Dilhun Serisi I. Perde
Mısra, ailesi küçük yaşında öldüğü için bir başına bakıcılarla büyümek zorunda kalmıştı. Büyükanne ve babası onu Londra'ya göndermiş ve eğitim görmesini sağlamıştı. Aradan geçen yıllar küçük çocuğu genç bir kadına dönüştürmüş...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
6. Bölüm: "Kovuk"
Bazı anlarda eliniz ayağınız birbirine dolanır. Tecrübesizliğiniz birer kelepçe olur zihninize dolanır.
İşte ben o andaydım. Zihnime geçirilen kelepçe, düşüncelerimi sekteye uğratmıştı. Bedenim öylece hareketsiz kalakalmıştı.
Buğra'nın öpüşüne karşılık veremeden, öylece kaskatı kesilmiştim. Beni zorlamıyor olsa da, şu an dudaklarım onun dudakları arasındaydı.
Ben şu an bilincim yerindeyken birisiyle öpüşüyordum ilk defa.
Ben Defne değildim. Ben Mısra'ydım. Böyle bir şeyin başıma gelmesine izin vermemeliydim. Ama olmuştu işte.
Bu durumun içine nasıl girmiştim ben?
Topuklu ayakkabının sesi yavaşça uzaklaşırken, korumanın gittiğini anlamak zor değildi. Fakat Mirzanlı üzerime çullanmış hala dudaklarını dudaklarımdan çekmemişti.
Artık kimsenin göz hizasında olmadığımızı anladığımda ellerimi Buğra’nın göğsüne yerleştirerek onu geriye doğru ittim.
Bana engel olmak yerine geriye adımladı ve sırtını duvara yasladı şimdi karşı karşıyaydık. Ama ne yüzüne bakabiliyordum, ne de hareket edebiliyordum.
Gözlerinin üstümde gezindiğini hissediyordum ama bir şey söylemiyor, öylece süzüyordu beni.
Göz ucuyla apartmanı yoklamaya devam ettim. Bir an önce bu atmosferden kurtulmak istiyordum.
Kalbim kulaklarımda atarken sık soluklarımı ona belli etmemek için mümkün olduğunca kısık tutuyordum. Ama hızla yükselip inen göğüslerim dikkatinden kaçmıyor olmalıydı.
Beynim uyuşmuş, ne yapacağımı şaşırmıştım. Öylece durduğumuz birkaç dakikanın ardından büyükannem ve korumaları asansöre binmiş ve gitmişlerdi.
Benimse başım çatlıyordu. Bunun sebebi belli değildi. Bu seferde gelmeyeceklerdi değil mi?
Gözlerimi kısmış basamaklara bakarak dalıp gitmiştim. Hem öfkeliydim, hem şaşkındım, hem de tuhaftım.
Dayanamayarak elimi kaldırdım ve şakağımı ovmaya başladım. Migrenim tutmuş olmalıydı belki de.
Yeniden dairemin kapısı açıldı ve Güneş koşar adımlarla yanımıza geldi.
