yana doğru kıvrılmış alay edercesine gülüyordu.

Önce gözlerimi etrafta gezdirdim. Kimse yoktu ve tekrar Kerem'e döndüm.

"Kafenin girişinde ki yazıyı okumadın herhalde."  Dememle bana kötü kötü bakmaya başlamıştı. Bir adımla beni duvar arasında sıkıştırmış gözlerime sertçe bakması yokmuydu birde.