Capítulo 8

8.7K 927 63
                                    

Es tarde ya, bastante de hecho, Jimin se encuentra en la mesa de la cocina con su celular en las manos y una galleta en la boca. Juega con ella mientras charla con Taehyung, su mejor amigo que se encontraba en el extranjero.

[Chat con Taehyungie🐯]

Hobi hyung te manda saludos 🤗

Oh, mandale saludos también. Dile que lo extraño mucho 😊


Ah claro, y a TaeTae no lo extrañas! Avfjsjs Mochi traicionero! 😤😤

Claro que te extraño Taehyungie jajaj no te pongas celoso de tu propio novio 😂😂

Cambiando de tema, ¿como les va todo por haya, están disfrutando? 👀

Claro que estamos disfrutando Chimchim, nunca pensé que Estocolmo sea tan bello 🤔💓

¿Cómo te fui a ti? Al final, ¿te hiciste el tatuaje? 😱😱

Si Tae, si me lo hice, cuando regreses lo podrás ver 😋


Se encuentra bastante feliz tecleando, más sin embargo de vez en cuando siente su brazo de una forma extraña, gracias a esto le es imposible no hacer lindos gestos para así evitar tocar la zona herida.

El silencio lo abraza con ternura mientras el come su galleta, todo es tranquilidad y chocolate hasta que unos golpes en la puerta comienzan a resonar y a espantar el silencio, Jimin arruga su entrecejo y camina despacio y en silencio hacia la puerta, se detiene en la sala. ¿Sera Namjoon? ¿Legaria ebrio? No, imposible. Estaba seguro de que pasaría la noche con Jin, además, si fuese Namjoon solo hubiese entrado como si nada e ido a su habitación, el no era de eso que cuando se ponen ebrios son agresivos o gritones.

Los golpes siguen y las preguntas y posibles teorías también. Luego de un tiempo el ruido cesa, Jimin se queda completamente quieto sin saber que hacer, ¿debería ir a revisar o a esconderse en su habitación? Después de unos segundos escucha como abren la puerta, corre descalzo hacia la concina.

- ¡Namjoon! - Escucha el ruido proveniente de la sala. Se tensa. Esa voz... conoce esa voz...-. ¡Namjoon! - El volumen del grito intensifica, logra escuchar como se deja caer en el sofá.

La voz de aquel intruso es reconocida por Jimin, fue esa voz que hace unas horas lo hizo estremecerse, que lo logro hacer balbucear y que causo que sintiera muchas emociones en muy poco tiempo: La voz de Yoongi.

Jimin sale con cuidado de su escondite, logra ver el brazo y la nuca de Yoongi, ha encendido el televisor, el olor a alcohol le llega hasta donde esta. Duda si hablarle o hacer como si no estuviera, irse a dormir y esperar hasta la mañana siguiente para que Namjoon se encargue de todo.

Ha dejado sin respuesta a Taehyung, se escabulle de nuevo a la cocina y luego, de puntillas, camina hacia su habitación. Marca el número de el otro chico.

-Taehyung... -Susurra entre la oscuridad.

- Hey ChimChim, ¿Qué pasa ? - Dice entre risas- ¿Por qué susurras? ¿Estamos en una misión secreta? ¿A quien espiamos?

Jimin mira hacia la puerta, se ha quedado entre abierta, teme que Yoongi entre. Se levanta y la cierra con cautela.

-Taehyun, escuchame, hay alguien en mi casa...

- ¿No será Joonie hyung? - Dice con obviedad, Jimin niega con su cabeza repetidas veces como si Taehyung lo pudiese ver.

-No, no es el, es alguien más. Esta ebrio y no sé qué hacer...

-Jimin, ¿estas bien? ¿te ha hecho algo? ¡Si atreve a tocarte yo... - Taehyung comienza a sonar bastante preocupado por su amigo

-Estoy bien.-lo interrumpe- No te preocupes, lo conozco, es amigo de Namjoon hyung, el que me tatuó- Vuelve a mirar hacia la puerta.

-Es que con los ebrios nunca se sabe... Yo te aconsejaría que llamaras a Joonie hyung...

- Esta con Jin hyung...

-Vaya...

Un golpe se escucho seguido de una grosería, Yoongi a tirado algo y ese se ha roto. Jimin salta por el susto.

-Te llamo después.

-¡No!¡Ni se te ocurra colgarme Park Ji...! - Taehyung no puede decir nada mas, ya que su mejor amigo cuelga.

Seguido de eso le manda un mensaje a Namjoon con la esperanza de que conteste, es muy probable que no lo haga. Jimin camina de un lado a otro en su oscura habitación mientras tiene un debate mental sobre si salir o brincar a la cama y taparse con las sabanas. Con todo esto ya ni siquiera recuerda su tatuaje y las ligeras molestias.

Se decide por salir.

En cuanto llega a la sala ve a Yoongi nuevamente sentado en el sofá, la única diferencia es que a su lado esta ese viejo florero que ni siquiera usaban tirado en cientos de pedazos en el suelo. Se acerca un poco más con cuidado de no pisar algún pedazo de cristal. Yoongi no parece notarlo. Traga saliva con pesadez.

-Y-Yoongi...hyung...-El mencionado se gira y lo ve con las cejas alzadas. Sonríe. Jimin se tensa.

-¡Hola! – Se levanta y se dirige hacia el pequeño chico, Jimin se quiere alejar, pero por algún motivo no puede mover sus piernas, tal vez no se quiere ir del todo-. ¿Tu eres el amigo de Namjoon, no? ¿Claro que sí! -Ríe-. Eres ese niño bonito de hace rato... seeeh.

Yoongi pone una mano en una de las mejillas de Jimin, no es una mano suave; pero el mas bajo no se queja.

-Namjoon no está, deberías irte a dormir, es tarde -Suspira y retira lentamente la mano ajena de su rostro.

-¿Qué? ¿Por qué? -Vuelve a reír y se deja ir hacia atrás, Jimin logra detenerlo antes de que se caiga sujetándolo con sus brazo-. Oye, ¿vas al gimnasio? Se nota...

- Deberías irte, en serio. Ve y duerme.-Jimin se da por vencido, Yoongi no es un borracho agresivo, es un borracho fastidioso... Se da la media vuelto y camina de regreso a su habitación.

- ¿Puedo dormir contigo? -Jimin se detiene y tensa su cuerpo nuevamente, gira lentamente a ver a Yoongi, este le mira con una sonrisa...

- ¿Puedo dormir contigo? -Jimin se detiene y tensa su cuerpo nuevamente, gira lentamente a ver a Yoongi, este le mira con una sonrisa

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Tattoo [문신];;Yoonmin Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ