Göktuğ

G♣7

 ║7.BÖLÜM

Multi: Tuğçe

TUĞÇE'DEN:

"En yakın zaman da geri geleceğim, tamam mı?"

"Peki."

"Peki." Bundan fazlasını söyleyemezdim. Annem şuan gidiyordu ve beni babamla bu koskoca evde yalnız bırakıyordu. Hemde kardeşimle birlikte gidiyordu. Aslında en çok Gökhan'ı özleyecektim. Evin neşesiydi. Hep o bizi güldürürdü. Annem ve babam kavga ederken o gelir ve ortamı yumuşatırdı. Bu yaşına rağmen her şeyin farkındaydı. Gerçekten çok zeki bir çocuktu. Bu hayatta koşulsuz güvendiğim, sevdiğim ve canımı vereceğim kişiydi o. Onsuz ne kadar dayanacaktım bilmiyordum ama mecburdum.

"Abla!"

Gökhan'ın koşarak bana geldiğini görünce bende ona kollarımı açtım. Onu kucağıma alıp sımsıkı sarıldım. Kafasını geri çekip gülümsedi.

"Biz yokken derslerine çalış tamam mı? Hiçbir şeyi kafana takma. Her şey düzelir."

Konuşmasına bakın hele. Bacaksız!

"Tamam aşkım. Çalışacağım."

"Seni görmek için geleceğim, tamam mı? Sende gel."

"Tamam, geleceğim."

"Söz mü?"

"Söz."

Gökhan'la da vedalaşmamız bitince babamla arabaya binip gittiler. Onları hava alanına bırakıp iş yerine geçecekmiş. Ben de Azra'nın yanına gidecektim. En azından biraz moralim yerine gelirdi. Kafam dağılırdı. Azra'nın yaklaşık iki saat önce attığı adresi şoföre gösterirken koltuğuma yerleşip kapımı kapattım.

Şoför telefonu bana verip arabayı çalıştırdı ve on beş ya da yirmi dakika sonra vardık. Neyse ki çok da uzak değildi. Şoföre alacağı zaman haber vereceğimi söyleyip arabadan indim. Beni kapıda karşılayan Azra ile birbirimize sımsıkı sarıldık. Sanki küçüklükten beri arkadaştık ama yıllardır birbirimizi görmeyip özlem gideriyor gibi sarılıyorduk. Ama sarılmak bana iyi gelmişti.

"Hoş geldin! Hadi gel odama geçelim."

Beraber eve girip odasına gittik. Biraz onunla karşılaştığımız tatildeki anılarımızdan bahsettik. O zamanlara dönmeyi isterdim. Annem ve babamın arası daha iyiydi. Daha huzurlu bir ailem vardı en azından.

"Pardon."

Konuşmamızı bölen telefonumu cebimden çıkarıp arayana baktım. Sadece numara yazıyordu. Merakla cevapladım.

"Alo? Tuğçe'cim?"

Bu ses tanıdık geliyordu ama bir türlü çıkaramadım.

"Evet, benim."

"Ben Göktuğ'un annesiyim canım."

Göktuğ'un annesi mi? Nereden çıktı şimdi?

"Merhaba, nasılsınız?" dedim hemen.

"Canım ben seninle bir şey konuşmak istiyordum. Bize gelmen mümkün mü?"

"Ben şuan arkadaşımdayım. Daha yeni geldim. Ona söz vermiştim. İsterseniz buradan da söyleyebilirsiniz."

"Buradan olur mu bilmiyorum ama birkaç gün bizde kalmanı isteyecektim. Annen ve babanla konuştum. Bunun senin için iyi olacağını söylediler."

"Sizde kalmak mı?"

"Zor günler geçirdiğinin farkındayım. Ve hem sana yardım etmek hem de Göktuğ ve arkadaşlarına bir ceza vermek istiyorum. Bir süre bizde kalıp kafanı dağıtabilirsin. Hem yalnız da olmazsın. Ne dersin?"