Η μικρή μου [ Υπό Διόρθωση]

2. Τι θέλει αυτός εδώ?!

"Άννα ξύπνα επιτέλους!!! Είναι 7:30!"

Ακούστηκε η φωνή της μητέρας μου καθώς ένα φως μπήκε στο δωμάτιο μου.

Πότε πήγε 7:30;  Έλεος μόνο όταν κοιμάμαι περνάει η ώρα!

Α-"Εντάξει μαμά ξύπνησα!"

Είπα ενώ έβαζα το μαξιλάρι πάνω στο κεφάλι μου.

Μ-"Το βλεπω!"

Ειρωνεύτηκε καθώς πλησίαζε την πόρτα.

"Σε πέντε λεπτά να είσαι στο σαλόνι!"

Συνέχισε και έπειτα ο ήχος της πόρτα ακούστηκε. Σηκώθηκα από το κρεβάτι, πήγα στο μπάνιο και αφού τελείωσα την πρωινή μου περιποίηση διάλεξα τα ρούχα που θα βάλω.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Καλημέρα!"

Είπα στις κολλητές μου καθώς τις πλησίαζα.

"Καλημέρα!"

Είπε η Ζωή νυσταγμένη.

"Γιατί είσαι έτσι?"

Ρώτησα αμέσως.

"Μιλούσαμε μέχρι αργά με τον Στέφανο!"

Απάντησε και χαχάνισα.

"Κορίτσια είδατε τον καινούργιο μαθητή?"

Είπε η Κωνίνα καθώς κοιτούσε πίσω μου.

"Και εγώ που νόμιζα πως ήθελες μόνο τον Μιχάλη!"

Είπα χωρίς να σταματήσω να χαχανίζω.

"Άλλο ο Μιχάλης!"

Είπε χωρίς να σταματήσει να κοιτάει πίσω μου.

"Ποιος είναι?"

Ρώτησα αφού γύρισα για να τον δω.

"Αυτός με το μπλε!"

Απάντησε αμέσως η Ζωή.  Το βλέμμα μου έπεσε πάνω σε ένα αγόρι με καστανά μαλλιά και γκρι μάτια. Φοράει μια μπλε αμάνικη μπλούζα, που τονίζει το καλογυμνασμένο του σώμα και ένα άσπρο τζιν παντελόνι που αναδεικνύει τον γυμνασμένο πωπό του. Ένα χαλαρό χαμόγελο που είχε εμφανιστεί στο πρόσωπο του τελειοποιούσε την εικόνα αυτή. Πριν προλάβω να κάνω κάτι ένα χέρι βρέθηκε στο μάγουλο μου.

"Καρφώνεσαι!"

Ακούστηκε η φωνή της Κωνίνας. Έπιασα το μάγουλο μου και τις κοίταξα.

"Όποτε καρφώνεσαι εσύ με την άλλη στα αγόρια δεν σας χαστουκίζω!" 

Είπα αμέσως.

"Κακός!"

Είπε η Ζωή καθώς χαχάνιζε.
______

"Τι μάθημα έχουμε?"

Ρώτησα καθώς καθόμουν στην καρέκλα του άδειου μου θρανίου.

"Μαθηματικά!"

Απάντησε η Ζωή ενώ και εκείνη καθόταν δίπλα στην Κωνίνα. Πριν προλάβω να πω τίποτα μπήκε μέσα η καθηγήτρια και από πίσω της ήταν ο καινούργιος.

"Παιδιά από εδώ ο Άρης Παπαδόπουλος! Είναι ο καινούργιος σας συμμαθητής!"

Μας ανακοίνωσε καθώς έδειχνε το αγόρι.

"Άρη θέλεις να πεις τίποτα στους συμμαθητές σας?"

Ρώτησε τον καινούργιο.

"Όχι"

Απάντησε απλά και η καθηγήτρια έγνεψε θετικά.

"Ωραία πήγαινε να κάτσεις δίπλα στην Άννα!"

Είπε και εγώ γούρλωσα τα μάτια μου.

"Ποια είναι αυτή?"

Ρώτησε το αγόρι και αφού η καθηγήτρια του έδειξε εμένα άρχισε να με πλησιάζει.

Σκατά!
___________

"Έλα ρε Άννα! Θα φέρουν και τον κολλητό τους να τον γνωρίσεις!"

Είπε για εκατοστή φορά η Κωνίνα.

"Δεν θέλω αγόρι!"

Είπα αμέσως.

"Έλα ρε Άννα! Σκέψου το! Εγώ θέλω τον Μιχάλη, η Ζωή τον Στέφανο γιατί να μην θέλεις τον τρίτο κολλητό τους?"

Ρώτησε η Κωνίνα προσπαθώντας να με πείσει.

"Καλά! Κανονίστε το!"

Είπα τελικά.

"Άννα?"

Ακούστηκε η φωνή του Άρη από πίσω μου. Αμέσως γύρισα και τον είδα να με πλησιάζει.

"Γεια!"

Είπα αμέσως.

"Εμμ γεια. Ήθελα να σου πω αν μπορείς να έρθει σήμερα από το σπίτι μου να με βοηθήσεις με τα μαθηματικά γιατί δεν καταλαβαίνω τίποτα!"

Είπε και χαχάνισα.

"Μπορώ."

Είπα αμέσως.

"Ωραία σε δύο ώρες στο σπίτι μου! Μένω στο......."

Είπε και αφού έγνεψα θετικά έφυγε.

"Αυτά είναι!"

Είπε αστεία η Ζωή και γελάσαμε.

"Πάμε καμία βόλτα?"

Ρώτησα και αφού συμφώνησαν φύγαμε.
___

Εδώ πρέπει να είναι!

Άνοιξα την πόρτα της αυλής και πλησίασα στο εσωτερικό. Ανέβηκα τις άσπρες πέτρινες σκάλες και όταν έφτασα έξω από την πόρτα χτύπησα το κουδούνι. Μετά από λίγα λεπτά η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε...

Τι θέλει αυτός εδώ?!

Γεια σας!! Τι κάνετε??

Ποιος λέτε να είναι στην πόρτα?

Μέχρι το επόμενο...

ΤΑ ΛΈΜΕ!!!