he || #4

42 3 0
                                    

Jackson lachte terug naar haar. Even liet hij zijn ogen over haar lichaam gaan; het zag er niet verkeerd uit. Alleen jammer dat ze zulke slordige kleren droeg, ze zag er bijna uit als een zwerver. Onopvallend draaide hij zich snel om naar zijn vrienden en knipoogde naar ze, daarna sloeg hij een arm om Diana heen. "Nou Diana, wat voor les heb je daarlijk?" Zei hij, expres heel aardig. Vanbinnen rolde Diana met haar ogen, alsof ze hem niet door had, pfff. Maar ze glimlachte "verlegen" en zei: "Ik heb biologie van Meneer Jagers... En jij?" Hij keek haar met een brede grijns aan. "Oh, nou ik ook! Laten we gaan." Hij liep samen met haar richting het biologie lokaal.

Diana liep rustig, met Jacksons arm om haar heen, door de gangen van het oude schoolgebouw. Voorzichtig keek ze om zich heen, ze was namelijk alles van voor haar 14e verjaardag vergeten, dus herkende ze dit schoolgebouw helemaal niet. Jackson merkte het op en zei: "pff, je kijkt je ogen uit alsof je dit  gebouw nog nooit gezien hebt babe." Bij het woord "babe" krimpt Diana van binnen even in elkaar, ook al weet ze niet waarom. Ze negeert hem en loopt rustig verder.

Plotseling liep er iemand tegen haar op. Geschrokken draaide ze zich om naar de persoon, maar doordat diegene zo hard tegen haar aanliep was ze haar evenwicht kwijt, en door zich zo snel om te draaien viel ze recht in de armen van de jongen die tegen haar aan was gelopen. Beduusd knipperde ze een paar keer met haar ogen en hief haar gezicht op naar hem . Haar donkergrijze ogen ontmoetten zijn helderblauwe ogen, en even stond de tijd stil.(WoW ik moet bijna kotsen van deze zin hahha) het voelde alsof iets zich los wou breken in Diana, zich uitbreken diep van binnen en naar buiten wou komen. Ergens dacht ze dat het haar oude zelf was. Diana en de jongen knipperden tegelijk met hun ogen en de trans verbrak.

De jongen zette Diana rechtop de grond en begon met zijn boeken oprapen. "Het spijt me, ik keek niet waar ik liep." Zei hij beschaamd toen hij weer opstond, met een stapel boeken in zijn handen. "Geeft niet." Zei Diana kort. Even bleef het stil tussen hun en ze keken elkaar recht in de ogen aan. Ze voelden beide een rare connectie, die ze niet konden uitleggen.

"En nu ophoepelen!" Zei Jackson, licht geïrriteerd. Hij richtte zich weer op Diana. "Kom babe, het biologie lokaal is die kant op!"



Woop woop eindelijk een nieuw hoofdstuuuuukkkkk - robin

where is my mind || r o b i nWhere stories live. Discover now