Op avontuur met Piraten (DISCONTINUED)

Hoofdstuk 2: Engels leren

A/N Whooohw een update! Niet echt iets te vertellen maar de schuingedrukte tekst aan de rechterkant is wat Nora in haar dagboek schrijft. Veel leesplezier!

Dag 17:

We zijn nu al meer dan twee weken geleden weggevaren van de pier. Christian heeft gezegd dat we over een paar dagen we het eerste eiland tegen komen. Om de tijd te doden hebben Chris en Veerle mij aan de hele bemanning voorgesteld. De namen onthouden, dat is wel wat lastiger.

Je hebt:

- Rebecca; de vrouw met het rode haar, roerganger (stuurt het schip)

- Michiel; een jongen van ongeveer 17 jaar, een goede vriend van Chris, zit vaak in het kraaiennest

- Barend (ook wel Bart genoemd); tweede stuurman en goede vriend van Christian

- Martijn (niet verwarren met Michiel); heeft veel sterke verhalen en maakt veel grapjes, kok

- Daan; eerste stuurman, goed met het zwaard en goede strategist

Er zijn nog meer mensen waar ik de naam niet van weet. Chris en Veerle doen meestal de klusjes op de boot en ik mag ze daar mee helpen. Chris probeert Daan over te halen mij te leren zwaardvechten, maar dat gaat nogal moeilijk.

Chris vind mij een belangrijke secretaris, maar dat is alleen omdat ik talen kan. Ik denk dat ik hem Engels ga leren, maar dan moet hij wel meewerken.

Te doen voor vandaag:
- Chris vragen of hij Engels wil leren
- Uitzoeken of we daar tijd voor hebben
- Daan nog een keer proberen over te halen om mij te leren zwaardvechten
- De klusjes op de boot
- Hopen dat er land in zicht is

Einde dag 17

"Zeg Nora, wat staat er eigenlijk in dat boekkie dat je had gevonden in de boekenkast?" Chris zit op Veerles bed, terwijl Veerle een nachthemd aan het aanpassen is voor hem.
"Moet je maar Engels leren" zeg ik nonchalant terug.
Ik ga verder met het krabbelen in mijn dagboek. Een tekening van een aantal lijntjes is zichtbaar. Wat het is kan ik er ook niet uit opmaken.
"Ja maar ik kan toch geen Engels!" Hij begint hysterisch te zwaaien met zijn armen. Veerle ziet het en begint te gniffelen. Ze krijgt een mep op haar arm.
"Auw, waar was dat nou goed voor! Weet je, je kan ook zelf je nachthemd aanpassen als je me zo mept!"
"Ja maar jij lachte! En ik kan toch niet naaien!?" Ik kijk naar Veerle en dan schieten we allebei in de lach. Chris kijkt van Veerle naar mij en weer terug. Hij ziet de lol er duidelijk niet in.
Zodra we uitgelachen zijn vertel ik hem dat ik hem wel Engels wil leren. "Maar dan moeten we er wel tijd voor vrijmaken."
"Tuurlijk! Ik bedoel... ja... uhm... ja, nee... uhm... lijkt me wel leuk. Ja maar ik kan dat vast niet en dan duurt het heel lang en straks hebben we geen tijd meer om te helpen op de boot." Hij wordt steeds roder. "Dan moeten we tijd vrijmaken... oh nee dat zei jij al... ik bedoel, ik vraag het wel aan pap... ik bedoel de kapitein" zegt Chris haastig. Hij staat op en rent de kamer uit. Veerle kijkt hem verward na.
"Nou dat was vreemd, zelfs voor hem. Hij zou toch niet..." mompelt Veerle. Dan kijkt ze naar de te grote mouw in haar hand die ze met moeite bij het shirt houd. "Zeg Nora, kun jij me helpen met dit stukje?"

Wat was dat?

Ik ga op Veerles bed zitten om haar te helpen.
"Zeg maar Noor."
Een poos later komt Chris weer binnen lopen. Hij is nog steeds rood, maar minder dan eerst.
"En?" Ik kijk hem verwachtingsvol aan. Hij gaat zitten naast Veerle op het bed.
"Het kan als we klaar zijn met klusjes en het mag niet als pap, ik bedoel de kapitein onze hulp nodig heeft en we moeten wel gewoon normale tijd eten en..."
"Chris." Ik onderbreek hem. "Kan het nou, of niet?"
"Het kan."
"Mooi. Wanneer beginnen we?"