P.U.S.A.T

ÖZEL BÖLÜM -SON-

ALYA

Neredeyse bir ay olmuştu. Ama Murat tekrar karşıma çıkmamıştı. Biliyordum işte cesareti yoktu. Nasıl olacak ki suçluydu. Zamanında beni kapının önüne atmak yerine bize sahip çıkmamıştı. Ben onun için o kadar şeyden vazgeçmişken tüm ailemi karşıma almışken o bizi istememişti. Ona olan kızgınlığım sanki içimde sürekli derinleşen bir yara gibiydi. Çok denemiştim bu acıyı içimden söküp atmak için çok sınavlar vermiştim. Ama sonuç koca bir sıfırdı. Bugüne kadar yanıma yaklaşmaya çalışan tüm erkekleri bir şekilde uzaklaştırdım. Ben bu acıyı yaşamaktan tekrar terk edilmekten korkuyordum. Emily ve Beren bu sürede bana çok destek oluyorlardı. Hayatıma yeni bir sayfa açmakta geç kalsam da deneyecektim. Belki de benim ilacım yeni bir bebekti. Emily ve Beren'in o küçük bebeklerini gördükçe anne olma özlemimin farkına varmıştım. Kahvaltıdan sonra kısa elbisemi giyip saçlarımı maşa yapmıştım. Hafif bir makyajla işim tamamdı. Artık okul için yola çıkabilirdim. Araba binip okula gitmek için hareket ettirdim. Yaklaşık 15 dakika sonunda okula varmıştım. Öğrencilerim beni görünce koşarak sarıldılar. Onlar benim hayat enerjimdi. Okuldan sonra Emily yemeğe davet ettiği için onlara geçmeye karar verdim. Telefonum çalmaya başlayınca açıp konuştum.

"Kuzum neredesin yemekler olmak üzere" dedi Emily.

"Şimdi çıkıyorum canım 20 dakikada oradayım. Geç kalmam merak etme."

" Sakın vazgeçeyim deme bozuşuruz."

"Ya olur mu patron söz verdim geliyorum. " dedim.

Telefonu kapattım. Arabamın kapısını açmıştım ki koluma dokunan elle duraksadım. Onu görmeyi hiç beklemiyordum.

"Se-senin burada ne işin var?"

"Konuşalım istiyorum artık Alya lütfen."

"Ben sana bir ay önce cevabımı vermemiş miydim?" Dedim sinirle. Kolumdaki elini hışımla uzaklaştırdım.

" Ben sana zaman tanımak istedim. Yoksa bilirsin ben asla yapacağım şeyden vazgeçmem.

"Biz den vazgeçtin ama!"

"Bir kez dinlesen bu yılları telafi etmek için ömrümü yoluna sermeye hazırım."

" İstemiyorum seni neden anlamıyorsun. Bak ben evlenmeye karar verdim."

"Ne?" Dedi bağırarak

" Duydun işte artık yeni bir sayfa açmak istiyorum. Bir bebeğim olsun istiyorum."

" Alya biri mi var ?"

"Evet ben Hakan Bey'e bir şans verdim."

"Hakan kim lan o yanında gördüğüm zibidi mi ?" Sinirden kızarmıştı. Kolumu sertçe tutup beni kendine çekmişti.

" Bırak kolumu" dedim sinirle ama bırakmamıştı.

" Öldürürüm o herifi anladın mı ? Hele sana bir dokunsun eli tenine değsin yaşatmam."

"Sen kimsin ya bana karışamazsın!"

"Şakam olmadığını bilirsin Alya bu zamana kadar sabrettim. Kendi isteğinle gel beni dinle istedim. Ama sen asla inadından vazgeçmezsin. Şimdi arabama biniyorsun ve gidiyoruz." Dedi.

" Gelmiyorum hiç bir yere zorla götüremezsin."
Arkadan gelen sesle bir küfür savurdum. Hayır şimdi sırası değildi. Murat yaparım derse yapardı.

"Alya güzelim bir sorun mu var bu herif neden gelmiş? " Güzelim mi çok güzel resmen pimini çekmişti. Daha iki gün önce bir şans verdiğimi söylemiştim.

" Güzelim? Lan sen kime güzelim diyorsun? " Dedi hışımla Hakan'a doğru yürüyerek.

" Evleneceğim kadına diyorum. " Bu adam ölmek falan istiyordu biz böyle bir şey konuşmamıştık ki!