TEKİLA

Tekila》4.bölüm

"İnandığın her şey yalan değil mi küçük kız?"

Multimedya ; Efruz
Bölüm müziği ; Manga - Yad eller

●🍷

Lascia che la morte sia il tuo onore per te.*"( Ölümün senin için kendi elinden şerefin olsun.) 

Siyah perdeyle örtülmüş güzel anılarım vardı. Kimsenin dokunamadığı  , kimsenin bilmediği  hatta benim  bile..

Kabuslarımın arasında bazen bahar esintisini  hissederdim . Yüzümü  ılık  ılık  okşayan kulaklarımı  kuş cıvıltıları ile sarmalayan ama bu saydıklarım  ne olağan şeylerdi ne de anlamdırabildiğim .. Birisi vardı rüyalarımda;Bir çocuk yüzü silik , sesi silik .. Sadece tek bir şeyi anımsıyordum. Ufak bir el  ve bana doğru uzatılan kuru ekmek. Bu görüntü  ne yaparsam yapayım  zihnimden  silinmiyordu. Rüyalarımdan ,hayallerimden ve uydurduğum  bir şey mi yoksa gerçek  bir anı mi ayırt edemiyordum.

Gerçek olsaydı hatırlamam  gerekmez miydi?
Uyku ile uyanıklık  arası düşlerimde  süzülürken düşüncelerimle keyifliydim . Anımsadığımı umduğum o güzel hatıraya sarılıyordum acizce çünkü çocukken kimse bana yardım eli uzatmamıştı  , kimse yanımda olmamıştı.  Şu anda  anımsadığımı umduğum o ufak görüntü öylesine güzel bir histi ki..

Keyifle gülümseyerek uykumun demlerini yaşarken arka perdeden gelen ufak seslerle irkildim. Tedbirli uyuyan bedenim istemsiz gerilmişti. Seslerin  netliği  ve tanıdıklığı karşısında delirmemem için  bir sebep yoktu. Gözümü açmadan yan taraftaki yastığı alıp kulaklarıma sertce bastırdım , sesleri bir nebze olsun kesmek için.

Sessizlik ..

Yorgundum.
Yorulmuştum.
Hayatın bana getirdikleri ,yaşadıklarım , yaşayamadıklarım hepsi yormuştu .
Bir intikamım vardı ama neden ,niçin bu sorulara cevap hiç bir zaman alamadım. Neden ben? neden daha küçücük yaşta ki bir bebek ? Ne gibi bir suçum, günahım olabilirdi. Bunları düşündükçe bir sonuca varamamak beni daha da yoruyordu .

Diz kapaklarımda hissettiğim hafif sızıyla gözlerimi kırpıştırdım.Ne olduğunu tahmin ettiğimden umursamadım. Uykuma devam edeceğim sırada bacağıma delen şey ile hışımla gözlerimi açtım  .

Bacağımdan et parçası mı sökülüyor  benim?

" Sarışın bacağıma tecevüz etmeyi hemen kes!."Uykulu ve bir o kadar huysuz sesimle çıkıştım.

"Sana kaç kere dedim, bu şekilde yapamazsın! Zaten bacağındaki cam kırıklarıyla nasıl yatabiliyorsun anlamıyorum!"

Ne var bunda ? Bacağım sorun etmiyor ve benle mutlu . Dün gece ölümden kıl payı kurtulup dönüş yolunu yürüyerek sende gelsen, sende yorgunluktan camları umursamaz yatardın. Claus beni beklemeden tüymüştü g*t herif. Hemde benim arabamla . Sinirlerim iyice gerilmeye başlamasıyla  hızla doğruldum.

"Tamam bu kadarı yeterli" görende ameliyata girdi sanacak şu hale bak, her yer sargı bezi , bant, ilaçlar..

"Cidden aklından ne geçiryordu? Kendini öldürtmek mi ? Sakat bırakmak mı? Ya da dur ! Beni bu hayatta kimsesiz bırakıp bir hiç uğruna geberip gitmek
mi?".

Ses tonu başta o kadar kırılgan geldi ki bu yüzden tam sesimi yumuşatıp bir şey diyecekken, sonlara doğru içinden adeta vahşi bir kedi, hatta kaplan çıkmıştı.