~•° Upper East Side girls °•~

Chapter 12

Charity ball

Pov. Evelyn

De dagen tussen de eerste schooldag en het charity ball leken eindeloos. En mijn gedachten waren die dagen meermaals op hol geslagen. Ik kon me niet inbeelden waarom Jake me niet mee vroeg. We werden steeds closer en hij was heel open en spontaan, maar zodra het onderwerp charity ball of date op kwam, dan zweeg hij. En dan had hij weinig moeite om van onderwerp te veranderen.
Ik ben zelfs bij James gaan vragen wat ik fout deed.
En hoewel ik hem eerst niet kon uitstaan, heb ik hem beter leren kennen en zijn we goed bevriend. Maar je kunt je inbeelden, dat ik echt geen idee had waarom Jake mij niet mee vroeg, als ik zelf James, de ultieme player, om raad vroeg.

Overmorgen is het zo ver, het charity ball. Ik heb er weinig zin in. Hoewel ook Cassy en Riley beide geen date hebben, dus ik in principe niet alleen zou zijn. Het is niet dat een avond met hun niet leuk is, maar ik had graag met Jake gegaan. Ergens ben ik bang dat hij met een ander meisje af komt. Wat als hij eigenlijk een vriendin heeft en mij daarom niet wilt. Maar dan zou hij dat toch wel zeggen, of niet?

Ik word uit mijn gepieker gehaald als ik een onbekend gegiechel uit de hal hoor komen. Ik kijk op en zie mijn vader met een jongere vrouw binnen komen. Hij had mij duidelijk niet verwacht, want de verbazing is op zijn gezicht te lezen van zodra hij mij op de bank ziet zitten. Ik rol even met mijn ogen en richt mijn aandacht weer op het tijdschrift dat op mijn schoot ligt.
Ik hoef mijn vader niet aan te kijken, om te weten dat hij nu heel ongemakkelijk terug omdraait en de vrouw overhaalt om misschien nog ergens anders naar toe te gaan. Ik zucht bijna onhoorbaar. Op zo'n momenten mis ik wel gezelschap. Op zo'n momenten mis ik mijn broer zelfs. Die is de laatste dagen ook vaak weg. Ik zie hem amper.

Zodra ik een app krijg neem ik mijn telefoon uit mijn zak. Mijn hart maakt even een vreugde sprongetje als ik merk dat Jake iets heeft gestuurd. Ik ga wat rechter zitten en open nieuwsgierig het appje. Er verschijnt een brede glimlach op mijn gezicht zodra ik het bericht lees. Ik gooi het tijdschrift aan de kant en trek snel mijn vans aan en een jasje.

Zodra ik het park in wandelen, zwaai ik vrolijk als ik Jake op een bankje zie zitten. Hij staat recht en geeft me een kus op mijn wang. Dit was niet de eerste keer dat hij dat deed en ik hoop ook niet de laatste. Hoewel het mij steeds meer een meer verward. Vorige keer hebben we ook gezoend. Op zo'n momenten is het moeilijk om achteraf te beseffen dat hij er waarschijnlijk niets achter zoekt. Enkel vrienden, geen relatie. Ik probeer het steeds in mijn hoofd te houden. En kan beter stoppen met hem te zoenen, want ik word elke keer ongelukkig over het feit dat het hem niks doet en mij wel.

"Hey, wat is er?" Ondanks het gepieker, klinkt mijn stem opgewekt. Ik ga zitten op de bank en kijk hem nieuwsgierig aan.
Zodra hij naast me zit, antwoordt hij: "ik denk gewoon dat ik je nog eens wou zien" grinnikt hij onschuldig. Ik schudt even traag mijn hoofd en kijkt hem lachend aan, "ja tuurlijk, iedereen wil mij graag zien."
En dat klonk beter in mijn hoofd. Oké, blijf denken Evelyn. En nu praat ik al tegen mezelf, mooi, kan het nog erger?
Hij lijkt het gelukkig grappig te vinden en kijkt me geamuseerd aan. "Dat snap ik volledig" knikt hij dan instemmend. Ik kijk hem kort aan en staar dan naar mijn voeten als ik voel dat ik begin te blozen.
"Maar ook nog voor iets anders..." gaat hij verder. Ik kijk hem nieuwsgierig aan en weet mezelf even moeilijk een houding te geven, als hij even stil blijft.
"James zei dat hij al had verteld van mijn ouders...en...nu ja, ik ben gewoon bang dat het meisje dat ik leuk vind niet goed genoeg gaat zijn voor hun. Want niks is goed genoeg voor de moeder van Riley denk ik" hij wrijft even ongemakkelijk in zijn nek. Ik zwijg en knik enkel. "Maar eigenlijk moet ik me daar niks van aan trekken. Ik zie dat meisje graag en ik hoop dat ze mee wil naar het Charity ball, daar zijn mijn ouders ook wel en ik moet niet afkomen met 'gewoon maar een meisje' als date. Dus hoopte ik dat ik mijn vriendin kon voorstellen..."
Ik weet niet wat ik moet zeggen en kijk hem verbaast aan. Maar al snel lach ik vrolijk. Mijn ogen twinkelen enthousiast. "Wacht...wie bedoel je?" Even twijfel ik terug, bang dat hij een ander meisje bedoelt. Bang dat ik weer te enthousiast was en alles fout interpreteer.
Hij leunt naar me toe en drukt een kus op mijn lippen en trekt dan zacht terug. "Jij Eve, wil je mee met mij naar het charity ball....als mijn vriendin?"
Ik knikt enthousiast en kus hem terug. Ik leg mijn armen rond zijn nek. Het is officieel. Mijn charity ball kan al niet meer stuk!