Falling for Park Jimin | Park Jimin X Reader

Chapter Thirty Five

WARNING!!!

Sumuko si Anna sa mga Police. Kasama ko si Jimin sa loob ng Police Station. Nanginginig ako sa sobrang galit at kaba. Jimin held my shaking hands.

"Rain, calm down."

Walang nagawa ang mga salita ni Jimin. I'm still waiting for Anna. I will interrogate her. Ngayon na bunyag na ang lahat, i want to know who's behind this and why they did it.

Hindi ako titigil hangga't hindi ko nabibigyan ng hustisya ang Nanay ko. Lumapit saamin ang isang officer.

"Ms. Rain, punta na po kayo sa interrogation room." wika ng Police.

Tumayo agad ako. Nanginginig pa ang mga kamay ko habang naglalakad. Hanggang ngayon, hindi pa rin nagsisink in sa akin ang lahat.

I fucking trusted Anna. Akala ko, kasama ko siya sa laban na 'to. Nagkakamali pala ako.

Pinagbuksan ako ng Police ng pinto. Nadatnan ko si Anna na nakangiti pa sa akin.

"Hi." bati niya.

Agad na kumulo ang dugo ko. Paano niya ito nagagawa? Hindi ba siya nakokonsensya?

"Wag kang ngumiti at baka mabunot ko lahat ng ngipin mo." sagot ko.

She chuckled, "Woah. Calm down, Bitch."

"Walanghiya ka, Anna. Pinagkatiwalaan kita! Minahal kita bilang kaibigan! Bakit mo 'to ginawa sakin?"

"Your fate did this to you. Napakamalas ng buhay mo, Rain."

"Dahil sayo! P*tangina, Anna! Nanay ko 'yon! Yun yung buhay ko. Siya yung lahat ko."

"May mga tao sa paligid mo na handang tumulong sayo. Pero tinatanggihan mo. Ganun ka katanga, Rain."

"I did not ask for help. Kaya kong tumayo sa sarili kong paa."

"Yun yung akala mo. But Rain, you're weak. Nagmamatigas ka lang dahil ayaw mo nang masaktan ng mga tao sa paligid mo."

Hindi ako nasagot sa sinabi ni Anna. She laughed, "See? Natameme ka dyan."

"Shut the fuck up and tell me why you killed my Mother!" sigaw ko at pinalo ng malakas ang table.

Napapikit si Anna sa ginawa ko. But at the end, she chuckled. Kaya mas lalong uminit ang dugo ko. How can she even laugh?

Paano siya nakakatulog tuwing gabi? Knowing that she killed her bestfriend's Mother. Only monsters can do that.

"I killed her because i need to." sagot ni Anna, still relaxed.

"No, you don't. May nagutos ba sayo?"

"It's for you to find out, Rain."

Mas lalong uminit ang ulo ko. Ang alam ko na lang, i hit her so bad. Biglang may pumasok na mga Police at agad akong pinigilan nito.

Mabilis nila akong hinatak palabas at kumaway pa sa akin si Anna na may ngiti pa sa kanyang labi.

Agad akong niyakap ni Jimin. I ended up crying in his arms.

"Jimin, bakit? Deserve ko ba 'to? Anong nagawa ko sa buhay ko?" umiiyak kong tanong.

Wala siyang sagot. Patuloy niyang hinahagod ang likod ko. Then, he lift my face.

"Wala kang nagawa. You don't deserve all of this."

After that, he gave me a kiss.

***************

First day of work. Sinuot ko ang apron ko. May cakes, breads, cupcakes, brownies and more. But of course, we also serve coffees.

Different kinds of it. "Hello. Ikaw ba yung bago?" wika ng isang babae.

Nahihiya akong ngumiti sa kanya, "Yes. Ako nga po pala si Rain." sagot ko at nakipag-handshake sa kanya.

"What a unique name. Panglalaki. By the way, i'm Kassandra. I will be your friend here." ani nito.

Ngumiti lang ako. Narinig ko na yung line na 'yan and i will never fall for it again.

Nagsimula ang trabaho ko. First, nagsimula muna ako sa cashier. Kassandra told me na better muna kung dito muna ako sa cashier. Well, i can say na i'm pretty good on this.

Maganda naman ang takbo ng pagtatrabaho ko. No angry costumers and lahat naman sila nakangiti.

"Sana ako rin." bulong ko.

"May sinasabi ka ba? Sorry, nagaayos pa kasi ako eh." wika ni Kassandra habang sinasalansan ang mga tinapay.

Umiling lang ako, "Wala 'yun, wala 'yun."

Lumipas na rin ang oras, naglilinis na kami ng Shop dahil sarado na kami. Kasama ko si Kassandra at ang iba pang workers sa Coffee Shop.

"Rain, mauna ka na. May naghihintay sayo sa labas." wika ni Kassandra, "Kaya naman namin 'to."

Kumunot ang noo ko. Agad akong sumilip sa bintana at nakita ko si,

"YOONGI!!!!" sigaw ko at nagmadaling lumabas sa loob ng Coffee Shop.

Mahigpit ko siyang niyakap. Naiiyak na ako.

"Yoongi, miss na miss ka na namin! Kamusta ka? Kumain ka na ba? Paano ka nakalabas?" sunod sunod kong tanong.

Yoongi smiled.

"Huh? Rain, anong pinagsasabi mo?"

Nagising ako sa katotohanan, "J-Jimin? Paano? Nasaan si Yoongi?" tanong ko.

Tinaasan niya ako ng kilay, "Ha? Na sa kulungan pa rin si Yoongi."

"Hindi. Nakita ko siya. Niyakap ko pa nga siya!" sagot ko.

"Rain, pagod ka lang."

Bumaksak ang mga ngiti sa labi ko. Oo nga naman, napaka-impossible ng mga sinasabi ko ngayon. Pero, umaasa pa rin ako. Na makikita at mayayakap ko pa rin sa Yoongi.

"Ah. Kunin ko lang gamit ko, teka." sagot ko at malungkot na pumasok sa loob ng Coffee Shop.

***********

Tahimik lang ako sa loob ng kotse ni Jimin. Iniisip ko pa rin kung paano naman nagawa ng imahinasyon ko na makita si Yoongi.

Bakit kasi parang totoo?

"Jimin. Ihatid mo ako sa Police Station, please. Kailangan kong makausap si Yoongi." sabi ko.

"What? Late na late na, Rain. You should go home. Pwede naman tayong bumisita sa kanya bukas ng maaga eh." sagot ni Jimin, na sa daan pa rin ang kanyang tingin.

"Please. Nagmamakaawa ako, Jimin."

"No."

Napayuko na lang ako. Sobrang nagaalala ako kay Yoongi, i don't know why.

Mabilis kong binuksan ang pinto ng kotse ni Jimin miski umaandar pa ito. Tumalon ako palabas ng kotse kaya napahiga ako sa tabi ng kalsada.

"Fvck!" sigaw ko nang maramdaman ko ang sakit ng pagkabaksak ko.

"RAIN!" rinig kong sigaw ni Jimin.

Nakita ko ang paghinto ng kotse niya at paglapit niya saakin, "Ano ba kasing ginagawa mo! Bakit ka tumalon! Alam mo bang napaka-delikado ng ginawa mo! Anong magagawa ko kung nabangga ka na pala! Rain naman! Sobrang pinapakaba mo naman ako!"

Pinilit kong umupo. Pinagpag ko ang damit ko, "S-Sorry."

Bumuntong hininga si Jimin, "Halika ka nga!" sigaw niya at hinalikan ako sa noo.