~•° Upper East Side girls °•~

Chapter 44

Love is in the air

Pov. Evelyn

Dat Jake mijn grootste Valentijn is, moet ik je vast niet meer vertellen. Na de 'pauze' lijkt alles terug vlotjes te gaan.
We zijn ons beide bewust van een jaloersere kant in ons zelf, maar proberen er beide op te letten. Dat Jake veel aandacht krijgt van anderen is daarvoor niet bepaald bevordelerlijk. Af en toe is het letterlijk, lip bijten en negeren.
En ik weet dat Jake niet is zoals James. Hij is veel trouwer. Maar zijn zorgzame kantje zorgt ervoor dat hij wel steeds klaar staat voor anderen. En dus ook voor de meisjes die enkel drama maken, omdat ze zo zijn aandacht krijgen. En daar heb ik het moeilijk mee. Volgens mij merkt Jake niet eens op dat de meisjes niet echt problemen hebben, maar gewoon zijn aandacht willen.

Ik neurie zacht mee met de muziek die uit mijn oortjes komt, terwijl ik door Central Park wandel. Ik geniet van de zachte lente bries door mijn haren en zucht even ontspannen.
Valentijn is nu al twee dagen geleden, maar het gevoel is er nog steeds. Misschien ook omdat onze Valentijn twee dagen duurde.
Jake had als verrassing een romantische luxe suite gehuurd voor twee dagen.
Op Valentijn zelf stond er een uitgebreid etentje voor ons klaar. En de jacuzzi was met rozenblaadjes versierd. Net zoals de rest van de kamer en het bed.
De rode fluwijnen lakens lagen perfect uitgespreidt op het bed, met alle sierkussens perfect geordend.
Sorry not sorry voor de poestvrouw, maar die perfectie was de volgende ochtend verdwenen.
Het gesprek van de volgende ochtend bleef nog tot nu na zinderen in mijn hoofd.

Jake vroeg wat ik zou doen als ik per ongeluk zwanger zou geraken. Niet een alledaagse vraag die ik verwacht had. Maar ik moest niet lang nadenken over mijn antwoord: houden!
Ik ben er van bewust dat een kind je leven drastisch veranderd, maar daarom niet op de negatieve manier. Jake zijn opgeluchte glimlach, zorgde ervoor dat ik direct er na ook ontspande. Hij dacht er duidelijk hetzelfde over. En om eerlijk te zijn, zie ik hem nog wel als vader.
Het onderwerp 'hoe gaan we later onze kinderen noemen' was dan ook niet ver weg.
Milan voor een jongen, daar waren we het beide al mee eens. Voor een meisje weten we het nog niet.
Het moment dat we over onze toekomst samen aan het praten waren, leek alles direct een duidelijk beeld te vormen in mijn hoofd. Ons eigen huis, twee kindjes, het plaatje leek perfect te kloppen.
Ik heb wel eens het gevoel gehad dat ik, met een toenmalig vriendje over 'de toekomst' had, en dat het fout voelde. Of toch niet realistisch. Het kreeg geen vorm in mijn hoofd.
Maar bij Jake was het beeld helder. Alsof het zo moet zijn. Alsof het meant to be is.

Als ik Jaylen met haar twee jarig dochtertje Diamond zie passeren, zwaai ik even. Diamond zwaait opgewekt terug en een brede glimlach siert mijn lippen.
Als Diamond met open armpjes op mij komt, kniel ik neer en open ik mijn armen ook. Mijn ogen glunderen als het kleine meisje haar tengere armpjes rond mij legt.
Ik knuffel haar voorzichtig terug en ga weer rechtstaan.
Weer komt het toekomstbeeld van Jake en mij voor mijn ogen en trekken mijn mondhoeken langzaam omhoog.

Ik moet niet lang met Jay praten om te merken dat Diamond de enige van hun met twee is die vrolijk is.
Ik zucht onhoorbaar, eigenlijk had ik weinig zin om miserie van anderen aan te horen op dit moment. Alles leek te perfect voor miserie.
Ik glimlach kleintjes en knik naar Jay, als teken dat ze het mag vertellen. Tenslotte is het ook zo zielig voor haar als ze hier met niemand over kan praten.
Ik luister en knik af en toe. Hoewel de woorden maar half tot mij door dringen.
Dat haar vriendje Jackson weer eens jaloers was en voor discussies had gezorgd is me niet ontgaan. Dit is ook niet de eerste keer dat ik dat verhaal hoor. Die twee gaan van grote liefde, naar pure haat als je het mij vraagt.
Als Jay uitgepraat is, leg ik even mijn hand op haar schouder "het komt allemaal goed" zeg ik kalm, en zo overtuigd mogelijk.
Een standaard zin die altijd blijkt te werken, gelukkig, anders moest ik nu nog iets originelers gaan bedenken.