Take The Risk

Chptr One

Pain

"I love you so much" Ken whispered, halos di ako makagalaw ngayon

"I l-love you t-too" sabi ko,di ako makapag concentrate dahil sa bilis ng tibok ng puso ko

"Di ko ka----"

"Ah!!!!!" Sigaw ko dito sa loob ng kwarto ko!

Badtrip! Sa dinami dami ng pwedeng mapaniginipan yun pa talaga? Kainis! Bakit ba di ka pa mawala wala sa buhay kong manloloko ka!

At yun pa talagang part na yun ah? Galing talaga ng tadhana, galing mambwisit!

"Haysss" I sighed

Di ko makakalimutan yung lahat ng yun,kung saan sinabi saakin ni ken na mahal niya ako. At first di ako naniniwala,sino ba naman ako? Ka office niya lang,tska almost 3 months palang kaming magkakilala nun.

"Hi miss beautiful" he said, napalingon ako sa cubicle na nasa gilid ko

"Lakas mo talaga ken, adik kaba?" Sabi ko sa kanya sabay bato ng isang crumpled paper.

Katrabaho ko si Ken Paulo Saavedra,dito rin sa banko. Nagkasabay kami sa pag apply,kaya nung natanggap kami halos close na talaga kami. Mag 3 months na kami dito sa kumpanya at 3 months na rin kaming magkasama.

Halos araw araw,sabay kaming kumakain. Pero ewan ko ba,ang lakas talaga nito mang asar, minsan naman sobrang sweet. Lagi niya akong sinusundo sa bahay at lagi rin naman akong hinahatid. Kaya di ko na napigilang wag mahalin ang isang to e

"Adik sayo, ikaw ang shabu ko eh" sabi niya ng seryoso ngunit may multong ngiti sa kanyang labi

Sa 3 months naming nagkakilala,never siyang nag sabi sa akin na he likes me. Kaya never narin ang nag expect. Masakit kaya yun!

Sinasabi ko nalang sa sarili ko na, baka sa lahat ng kaibigan niya ganyan siya. Pero may mga kaibigan rin kami dito sa opisina na hindi siya ganon ka sweet, kaya di ko na alam iisipin ko.

"Magtrabaho ka nalang, tignan mo oh tayo nalang nandito!" Sabi ko sa kanya sabay ikot ko ng kamay dito sa opisina "Tapusin na natin ito para makauwi na tayo, It's already 8:00pm!" nag ot kami kasi parehas naming di pa tapos ang kailangan na nming isubmit ngayon

Nakatuon parin ako sa ginagawa ko, hindi ko na narinig na nagsalita si Ken. Hanggang sa naramdaman kong may tao sa likod ng upuan ko.

"K-Ken?" Sabi ko, hindi ako mapakali na nandito siya

"Di ko ba alam kung manhid ka o ayaw mo lang sakin, di ko ba napapansin na gusto kita belle?" He said sincerely

Ramdam na ramdam ko ang bilis ng tibok na puso ko, parang konti nalang lalabas na tosa ribcage ko

Umupo siya ng hindi sumasayad ang pwetan sa sahig para mapantayan ang mukha ko

"Do you feel the same feeling I have for you belle?" Sabi niya, naghihintay talaga siya ng sa isasagot ko

"A-ah K-Ken? Kasi a-ano" halos di ako makagalaw sa sobrang kaba

Kaba dahil di ko inexpect na darating ang araw na aamin ang taong mahal mo na mahal ka rin niya

"W-what?" He said in a husky voice

Shemsss! Wag ka ngang mag ganyan,kinikilabutan ako sayo e!

I feel relief na parehas kami ng nararamdaman, kaya hunginga ako ng malamin

"E kasi ikaw! Ikaw ang manhid! Di mo ba napapansin na kada concern na pinapakita mo sakin mas lalo akong napapamahal sayo ha?! Nakakainis kabakit ngayon ka lang nagsabi ha?!" Sigaw ko sa kanya habang hinahampas hampas yung dibdib niya