Owned

Chapter 26 YOU LEFT

"Keil let's talk please" si Neil.

"Not now Neil" I answered.

"But please Keila i wanna talk to you."

"Do you even wonder if I want to?"

"P-please K-keil p-please" he said inconsolably.

This is the first time I saw him crying. Yes he is crying, he's begging me right now. Pero anong magagawa ko? Hindi ko sya kayang kausapin ngayon masyado ng occupied ang utak ko to the point na hindi na nya kayang magpapasok pa ng kung ano ano.

Nagtuloy tuloy na ko sa paglalakad.

"K-keila" he hold my arms. I can hear his trembling voice.

I feel so weak. I can't even look at him straight to his eyes. My sight started to blur. I got my arms back and then started to run.

"P-patawad" I whispered.

"Keila I will fucking miss you" he shouted, pumipiyok na ang boses nya.

"Keila I will fucking miss you"

"Keila I will fucking miss you"

"Keila I will fucking miss you"

"Keila I will fucking miss you"

Ano bang problema ko? Kanina atat na atat akong makausap sya but now? Ngayon na hinahabol nya ko at nagmamakaawa saka naman ako nagmamatigas. I hate this feeling.

Mabilis akong pumunta sa parking lot at hinanap ang motor ko.

I don't even know if I can go home safely. Like what I've said nanlalabo na ang mga mata ko. Tuloy tuloy padin ang pag agos ng luha ko.

Bakit napaka unfair ng buhay? Bakit kelangan masaktan kung nagmamahal? Hindi ba pwedeng pagmamahal nalang din ang matanggap ko from him? 

Nakakasawang magkunwaring masaya at magmaangmaangang malakas ka kahit na sa loob loob ay pinapatay ka na.

----}•{----

"Neil, my son are you ready?"

"Yes dad. Let's go?"

Labag man sa loob ko pero kelangan kong sumama kay dad. Last week pa namin pinag-usapan ang tungkol dito.

Sa totoo lang ayoko talagang umalis dahil alam kong may maiiwan akong labis na malulungkot. Si Keila, I miss her so damn much.

I feel so blessed when I met you Keil, I'm sorry for making promises na hindi ko mafufulfil. I'm sorry for leaving you. May tiwala ako sa'yo, alam kong pag balik ko ay may babalikan ako.

"Son? Male-late na tayo sa flight natin"

Suminghap naman muna ako ng hangin. Mamimiss ko ang lahat.

Sumakay na 'ko sa kotse mabuti nalang at hindi naman ganun ka trapik kaya nakarating agad kami sa Airport.

Mabigat pa din ang loob ko, sinabihan ko si Dad na mauna sya dahil gusto ko pang makipag ayos kay Keila pero hindi sya pumayag. Masyadong matagal na daw naming pinaghihintay si Mom sa States.

Magste-stay ako dun for 2 damn years. Parang noon lang gustong gusto ni Mommy na pauwiin ako sa Pinas para makilala ko daw lalo si Dad pero ngayon pinilit nya nanaman akong pabalikin sa States.

Muntik na 'kong mapabilang sa mga anak na may broken family, mabuti nalang at nagkaayos pa ang parents ko.

Mga ilang oras lang kaming naghintay sa Airport. Nakasakay na kami ngayon sa eroplano, ipinasak ko ang earphones ko atsaka nagpatugtog.

Now Playing: Say you won't let go by James Arthur.