Dilhun Serisi I. Perde
Mısra, ailesi küçük yaşında öldüğü için bir başına bakıcılarla büyümek zorunda kalmıştı. Büyükanne ve babası onu Londra'ya göndermiş ve eğitim görmesini sağlamıştı. Aradan geçen yıllar küçük çocuğu genç bir kadına dönüştürmüş...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Keyifli okumalar dilerim Ayrıca lütfen satır aralarını boş bırakmayalım, bu beni üzer '･'
8. Bölüm: "Raks"
Tutamıyordum akan zamanı, değiştiremiyordum gittiği rotayı. Yalnızca izliyordum, hayatımın kendi halinde raks edişini. Elimden gelen yalnızca ona ayak uydurmaktı.
Dün Buğra ile aramızda geçen konuşma beni kırmıştı. Beni merak etmeyişi neden bu kadar koymuştu bana çözemiyordum ama içim içimi yiyordu.
Bazen bana öyle bir bakıyordu ki, sanki derimin altından geçen damarların süregeldiği güzergahı görüyor gibiydi.
Yüzümde maskelerle yaşarken, o kalbimdeki çıplaklığı yakalamaya çalışıyordu.
Sürekli sorgular bir hali vardı tavırlarımı. Dün bana sütsüz kahve vermişti, üstelik sade. Şekersiz ve sütsüz kahve içtiğimi nereden öğrenmişti?
Düşüncelerim yine Mirzanlı'ya kaydığında elimdeki meyve kokteyli bulunan bardağı zigon sehpanın üstüne bırakarak oturduğum koltuktan ayaklandım.
Adımlarım bahçeye yönelirken, neden burada olduğumu sorguluyordum. Güneş sınıftakilerle iyice kaynaşmak için edildiği davete icabet etmişti.
İyi de, beni niye peşinde sürüklemesine izin vermiştim ki?
Evin içindeki neon ışıklar, yüksek ses elektro müzik migrenimin azmasına sebep oluyordu.
Bahçeye çıkıp çardağa ilerleyerek oturdum. Bahçe sakindi. Elimi çantama atarak içinden ağrı kesicimi çıkardım ve dilimin üstüne bırakıp su olmaksızın yuttum.
Yüzüm acı tatla ekşirken gözlerimi yumdum ve ağzımdaki tadın geçmesi için art arda birkaç kez yutkundum.
Sağ elimi kaldırarak şakaklarımı ovalamaya başladım. Bu artık alışkınlık gibiydi. Elimi sürekli başımı ovarken buluyordum.
Gözlerim açık semayı bulduğunda, başımdaki ağrının dinmesi için sakinleşmeye odaklandım, bir yandan da içimden buraya gelmemem gerektiği hakkında kendimi azarlıyordum.
"Kendini insanlara karşı fazla izole ettiğini düşünmüyor musun?" diyen sesle düşüncelerim reklam arasına girerken, gözlerimi çardağa yaklaşmakta olan Buğra'ya çevirdim.
İzin istemeksizin aramıza az mesafe koyarak yanıma oturdu. İstemsizce soluğumu tuttum birkaç saniye gerginlikle.
