Promises Serves The Destiny•SaiDa

Chapter 1

Minatozaki Sana's PoV

"WAKE up, Sana! You'll be late in 30 minutes!!!" umalingawngaw ang tili ng kung sino, sakit sa tenga nun. Nagising tuloy ako.

"Jihyo! Tigilan mo ko." inis na sabi ko at nagtakip ng unan sa ulo.

"Hoy, mawalang galang na! Head doctor ka. Ngayon kapa papalate ehem magagalit si Tito sayo." saad niya tsaka ako hinampas ng unan.

Tangina.

Gago talaga netong si Jihyo.

"Oo na! Babangon na! Gising na oh!" pagdadabog ko.

"Buti naman. Aalis na ko, bwisit." paalam niya bago ako layasan.

Umupo ako tsaka nag umpisang mag inat.

Grabe si Jihyo! Ang tindi niya. Di talaga ako tinigilan.

Nakakapikon din minsan yun ang ingay kasi tas daig pa nanay kung manita.

I'm Minatozaki Sana, a head doctor surgeon at the Minatozaki International Hospital. 26 years old, tsk. Single. Minatozaki Seven is my father the owner of the hospital.

At yung nanggising sa akin? It was Jihyo, kasama ko siya dito sa iisang bahay. Anim nga kami eh, sila Momo, Chaeyoung, Nayeon at Jungyeon pa yung apat pa naming kasama.

College bestfriends kame kaya heto napagdesisyunan naming magpatayo ng sarili naming bahay at tumira nalang muna ng sama sama habang wala pang pamilya.

Si Jihyo, may ari ng isang kompanya. She's business management graduate and a current CEO.

Si Jungyeon naman at Chaeyoung mga engineer. They are one the most promising engineers in town.

Si Momo, she's a famous chef. Sa sobrang hilig kumain ayan pati profession pagkain padin haha.

Si Nayeon unnie ang pinakamatanda sa amin. She's a professor to her own university. Sa liit niyang yun daming students ang takot sa kanya.

At sa huli ako na kaisa isang doctor sa amin. Kung sila master's degree na sila sa mga professions nila ako hindi kase halos 2 years palang akong graduate.

4 years for college and 4 years for med school ang ginugol ko bago maging doctor. Kung tutuusin mabilis pa ang 8 years dahil ang normal at nakasanayan ay 10 years na pagsusunog ng kilay ang kailangan.

Napapangiti nalang ako sa tuwing maaalala ko ang mga panahong ako ay nag aaral pa habang sila may kanya kanyang trabaho na at kumikita na.

Mula ng magraduate si Chaeyoung na pinakabata sa amin ayun nagpatayo na kami ng bahay.

Kaya sa araw araw na ginawa ng Diyos magkakasama kami.

Tumayo ako sa kama ko para maligo.

Nagsuot ako ng black white closed long sleeves at slocks tsaka puting sapatos para kapag sinuot ko ang doctor's suit ko babagay siya.

Dala ang shoulder bag ko at ang suit ko na nakalagay sa isang braso ko bumaba na ko sa sala.

Walang tao dun, mukhang nagsipasok na nga sila sa mga trabaho nila.

Except siguro kay Chaeyoung na tulog pa siguro sa kwarto niya kase wala pa siyang project ngayon ayaw munang tumanggap kase kailangan niyang magpahinga.

Hindi na ko nag abalang kumain. Lumabas agad ako ng bahay tsaka sumakay ng kotse ko.

Nagdrive ako for about 20 minutes ng makarating ako sa hospital namin.

Bumaba ako ng kotse tsaka sinuot ang suit ko.

I look at my risk watch 7am na, sakto lang ako sa time in ko. Napuyat ako, kaninang madaling araw kase pinatawag ako for emergency kaya kulang talaga pahinga ko.