~•° Upper East Side girls °•~

chapter 8

The morning after

Pov. Riley

Omkleden is om één of andere reden, deze ochtend te vermoeiend. Ik grijp met een klagelijke kreun naar mijn hoofd, terwijl ik de eetkamer in strompel. Mijn haren liggen nog warrig en buiten de oversized, warme vest die ik heb aangetrokken, heb ik deze ochtend nog niks anders gedaan.
Ik verschiet als James ineens fluit. Traag draai ik me om. Hij zit op de bank en kijkt me aan met een uitdagende grijns.
"Wat?" Mompel ik half geïrriteerd.
James knikt even naar mij, waardoor ik even naar mezelf kijk.
"Kater kop...problemen mee?" Ik kijk hem afwachtend aan. Als hij zijn hoofd als antwoord schudt, knik ik en wil ik me omdraaien en verder naar de keuken gaan.
"Ik bedoelde eigenlijk dat enkel een oversized vest aan hebben best wel sexy is" de toon waarop hij het zegt klinkt vooral plagend, maar ergens heeft hij een gemeende ondertoon. Hoewel ik zo'n 'complimenten', zoals hij het noemt, liever niet van hem hoor.
Ik hef mijn vest op, die over mijn shortje viel, zodat hij ziet dat ik er nog iets onderaan heb. "Jammer voor je babe" antwoord ik alleen, waarna ik op een stoel plof en een broodje uit de broodmand neem.

Jake komt, zoals altijd, vrolijk en opgewekt binnen.
Hij wandelt rechtstreeks naar James toe en wrijft plagerig door zijn haar heen. Geamuseerd kijk ik toe naar de twee jongens, die elkaar vroeg op de ochtend al treiteren.
Als Jake naar mij toe komt met dezelfde uitdagende grijns, kijk ik hem dreigende aan. "Waag het niet idioot!" Roep ik al op voorhand. Hoewel dat roepen al snel op houdt, als mijn bonkende hoofd me, bijna letterlijk, terug fluit.
Dankbaar neem ik de koffie aan die een van de bediende me brengt en neem ik de pijnstiller in die ze al hadden klaar gelegd.

Als ik voetstappen hoor vanuit de gang, waar de kamer van Jake en mij is, kijk ik Jake vragend aan. "Is er iemand blijven slapen?" Vraag ik nieuwsgierig. Het is geen meisje, of het is een meisje met gigantische voeten die zware stappen maakt. Hoewel Jake niet het type is dat meisjes uitnodigd, al zeker niet bij hem in bed.
James daarentegen, die lag gisteren na het feestje weer met een meisje in zijn bed. Een 16 jarige om precies te zijn. Volgens mij is zijn leeftijdsgrens 12 jaar, want zo nauw kijkt hij het niet als hij gedronken heeft.

Een jongen komt de keuken ingewandeld. In tegenstelling tot mij, is hij aangekleed en ligt zijn shirt perfect om zijn, nogal gespierde lichaam heen. Een fractie van een seconde kijk ik hem verbaast aan, maar al snel leg ik mijn hand voor mijn mond en bijt ik op mijn lip als ik hem herken.
"Wat doe jij hier?!" Mijn stem klinkt alles behalve verwelkomend.
En dat wordt niet geaccepteerd. Hij trekt een wenkbrauw verbaast op en ook Jake komt er bij staan en kijkt me geïrriteerd aan.
"Riley een beetje vriendelijker zijn tegen de persoon die er voor gezorgd heeft dat jij thuis bent gekomen" bromt Jake, duidelijk licht geïrriteerd voor mijn reactie.
Nu is het mijn beurt om een wenkbrauw op te trekken naar Jake.
Zodra ik Eleios terug aan kijk, sijpelen de herinneringen van de vorige avond stilaan terug binnen.
Het kussen op het feest, het vast zitten in de defecte lift, hoe hij me in slaap wou zingen. Eén ding klopt er alleen niet, als mijn gedachten kloppen, dan heb ik hem naar huis gestuurd, zodra ik wist dat Jake onderweg was naar huis. Wat doet hij dan hier, in onze eetkamer.

Mijn vragende blik is Eleios ook niet ontgaan. "Ik was mijn jas vergeten en Jake nodigde mij uit om te blijven slapen, omdat ik best nog lang onderweg ben naar huis" verklaart hij.
Ik knik enkel en kijk langs hem heen naar James. Zoals verwacht, kijkt hij me aan met een brede en plagerige grijns. Ja, dat kan ik zo meteen weer gaan uitleggen, jammer genoeg kent hij me, in tegenstelling tot Jake, heel wat beter. En gelooft hij er dus ook helemaal niks van dat Eleios mij enkel thuis heeft gebracht. Ik rol even lachend mijn ogen als antwoord en eet mijn broodje verder en besluit Eleios te negeren.