Our Real Love by A.B.Castueras (3RD BOOK OF SMITH TRILOGY)

Our Real Love (Chapter 23.2.1)

(NOTE: HINDI KO NA PO MA-EDIT SO EXPECT NA MAY MGA MALI SA GRAMMAR AT SPELLING. KUNG MAY MAJOR MALI DIN KAYONG MAPANSIN, PLEASE COMMENT NA LANG. SORRRRY. FREE WRITING LANG AKO DAHIL WALANG TIME. TYPE NG TYPE NG TYPE.)  

(ANOTHER NOTE: MAY BINAGO PO AKO SA FIRST PART. NAKALIMUTAN KO SIYANG PALITAN BAGO I-UPLOAD. INSTEAD NA SA CEBU ANG RESORT NI JAMES NA PAGTATRABAHUHAN NI JARRET, I CHANGED IT TO LA UNION. SO PLEASE, WAG MAGULAT PAG NAG-IBA NA SA MGA SUSUNOD NA PART.)

Our Real Love

Chapter 23: "Real Love Remains..."

2 of 5

ADELINE

It was a weird dream...

Napanaginipan ko na naman 'yung noon na napanaginipan ko.

Si James... Naglalakad palayo sa 'kin. Kahit na ano'ng gawin kong tawag sa kaniya, hindi siya humihinto. And it hurts like hell because he is meant to be with me forever. He's not supposed to leave me like that.

We both promised, right?

"Mommy?"

Napalingon ako sa may kanan ko. There's Andrea standing beside my bed dito sa ospital. With all strength I have in me, bumangon ako para makaupo nang maayos.

"Are you okay now, Mommy?"

Tumingin ulit ako sa kaniya. She's wearing a different dress compared yesterday. I'm glad that Big Mike is taking care of her.

I nodded. "Yes. I'm okay now. Nagpahinga lang ako." Lumingon ako sa paligid. "Kumain ka na?"

"Not yet, Mommy."

Ngumiti ako saka nagsalita. "Do you want Jollibee?"

At kaparehas ko, ngumiti rin siya kaagad. "I want. I want."

Huminga ako nang malalim. Seriously, Adeline? You tortured yourself just because of him? I shook my head saka ibinaba 'yung mga paa ko. Agad namang nilapit ni Andrea 'yung tsinelas ko sa 'kin.

"Thank you."

Ngumiti lang si Andrea. "Can you walk, Mommy?"

"Of course, I can. Buong gabi natulog si Mommy kaya malakas na 'ko. Konti lang nakain ko kahapon because I don't want hospital food kaya babawi tayo today."

"Okay. That's a good plan."

Natawa naman ako dahil ang seryoso niya nang sinabi niya 'yun.

Lumapit ako sa travel bag na nakita ko sa may sofa saka binuksan ito. As expected, may mga gamit ko sa loob. Kumuha ako nang pamalit at towel. I'll shower first then magpapa-discharge na 'ko.

Tss!

Naalala ko na naman 'yung pangingialam niya sa mga medic na dumating kahapon. As if he really cares. Kabisado ko ang katawan ko kaya dapat hindi na 'ko dinala rito. It's just that, sumobra lang ang sakit kaya hindi ko kinaya. Maybe mababa lang ang tolerance ko sa sakit.

"Where's Big Mike?" I asked.

"Ahm... Outside, I guess?"

Buti naman. I want to go back as soon as possible. Tulad nang makausap ko ang doctor na um-attend sa 'kin, I have nothing to worry about kung susundin ko ang oras ng pagkain ko at babawasan ko ang pag-iisip.

Yah, right. Tell that to him. Tell him not toshow his face in front of me so I can recover fully. Hssh!

Nag-shower ako pagkatapos. I know that this was supposed to be my first day working sa resort. Pero siguro naman, they'll give me an extra day to fix myself.