Stole By Him #1//WATTY 2017-18

Chapter38

HES about to speak nang unahan na siya ng kaniyang matalik na kaibigan."May sasabihin kaba?"Sean ask...

And he sigh before speak."I just want to ask this to you,what if...what if Angel will forget me.What if magka-amnesia nga siya at tuluyan niya na nag akong nakalimutan.It's so gay but I'm afraid to lost her Sean hindi ko alam kung ano ang mangyayari sakin paghindi niya ako maalala.Siguro magla-laslas nalang ako?!"ang hirap naman pala ng ganito.

"Hey dude,relax h'wag namang aabot sa ganiyan.Kung mangyari man nga ang iniisip mo,diyan mo mismo maipapakita kung gaano ka talaga katatag sa relasyon ninyong dalawa even if she will never know you becuase of this amnesia.Malalaman mo kung gaano mo ba talaga siya kamahal at kahit buhay mo kaya mo'ng ibigay maisulba lang siya!"Sean said in a serious tone,while its attention is on the rode...

Marami naman silang napag-usapan ng barkada niyang si sean,hanggang makabalik silang muli sa hospital.

"So,we have to go jak!"Angela's mother said.Hindi naman sila makakatagal dito dahil may dapat rin naman silang asikasuhin sa pagpapagawa ng bahay nila atsaka may sakit ang ama ni angela na hindi pwede managed so,in other way siya nalang ang makakabantay kay angela.

For them fiesta of San benedicto is sad,lonely becuase someone's missing the one peace of there lives is in hospital so theirs so time to celebrate.

"Aalis narin ako pare,Keep safe!"pagpapaalam run ni sean sakaniya.
But bago pa man maka-alis si Sean ay lumingon muna ito."Wear your smile!"then he leave.

'Wear your smile?'how I can smile if angela is not on a condition.

Ilang oras naring naka-alis si Sean,unti-unting lumalakad ang oras,tumatakbo ng patuloy hanggang gumabi.Pinadalhan naman siya ng hapunan sa hospital at ang kasambahay lang nila ang nagbigay sakaniya at muli namang umalis.

Hindi niya na nalalaman ang oras...ang paglipas nito ang bawat sigundong gumagalaw ang kamay ng orasan.

Hindi niya alam kung ilang araw narin ang nakalipas.Ilang araw na pabalik-balik makasamat,Makita lang siya ang babaeng mahal niya.

Ilang linggong hindi niya nalaman sa paglipas ng panahon siyay nahihinaan.

Sa bawat paglingon niya sa makitang bumubuhay sa tanging mahal siya may isang salita kundi'lumaban'

Mga luhang pumapatak sa kaniyang pisngi ay hindi alintana ni sakit ng katawan ay pwedeng mapigil kung makakaya.

O aking sinisinta sanay gumising kana.Akoy naghihintay sa pagmulat ng iyong mga napakagandang mga pilik mata.Namimis na kita angela ang iyong ngiti saki'y nagpapabuhay at tuwong kitay kasama akiy kontento na.

Kaya gumising kana mahal ko huwag kang mag-alala aalagaanparin kita.

"Ok ba mahal ang tulang ginawa ko sayo.Sorry hah hindi kasi ako familiar sa ibang malalalim na words sa Tagalog.Eto lang ang nakayanan ko kaya--!"

Hindi niya natapos ang sasabihin dahil nanghihina siyang lumabas at doon humagulhol.Hindi niya na alam kung susuki ba siya o ano.Mag-dadalawang buwan na ngunit hindi parin nagigising si Angela.Ano pa ba ang maaaring gawin niya ang maaari niyang subukin,lahat nalang yata ng paraan ay nagawa niya na.Ni wala na siyang oras para sa sarili niya huwag lang maiwanan si Angela sa hospital.Pero bakit yata pinagkakait pa sakaniya ng tadhana ang babaeng mahal niya?

"Jak!"raph call him,nang sundan din siya nitong lumabas."I-I don't know raph.I don know f*ck.Damn it!"Lagi nalang siyang napapamura sa lahat ng bagay sa tuwing umiiyak siya o pinanghihinaan ng loob.

"Just calm down everything will be fine!"mahinahong saad ni raph.

"Damn raph how I can calm down if her life is going low.I'm so damn mess up.Kulang nalang yata magpakamatay ako para lang kabuhay siya damn it!!!"at pinagsusuntok-suntok niya ang pader.

"Eros,stop Eros!"mabilis siyang kwenelyuhan ni raphael dahil sa pagwawala nito.Winawaksi niya ang kamay ng kaibigan ngunit mahigpit ang pagkakakwelyo ni raph sakaniya.Ilang tao narin ang nakatingin sa pinanggagagawa niya."You have to fight even though its hurt kailangan mo paring lumaban.Magpapatalo ka nalang ba?hah?si angela...she's fighting alam mo ba yun hah?ngayon ka pa ba susuko kung saan naumpisahan mo na jak...dude kailangan ka niya sa paggising niya.Kailangan ka niya sa tabi pero kung ganiyan ka nalang at basta-basta't susuko your not worth for her.Oo,alam ko alam naming lahat na napakasakit pero hindi naman natin maibabalik pa ang panahon.All you have to do is to be strong!"napatingin siya ngayon kay raphael na seryoso ang mukha na pinipigilan na rin ang mga gustong pumatak na luha.

Agad niya namang itinabig ang kamay nito na nasa kwelyo niya at unti-unti nalang napapa-upo sa sahig at inihilamos ang kamay.Wala na siyang magawa kundi tanging umupo.

Matapos ang pag-uusap nilang iyon silay bumalik na sa loob.Maya-maya'y dumating ang kaniyang mga magulang kasama si Sean.

"Pare I have something to tell you!"bungad ni sean sa kanilang dalawa at agad naman silang lumabas ng kwarto at pumunta sa hardin ng hospital kung saan walang tao.Like it so important.

"What is it Sean?"tanong niya

"May problema tayo sa university.Nagpadala ang Dean ng sulat para sa sayo at sa may share ng school which is kami!"ibinigay niya ito kay jak at dali naman nitong binuksan.

"Your uncle want you to go back to manila as soon as possible dahil malapit nang matapos ang school break two months.He said that you and we,have to talk para sa mga festivals and programs na gaganapin sa bawat stations ng campus.Hindi dapat ma-delay yun dahil anniversary ng school natin,magtataka ang mga co-students!"pagpapaliwanang ni sean.

Napahawak naman siya sa kaniyang sintido habang binabasa ang sulat."kailan daw makikipag-usap ang Dean?"Raphael ask Sean."Nakabaloob diyan na before mag-umisang muli ang classes so we have to go back as soon as we can!"

"It means na kailangan na nating umuwi ngayon?"iritadong tanong ni jak kay Sean."Sorry dude huwag kang magalit sakin natanggap ko lang yan a while ago.Kahit ako hindi ko gustong umalis pa dito!"mahinahong sabi nito.

"Did he think this?alam niya naman ang kalagayan ko dito diba f*ck him!"galit ng binata.

"Maybe your uncle's right jak.Your a part of the school,We...are part of the school actually your the president you have a company.May responsibilidad karin sa kanila bilang kanilang presidente,not all the time na dito nalang tayo or else it may cause something to that school.Hindi naman sa sinasabi ko na kailangan mo'ng iwanan si Angela but you have to do this thing!"si raphael.

Ulit,muli siyang napahawak sa kaniyang sintido at nagpakawala ng buntong hininga."Ok fine,but let me rest and think this first!"napangiti siya ng pilit sa mga kaibigan.

"Just tell us when we leave!"si sean bago pumasok sa loob...

His so messed up...Hindi niya na alam kung ano ang uunahin.Kapag hindi siya umuwi sa maynila magtataka naman ang mga co-students niya kung bakit wala siya at hindi maitutuloy ang anniversary ng school nila.It's a big company so he have to settle this down bago muling bumalik dito.

I'm sorry Angela mahal ko...I promise babalik ako sayo.Babalikan kita pinapangako ko.This is just a few days or weeks mahal hindi toh magtatagal.

#haisst asawang jak,tini-testing ang pagiging strong niya.Go fight fight fight for your love jak ang pangako mo aanakan mo pa so angela haha joke😂😂😅

HAPPY READING
JUST ENJOY WATTPAD LOVERS