~Τα αδέρφια ~

{2} ~Τα αδέρφια~

2

Χλοη

Ο Λουκας.
Ειμαι ερωτευμενη μαζι του απο το Γυμνασιο.
Δεν βρηκα ποτε το θαρρος να του το πω.
Εχουμε επαφες ενταξει. Ενα γεια και τι κανεις πεφτει καπου καπου. Απο το τιποτα κατι ειναι και αυτο.
Ειναι τοσο γλυκος.
Δεν μπορω να το περιγραψω.
Αυτο το σκουρο καστανο μαλλι του. Τα καφε ματια του.
Υπεροχα.
Χανομαι καθε φορα μεσα τους.
Αυτο το κορμι του.
Απο την γυμναστικη που κανει ειναι αρκετα γυμνασμενος. Πολλα κοριτσια πεθαινουν για αυτον.
Μα δυστυχως και αυτος εχει της επαφες του.
Απο οτι ξερω τα εχει με μια Δαναη. Αλλα δεν πρεπει να τα πανε και τοσο καλα.
Πολλες φορες φανταζομαι...
„Χλοη? Χλοη! Σου μιλαω!" και καπως ετσι με εφερε η Ηβη παλι στην πραγματικοτητα.
„Ε ναι σε ακουω" απαντησα βιαστικα και την κοιταξα.
„Τι σου αποσπασε την προσοχη?" κοιταξε προς το μερος που ειχα κολλησει.
„Εσυ τι νομιζεις Ηβη?" απαντησε η Τατιανα και γελασε.
„Καταλαβα" γελασε και αυτη επισης.
Φυσικα ηξεραν οτι ημουν ερωτευμενη και τρελα κολλημενη μαζι του.
Καθε φορα που μου μιλουσε το μυαλο μου κομπλαρε και ελεγα οτι βλακεια μου κατεβαινε.
Κολλησαμε και οι τρις μας να κοιταμε αυτον.
„Τι κοιτατε ετσι?" πεταχτηκαμε μολις ακουσαμε μια αντρικη φωνη να μας μιλαει απο πισω.
Καταλαβα αμεσως ποιος ηταν.
Αυτην την βαρια φωνη μονο ενας την ειχε.
Και αυτος δεν ηταν κανεις αλλος παρα ο Νικος.
Ο αδερφος του Λουκα και το Bad Boy του σχολειου.
Τις ειχε ριξει ολες απο το σχολειο. Δεν τον ενοιαζε τιποτα και κανενας εκτος απο τον εαυτο του.
Ειχε μαυρο μαλλι και μπλε ματια. Επισης ειχε και αρκετα τατουαζ. Αλλα δεν εβγαζαν και πολυ νοημα.
Με αυτον ημουν ακριβως το αντιθετο απο οτι με τον Λουκα.
Μου εβγαζε εναν αλλον εαυτο.
Ηρθε σταθηκε μπροστα μας. Κλασσικα οπως παντα με το τσιγαρο στο χερι.
„Να μη σε νοιαζει!" απαντησα κρυα.
Φυσηξε τον καπνο που ειχε στο στομα του και γελασε.
„Και εγω χαιρομαι που σε βλεπω Χλορινη " μου εκλεισε το ματι και πηγε στην παρεα του.
Απο το γυμνασιο ετσι με φωναζει και μου την σπαει ασχημα.
Αλλα φυσικα αυτο θελει.
Να μου την σπαει.