Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Rain's POV
Pagkapasok ko sa classroom, nakita ko si Jimin na may seryosong mukha at nakatingin lang sa bintana. Natatakot ako. Natatakot akong lapitan siya.
Alam kong galit siya sakin. Napaurong naman ako nang nagtama ang mata namin. Tumayo siya at lumapit saakin. Napalunok ako nang tumingin siya diresto sa mga mata ko.
"Anong sinabi mo kay Ericka?" nagagalit niyang sabi.
Naiyak naman ako. Umiling ako. "Wala akong sinasabi, maniwala ka. Si Loren ang nagsabi."
Nakita niya ang mga namumuong luha sa gilid ng mata ni Jimin. "R-Rain, alam mo kung gaano ko kamahal si Ericka. Ganun ka ba kaselfish?" tanong ni Jimin.
Sobrang nasaktan ako sa sinabi ni Jimin? "S-Selfish?" bulong ko.
Pinunasan ko ang mga luha sa mata ko. Ayokong gawin 'to pero kailangan ko na talagang ipamukha sakanya dahil pagod na kong maging isang tanga.
*PAK*
"S-Selfish? Ako pa? Bakit Jimin? Nung sinabi mong mahal mo ko, nung pinaniwala mo ko. Tapos bigla mo nalang akong iiwan sa ere nung dumating si Ericka, inisip mo ba yung nararamdaman ko non!?" bulyaw ko.
Sobrang sikip ng dibdib ko. Gusto kong ilabas lahat ng galit sa katawan at isipan ko.
"WALA KANG INISIP. INISIP MO LANG YUNG KASIYAHAN MO PERO NAGREACT BA KO? NAGREVENGE BA AKO SAYO? HINDI DIBA? KASI ALAM KONG MASAYA KA SAKANYA, JIMIN! ALAM KONG MAHAL NA MAHAL MO SIYA KAYA KAHIT SOBRANG SAKIT PINILIT KO YUNG SARILI KONG KALIMUTAN YUNG PAGTINGIN KO SAYO! NGAYON AKO PA?!" dagdag ko.
"N-Ni minsan ba inisip mo yung nararamdaman ko?" tanong ko.
Nanginginig ang buong katawan ko sa pagiyak. Natahimik naman bigla si Jimin at ang paligid. Tanging ang pagiyak ko lamang ang naririnig. Pinunasan ko ang luha ko.
