Afterclap/Taekook (Düzenleniyor)

21.Bölüm "Bizi biliyorlar."

Hayatımın avcumun içine bırakıldığı ve benim seçimlerimle yaşadığım bir dönem geçiriyordum ve ruhum da bedenim de alışkan olmamasına rağmen kabul ediyor, bağışıklık kazanmak için çaba gösteriyordu.

İyi hissediyorum dersem yalan söylemiş olmazdım ama kötü hissetmiyorum dersem yalan söylemiş olurdum.

Benim için bu durum zordu ve hayatımın kontrolünün elimden çıktığını hissediyor gibiydim.

Okula geldiğim bu bir hafta boyunca istediğim derslere giriyor canımın istemediği derslere girmiyordum.

Doğrusunu söylemek gerekirse yaşıtlarımın arasında bu kadar kalmaya ve onlara hala alışabilmiş değildim.

İlgilerini çeken konular dikkatimi çekmiyor, eğlence anlayışları bana fazla hareketli ve gereksiz geliyordu.

Benimle konuşmaya çalışıyorlardı ve ben her defasında kısa cevaplar vermeye gayret göstererek yanımdan uzaklaşmalarına sebep oluyordum.

Bana çok fazla soru sormaya başlamışlardı ve son zamanlardaki soruları özel hayatıma dair olduğunda, rahatsızlığımı açıkça belli etmeye başlayarak çoğu derse girmemeye başlamıştım veya girdiğim derslerde de hep dersin başlamasına bir dakika kala sınıfa giriyor insanlara uzak bir yerde oturuyordum.

Tek girdiğim düzenli ders resim dersiydi ama onu da boş geçiriyor, ders bittiğinde yine boş bir resim sayfasıyla bakışıyordum.

Yine böyle geçen bir gündeydim ve yine boş bir sayfayla bakışıyordum.

Çevremdeki insanlara kısaca göz attığımda çoğunun çizimini yarılamış olduğunu gördüm ve hatta bitiren birkaç kişi bile vardı.

Elimdeki resim kalemini bırakarak düşünmeye başladım.

Son zamanlarda kulağıma çok fazla "Daegulu Kaçak" ile ilgili duyumlar gelmişti ve bunlar daha çok neden hala o kişiden haberdar olunmadığıyla ilgiliydi.

Okuldaki öğrenciler sadece öğrenciydi ve başkandan ya da olan olaylardan bihaberlerdi fakat okulun diğer kesimi öyle değildi.

Düzeni biliyorlar ve ona göre hareket ediyorlardı.

Ayrıca okulun çoğu kesimi de buraya aitti.

Geçen derslerden birinde arka sırada oturan bir grubun bu konu hakkında konuştuğunu duymuştum ve oldukça acımasız ama haklı bir şekilde kaçmamla alakalı konuşuyorlardı.

Benim o kişi olduğumu bilmediklerine emindim ama arafta kaldığımı ve tarafımı belli etmediğimi biliyorlar, o yüzden de çok fazla soru soruyorlardı.

Onlara masum tarafta olduğumu kanıtlayamazdım ki.

"Taehyung dışarıya çıkmak ister misin?"

Hocanın bana doğru eğilerek kısık sesle konuşmasıyla beraber hızla ona doğru döndüm ve anlayışlı bakışlarına karşı kendimi mahçup hissettim.

"Çıkarsam geri gelemem."

Dürüst olarak hissettiklerimi ifade ettiğimde beni başıyla onaylarak doğruldu ve sınıfla ilgilenmeye devam etti.

Yavaş ve sessiz bir şekilde toparlandıktan sonra ceketimi alarak ayağa kalktım ve sınıftan çıktım.

Daegu'dan uzaklaşmama rağmen neden hala kaçamamışım gibi hissediyordum ki?