Stole By Him #1//WATTY 2017-18

chapter18

MAAGANG nagising si angela dahil hindi naman siya maayos na nakatulog kagabi dahil sa kaka-isip sa nangyari.At kailangan niyang magsout ng medyas na hanggang tuhod dahil sa pasang kaniyang nakuha sa bat at sa silya.

Agad siyang naglinis ng katawan at nag-suot ng uniporme saka bumaba at magpapa-alam na kay manang Myrna na sa labas nalang siya mag-aalmusal.

A munites later she arrived to school.Nakita niya sa kaniyang relo na alas sais emedya palang naman ng umaga kaya may oras pa siya para makakain ng tanghalian.

She went to the school canteen and when she enter.Wala masyadong tao,dahil sa maaga pa naman.Her time and world stop when she see jak,one of the table.Naalala na naman niya kung paano siya nito halikan sa kaniyang labi.At ngayon ang init ay naglalandas na naman sa kaniyang katawan.Halatang nakita naman siya ng binata,hindi naman maaaring magkita silang dalawa.

Mabilis siyang lumabas ng canteen at pumunta nalang sa ibang canteen dahil ayaw niyang makita at maka-usap ang lalaking yun.Hindi naman sa galit siya ngunit hindi niya lang talaga kayang pakitunguhan ito sa ngayon.

While she's walking she feels like there's someone on her back na sumusunod sa kaniya kaya maspinabilis nalang niya ang paglalakad but then nang naramdaman niya na mukhang nandiyan parin,sunod ng sunod sa kaniya ay minabuti na niyang tumakbo.

She's busy when something called her name,"angela?"that voice,she know that voice.Damon,nakakahiya talaga.

Naging mabilis nang mabilis ang kaniyang pagtakbo hanggang hindi niya na maramdaman si jak na sumusunod sa kaniya.

I know it,it was him.Her mind said.

Kumain siya sa kabilang canteen and to be honest wala talagang tao tanging siya palang."One chocolate milk and rice w/egg,toceno!"order niya sa babaeng nagbabantay doon."Here miss!"agad naman niyong inilagay sa kaniya ang tray na may lamang pagkain."Thank you po!"pagpapasalamat niya dito Sabay alis para umupo sa isang table.

When she finally sit,agad niyang inumpisahan ang pagkain.Ngayon lang siya nakakain sa canteen which is nasa faculty of agriculture siya.Iba't iba kasi ang canteen by faculty yun.Kaya nga minsan hindi na siya sumasama sa bestfriend niyang maglakwatsa dahil minsan na siya nitong iniwan yan tuloy hindi niya alam kung saan ang daanan.Sa sobrang lalki ba naman ng school,basta-basta nalang siya nitong iniwan maayos nalang at nakilala niya si Sean.Yun ang una nilang pagtatagpo,at si Sean pa mismo ang naghatid sa kaniyang calssroom.Ang cool diba?

Sa sobrang dami ng pag-iisip ni Angela natapos niya ang agahan nang walang nag-iinterupt sa kaniya.

"Buuurrrp!"matapos niyang maka-inom ng hot chocolate.Busog na busog na siya at ngayon pinupunasan niya ang nagkalat na mga chokolate sa bibig niya.

"Do you have to eat without people by your side?"Angela's heart is now on 100% pounding so damn fast.Bakit ba kailangan niyang kabahan ng ganito?Hindi naman  aiya ganito noon Auh.

Marahan niyang isinukbit ang bag at mabilis na lumabas ng canteen.Iniwan niya na ang lalaking gusto niyang iwasan.As long as possible kailangan niyang iwasan si jak, nakaka-kaba,nakakamanhid ng tuhod kapag Makita niya ito o di kaya marinig niya man lang ang tinig ng binata.

Pumunta si Angela sa field para naman makapag-isa siya.

Huminto muna ang dalaga sa sobrang pagod kakatakbo sa dahil ang gustong maiwasan ang binata.He cupp her heart,what she feel is strange.

Umupo siya sa isang bench and her face is direct to the sun's rays,then she close her eyes.Hindi pa mainit ang sikat ng araw dahil sa maaga pa.The birds ang singing in the trees,she can feel the wind blowing her hair.The ground field with silence.

So peaceful place.

"Hindi dapat nag-iisa ang magandang diwatang katulad mo!"napamulat ng mata si Angela at tinignan ang taong kaniyang katabi.

And she always expected his presence.It was her bestfriend raph."Good morning raph!"pagbati niya ng magandang umaga sa matalik na kaibigan.

Biglang kinabahan ang dalaga dahil sa pagtitig ni raphael sa kaniya ng ganoon.She see desire in his face."Dont look at me like that!"at humagikgik sabay mahinang suntok sa balikat nito.

"Angela?"pagtawag ng kaniyang bestfriend."hmmm!"sabat niya habang nakatanaw sa malayo."I like you!"

"Huh?"bigla ang paglingon niya sa kaibigan dahil sa sinabi ng binata"What did you say?"kinakabahan niyang tanong

Raphael sigh"I think...I like you more than bestfriend Angela!"

Nabalangko naman ang pagkakatitig ng dalaga sa binata at hindi alam ang sasabihin.How can?what?paanong?

"H-huwag ka ngang ma-magpatawa raph!"seryoso niyang saad sa binata.Ang kina-iinitan niya sa lahat eh,yung ginagawang joke ang mga hindi dapat ijoke.

"I'm not joking,what I said is true!"seryoso ding saad nito sa kaniya.

Bakit ito nangyayari sa kaniya?ba't nagkakagusto ang bestfriend niya sa kaniya?

Umiwas siya ng tingin sa binata dahil ayaw niyang makita ang mga mata nito."I...think your just mi-misunderstood your feelinga about m-me!"lupaypay niyang sabi kay raphael.

At muling tumingin dito nakita niya ang binata na napatungo na lamang."Yeah...maybe,I just misunderstood my feeling towards you Angela.I'm just your bestfriend.Alam kung hanggang doon lang ako.But what if my feelings is real,that I love you,that I like you.Hindi kita gusto bilang matalik ko lang na kaibigan.Kundi gusto kita bilang babae!"

Hindi makapagsalita ang dalaga,"I-I'm sorry.Alam-Alam kong nagulat ka,Hindi ko lang talaga mapigilan ang nararamdaman ko.I'm sorry...bestfriend!"then suddenly raphael stand and walk away.Naiwan siyang mag-isa at nakatunganga na hindi alam kung ano ang gagawin.

Hindi niya alam kung ano ba ang nangyayari pagnagkita silang muli.Naaawa siya sa kaibigan niya,but her feelings for him is just bestfrien that's it.Nothing more!damn,anong gagawin niya

Hindi niya naman kayang hindi pansinin at hayaan nalang si raph.He still her bestfriend at all!

#hey Guix may nagbabasa ba...sorry for the wrong spellings ok,the wrong grammar,ITS JUST MY FIRST TIME,HERE IN WATTPAD,ALSO THIS IS MY FIRST STORY.

SO HOPE that you like it...thank you everyone.Also you can drop your U.N and I will follow you.