Η μικρή μου [ Υπό Διόρθωση]

7ο

~~~~~~~~~~~ΜΑΞ POV~~~~~~~

Αμέσως γυρνάω και βλέπω την Αννα να κρατάει τον λαιμό της και να προσπαθεί να αναπνεύσει... Πριν προλάβω να κανω οτιδήποτε μια μπουνιά προσγειώνεται στο πρόσωπο μου... Δεν άργησα να καταλάβω οτι ήταν από τον Γιώργο ο οποίος γρήγορα ανέβηκε πάνω μου και άρχισε να με χτυπάει... Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα... Είχα κολλήσει στην Άννα που δεν μπορούσε να πάρει ανάσα... Κάποια στιγμή η πόρτα της τουαλέτας ανοίγει και εμφανίζεται ο Μιχάλης , ο Στέφανος, η Ζωη και η Κωνσταντίνα... Τα κορίτσια αμέσως έτρεξαν προς την Αννα και τα αγόρια ήρθαν προς τα εμένα... Έβγαλαν τον Γιώργο απο πάνω μου και άρχισαν να τον χτυπάνε... Αμέσως πήγα στην Αννα για να δω αν έχει ηρεμήσει... Όμως δεν είχε... Δςν μπορούσε να πάρει ανάσα και τα κορίτσια της έλεγαν να ηρεμήσει...

Ζ-"Μαξ κάνε κάτι..." ειπε η Ζωη και μπορούσα να καταλάβω στην φωνή της οτι ηταν έτοιμη να κλάψει

Την πηρα σε στυλ νύφης και την πήγα εξω απο το μπάρ... Την άφησα στο πεζοδρόμιο και της έλεγα να ηρεμήσει... Οι ανάσες της πια ηταν πολύ κοφτές... Δεν μπορεί... Δεν γίνεται να πάθει κάτι... Αμέσως την έβαλα στην αγκαλιά μου και την χάιδευα στην πλάτη για να ηρεμήσει...
Μετα απο λίγο την ένιωθα να κλαίει αλλα αναπνέε κανονικά όμως δεν σταμάτησα μέχρι που βγήκαν τα παιδιά...

Σ(τεφανος)-"Είναι εντάξει?" με ρώτησε εννοώντας την Άννα

Α-"Ναι... Θα την πάω σπίτι μου να ηρεμήσει..." είπα και την σήκωσα βάζοντας τα πόδια της δεξιά και αριστερά

Ζ-"Γειά..." είπε η Ζωή

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~ΑΝΝΑ POV~~~~~~~~~

Με πήγε στο σπίτι του και τώρα στον καναπέ και πιο συγκεκριμένα στην αγκαλιά του...

Μ-"Είσαι καλύτερα?" με ρώτησε γλυκά

Α-"Ναι..." είπα με φωνή έτοιμη να σπάσει

Μ-"Θες να μου πεις τι τρέχει με τον Γιώργο?"

Α-"Τι εννοείς?"

Μ-"Μόλις είδες την φωτογραφία του ασπρίσες και άρχισες να κλαις και σήμερα αυτό"

Α-"Μαξ δεν μπορώ..." απάντησα χαμηλόφωνα

Μ-"Τι δεν μπορείς ρε Άννα!" είπε νευριασμένα και σηκώθηκε απότομα απο τον καναπέ

Μ-"Γαμω ρε Άννα πες μου!"

Α-"Μαξ δεν μπορώ! Δεν το καταλαβαίνεις? Δεν σε ξέρω ούτε 1 μήνα μου είσαι σχεδόν άγνωστος!" είπα δυνατά και αμέσως το μετάνιωσα