street 'texting [bxb]

2.7

Kapı açıldığında oflayarak içeri attım kendimi. Ayakkabılarımla girdiğim için demediğini bırakmayacaktı ve ben bu dırdırı göze alarak bu hareketi gerçekleştirmiştim.

"Furkan sikerim seni çıkar o ayakkabıları. Al banyodan gırgırı, temizle şuraları. Yeter be işim gücüm yok temizlik mi yapacağım ben. Bak hala duruyor, hadi Furkan." oflayıp ayakkabılarımı çıkarıp salona girdim. Sonra temizlerdim, kaçmıyordu ya işler. Keşke kaçsalardı da hiç temizlik yapılmasaydı.

"Kime diyorum ben?!"

"Sonra temizlerim, Nehir. Gel sana bir şey soracağım." söylene söylene salona gelip, karşıma oturdu.

"Ben senin ablanım, adımla hitap edemezs..." bıkkın bir bakış attığımda susup hemen başka bir soru yöneltti. "N'oldu ki ablasının bir tanesi, ne seni böylesine salak yaptı?" ona kısaca olayları aktarıp mesajları okuttuğumda sinirden köpürmüş bir halde ikinci kez söylenmeye başladı.

"Geri zekalı, beyinsiz, özürlü, sakat, orospu, piç, pezevenk! Senin hayatını bir sikerim görürsün sen. Ne zararı vardı sana he? Sana ne sevgili yapmışsa? Bir de sevdiğini kabullenmiyorsun hala. Pü sana. Ayıp valla ayıp." ofladı sıkıntıyla. Siniri yatışana kadar sessiz kalmayı düşünüyordum. O da kendi siniri geçene kadar sessiz kaldı. Ağzımı açtığım sırada tekrar konuşmaya başladı.

"Biz seni anlayışla karşıladık diye herkesin öyle yapacağını mı sandın, Furkan? Veya kimse tarafından umursanmadığın için mi bu rahatlık anlamıyorum. Ama bir şeyi unutma, herkes bizim kadar anlayışlı değil. Arda şu an neler düşünüyor, tahmin edemezsin, kimse edemez. Ailesi reddetti büyük ihtimalle. Sen katlanabilir miydin buna?" kendime küfrettim sinirle.

Nasıl bu kadar düşüncesiz olabilmiştim ki ben?

"N'apacağım ben şimdi?" dedim elimle saçlarımı karıştırırken. "Arda'ya nasıl yardımım olur ki?"

"Sokağa git." dedi ablam birden heyecanla yerinde sıçrayarak. "Ay evet. Git sokağa."

"Ne?"

"Verdiğin sözü tut diyorum."

__