İnsan nasıl sevmez ki,
O nefis masumluğu.
Melek kanadı sanki,
Saçının uzunluğu.
Bir ceylan edasıyla,
Ürperecek seslensem.
Sızlatan duruşuyla,
Bilemedim ne etsem.
Birazdan gide bilir,
Derinden üze bilir.
Düşüncemi ne bilir,
Kimlere nasip olur.
Gül bahçesinde gezer,
Onu seyreden gözler.
Dünya ne güzel döner,
Onda cennetten izler.
İnsan nefes alamaz,
Uyanmasın diye o.
Bakmaya da kıyamaz,
Evlenmeye sebep o.
