where is my mind || r o b i n

school || #3

Neuriënd zat Diana aan de ontbijttafel. Tegenover haar zaten haar broer en zusje, aan haar linkerkant haar moeder en aan haar rechterkant haar vader. Het was doodstil, behalve Diana's emotieloze geneurie. Haar ouders keken elkaar veelbetekenend aan, waarna haar vader even kuchte. "Diana, schat, eet eens wat." Zei haar vader. Eventjes stopte Diana met neuriën, en pakte een handje aardbeien. Daarna ging ze rustig door met een andere melodie.

Toen iedereen klaar was, sprong Diana als eerst van tafel. Ze streek even wat kreukels uit haar trui met haar hand en zwaaide toen haar rugzak om haar schouder. "Diana! Ga je zo naar school?" Riep haar moeder verschrikt. Diana keek even naar haar kleding in de spiegel die in de gang stond. Een oversized crewneck trui die ze waarschijnlijk ooit van haar broer heeft gestolen, een lichtgrijze Adidas joggingbroek en een paar zwarte Allstars. Toen keek ze naar haar moeder, die een nette gestreepte blouse en een zwarte rok van kniehoogte aanhad, samen met een paar lage zwarte hakken. Tevreden knikte Diana.

Ze liep de deur uit terwijl haar moeder haar naam nog eens riep en liep verveeld naar de bushalte. Daar moest ze nog even wachten tot de bus. Toen de bus kwam, wou ze meteen instappen, totdat ze een schelle stem hoorde. "DIANA! Diana! Jeez, ben je onze afspraak vergeten ofzo?" Zei de hoge stem van Danique. Met een geforceerde glimlach draaide Diana zich om. "Maar natuurlijk niet." "Nou gelukkig, voor jouw." Zei ze terwijl ze haar haar over haar schouder sloeg. Ze liep de bus voorzichtig in, wat langzaam ging door haar veel te hoge hakken. Snel liep Diana achter haar aan.

"Waar zijn Alyssa en Romy?" Vroeg Diana voorzichtig. "Zij hebben wel 2e uur, ugh." Zei Danique terwijl ze met haar ogen rolde. "Trouwens, je raad nooit wat er gebeurde! THOMAS heeft me gister uit gevraagd! I know right?! Hij is zo kn..." zacht zuchtte Diana en draaide zich naar het raam. Ze begon weer met neuriën, totdat de bus langzaam tot stilstand kwam voor de school.

Zonder op Danique te wachten loopt Diana de bus uit, school in. Het is vreselijk druk binnen het gebouw, en benauwd. Ze staat midden in de grote, indrukwekkende hal. Het plafond is metershoog en op het plafond zitten mooie muurschilderingen.

Op haar veertiende verjaardag werd ze wakker zonder geheugen, alleen met een opdracht, aan zichzelf. Ze zou iemand vermoorden. Nee, niet iemand, meerdere mensen. Dat is het enige waar ze aan dacht. Het was alsof die nacht een demoon in haar wakker werd, of haar lichaam binnendrong.

Diana knipperde even met haar ogen, en wanneer ze haar hoofd naar beneden doet, ziet ze ineens een rugzak op haar afzag komen. Razendsnel dook ze naar beneden, de rugzak net ontwijkend. Een lange, blonde jongen komt snel op haar afgelopen. "Sorry, dat waren die kutjochies daar," zei de jongen grijnzend, terwijl hij naar een groepje jongens wees die een eindje verderop aan het lachen waren. Hij stak lachend zijn middelvinger naar hun op en pakte zijn rugzak van de grond. "Het spijt me, hij heeft je niet geraakt ofzo toch?" Zei hij terwijl hij zijn hand op Diana's schouder legde. Diana had eigenlijk totaal geen zin om sociaal te doen, maar toen bedacht ze zich. Misschien zou ze hem kunnen gebruiken, of het tweede slachtoffer maken.

Ze perste een glimlach uit haar lippen. "Nee gelukkig niet, anders had je een probleem gehad hoor!" Zei ze grijnzend. Hij lachte. "Wat is je naam? Ik ben Jackson." "Ik ben Diana." Zei ze zo lief mogelijk. Nummer 2, check.
-
-
-
Sorry voor dit saaie hoofdstuk, ik had echt geen inspiratie😭 bijna 600 woorden! - r o b i n