Daha YENİ Başlıyoruz

Yeni Hayat

   Selamm :) Resim Zac :) Şarkı var :) Valla yeter ya, çok özledim sizi :) Başkaları ne yaparsa yapsın be, umrumda değil :) Ben bırakmıycam sizi, en azınan hikayenin bitmesini istemeyen ve hikayeyi çok seven kişileri :) Döndüm, evet :) Sırf sizin için hemde :) Özelden mesaj atanlar çok pis atara geldi :D Ha, bu arada, hikayeyi eskisi gibi güzel bir şekilde yorumlayabilir miyim bilmem. Bunun için üzgünüm. Zaten bölüm kısa oldu, çünkü devamı gelecek :) Zamanını bilmiyorum ama yb gelecek yani bunu bilin :) Neyse sizi aşırı çok seviyorum :) <3 Oy ve yorumlarınızı da bekliyorum meleklerr :))

   Keyifli okumalarrr :)

   

   Kapıyı tıklattım ve sessizce bekledim. Babamın evine yıllar sonra tekrar geliyordum. Kalbim deli gibi atarken kapıyı hizmetlilerden biri açtı. Elini şaşkınlıkla ağızına götürürken, ''M merhaba e efendim'' dedi. Hafif bir tebessüm ile birlikte, ''Merhaba'' dedim. Hizmetli etrafına şaşkın bakışlar atarken kapının önünden çekilip, ''Pardon, i içeri geçsenize'' içeri adımımı atar atmaz keman sesi kulaklarıma doldu. Babam yine her zamanki kemanını eline almış, her zamanki parçasını seslendiriyordu. Suratımda bir gülümseme oluşurken bavulumu kapının yanına bıraktım. Hizmetli önüme geçip, ''Hoş geldiniz, ben Ayşe. Babanız yukarıda, çağırmamı ister misiniz?''

   Ayşe hanıma olumsuz bir şekilde kafa sallayp, ''Hayır, yine aynı odasında öyle değil mi?'' Ayşe hanım kafasını olumlu bir şekilde sallayıp mutfağa doğru ilerledi. Tam merdivenlerden yukarı çıkacakken seslendim, ''Peki ya annem'' Ayşe teyze burnunu çekip arkasına dondü. Merdivenlerin bir basamağından ayağımı çekip Ayşe teyzeye döndüm, ''Peki ya annem!'' Ayşe teyze arkasını dönüp gözünü elinin tersiyle sildi, ''Bilmiyorum'' koşarak mutfağa giderken onu izledim. Bunların hepsinin sorusu babamdaydı aslında, her şeyin cevabı ondaydı.

   Merdivenlerden yukarı çıktıkça kemanın sesi daha da şiddetleniyordu. Kapı aralık olduğundan önünde durup bekledim. Kafamı içeriye uzatıp babamı izlemeye başladım. Zaman onu ne kadar da değiştirmişti. Siyah sakalları bembeyaz olmuş, saçları griye bürünmüştü. Parçayı dinlerken başımı yana eğdim. Eski anılarımız git gide çoğalıyorlardı sanki. Burnumu çekmemle babamın kemanı elinden bırakması bir oldu. Yüzümü silip kapıyı daha da araladım, ''Baba,'' babam şaşkınlıkla arkasını dönüp, ''Derin,'' dedi.

   Odada koşup babama sarıldığımda ilk önce karşılık vermemişti, sornadan sıkıca sarılmıştı o da. Kafamı omzundan çekip babama baktığında elimi yanağına koydum, ''Seni çok özledim,'' Babamda saçlarımı düzeltirken, ''Bende seni meleğim'' dedi. Babama tekrar sıkıca sarıldım. Ne olmuşsa olsun, ne yaşamışsak yaşayalım onun bendeki değeri ap ayrıydı. Babamdan ayrılıp bir koltuğa oturduk, ''Annem nerede peki?'' Babam kafasını başka yere çevirerek gözlerini yumdu, ''Baba?'' babam bana dönerek ellerimi tuttu, ''Sadece birazcık...''

   Sözünü kesip birden patladım, ''Şimdi bana sadece mi diyorsun? Baba sen, sen neden böyle bir adam oldun? Ne zaman bir kızın olduğunu unuttun? Bana değer veren, beni seven ve asla kızını kaybetmek istemeyen o adam nerede? Bi insan hiç mi aramaz? Ben hep seni bekledim, en sonundada geldim zaten. Annen dedin telefonu kapattın. Ne kadar telaşlandığımdan haberin var mı? O benim annem baba! Arkadaşım değil! Şimdi söyle, benim annem nerede?'' Babam kafasını yana yatırıp, ''Kızım...'' sinirle ayağa kalkıp, ''Peki, sen bilirsin. Bana anneme ne olduğunu söylemeden yanıma gelme!''

  

   Serin'in ağızından:

   ''Ahahahah'' ıssız sokakta kahkahalar atarken bir taraftanda elimle karnımı tutuyordum, ''Serin, abi bak gerçekten kafayı yedin. Kendine gel! Deminden beri gülüp duruyorsun ya! Sana içme dedim dimi?'' birden durup Semih'e baktım, ''Yoook, Serin dinler mi hiç? Serin malın önde gideni zaten! Serin mal! Bir kızın arkasında koşabilecek kadar gerizekalı!'' Semih elimi omzuna atarak beni tekrar yürüttü, ''Her insan sevdiğinin peşinden gitmeli abi. Sana bunu bu gün kaç kere söyledim. Ama içmeyecektin kardeşim, seni bırakan bir kız için değmezdi''