Everything Was A Lie || bts

hoofdstuk 27

  Ik liep naar een bankje en zat daar maar te huilen. Het begon langzaam donker te worden ik werd langzaam moe maar ik wou niet in slaap vallen hier dalijk vinden ze me hier en nemen ze me terug naar huis ik stond op en wou weglopen. "En wat doet zo'n mooie meisje hier helemaal alleen in t donker" zei een man die opeens voor me kwam staan.   "N-niks" zei ik stotterend hij keek even naar mn koffer en glimlachte. "Heb je geen woonplaats meer wil je naar mijn huis" zei de man met een pedo grijns. "N-nee ik r-red m-me wel" zei ik stotterend. "Nee kom jij maar met mij mee" zei hij en trok me mee ik ging gelijk tegenstribbelen maar hij was te sterk en trok me alsnog mee ik deed mn ogen dicht en begon te schreeuwen en te huilen ineens was de man gestopt ik deed mn ogen open en zag de man en een jongen rond mijn leeftijd vechten ik schrok en deed gelijk een stap achteruit ze zaten daar te vechten en keek alleen toe hoe ze zaten te vechten opeens gaf de man de jongen een vuist in zijn gezicht waardoor de jongen van de man afviel daarna ging de man op de jongen zitten en begon gelijk hem een paar vuisten te geven ik kon daar niet blijven staan *ik moet iets doen die jongen wou mij redden terwijl ik hem niet kende maar wordt zelf in elkaar geslagen * ik aarzelde geen moment en nam gelijk actie ik duwde de man van de jongen af en trapte hem in zijn noodgevalletje daarna stond de jongen op en gaf de man een vuist waardoor hi j bewusteloos raakte. "Gaat het" vroeg ik de jongen knikte maar ik geloofde hem niet hij zag er niet goed uit. "Bedankt" zei ik. "Maakt niks" zei hij en hij glimlachte hij wankelde weg ik kon hem niet zo laten gaan ik rende naar hem toe met mijn koffer ik deed zijn arm om mijn nek en ondersteunde hem. "Je kan niet lopen" zei ik. "Jawel kan ik wel" zei hij en probeerde mijn arm weg te duwen maar ik pakte hem strakker vast. "Nee het gaat niet dit is mijn schuld dat je nu zo bent dus ik ga je helpen" zei ik streng. "Nee het is niet joun schuld ik had je daar ook laten meegesleept worden door die man maar zo'n iemand ben ik niet" zei hij en glimlachte naar mij ik glimlachte licht terug zo liepen we het park uit op straat liepen we een tijdje zo maar ik kon niet meer hij was te zwaar ik liet hem los waardoor hij viel. "What the heck" zei hij boos. "Oww sorry maar wacht hier eff ik ga een taxi halen" zei ik hij knikte ik liep weg de taxibureau (ofzo ik weet niet hoe dat heet) was om de hoek ik kwam al snel terug met een taxi hij zat daar nog steeds met mijn koffer alleen zat hij niet meer hij lag toen we dichterbijer kwamen zag ik bloed op zijn witte blouse ik stapte gelijk uit en knielde voor hem hij was neergestoken was het die man van net ik pakte hem en legde hem gelijk in de taxi ik deed mn koffer in de kofferbak en stapte gelijk in. "Naar het ziekenhuis snel" zei ik en ik begon te huilen door mij is dit gebeurt. Toen we bij het ziekenhuis waren rende ik gelijk naar binnen en vroeg om hulp al snel kwamen er dokters ze namen hem gelijk mee naar spoed ik pakte mijn koffer uit de taxi betaalde en rende gelijk achter de dokters aan toen we bij een grote schuifdeur waren mocht ik niet mee naar binnen dus bleef ik buiten wachten ik zakte door mijn knieën en begon te huilen *het is allemaal mijn schuld mijn schuld wat heb ik gedaan*     .     Na een tijdje kwam de dokter naar buiten ik rende gelijk op hem af. "En" vroeg ik. "Er is niks ernstig aan de hand hij zal morgen wel weer wakker worden" zei de dokter. "Kan ik bij hem blijven" vroeg ik de dokter knikte. "We gaan hem nu naar een kamer brengen komt u mee" zei de dokter ik knikte hij liep naar buiten en kwam terug met het jongen hij lag te slapen in de ziekenhuis bed best cute ik volgde de dokter naar een kamer. "Uhmm hij zal hier een paar dagen blijven om te herstellen" zei de dokter ik knikte en ging op een stoel zitten langs zijn bed ik sloot mn ogen al snel viel ik in slaap.