PAINFUL LOVE #SunflowerAwards2k18#TLA2018

Chapter 30

Months seems weeks and weeks seems days as time passed by.

Finally, the long wait is over.

"Congratulations!" Malawak ang ngiti habang nakabuka ang mga brasong salubong sa kanila ni Trent nina Rain at Tricia pagkatapos ng graduation ceremony.

Their parents tailed with them, having the same wide smile in their faces.

Inilahad ng kanyang ama ang kamay nito kay Trent. "You have a very wonderful speech, hijo. Congratulations."

"Thank you, dad." He gripped her father's hand into a handshake. Sunod siyang binalingan ng kanyang ama.

"Congratulations, sweetheart. I'm very proud of you and I'm sure if your mom is here, she will be proud of you too." Kasunod niyon ay masuyo siya nitong niyakap.

Tears were starting to welled into Janna's eyes upon hearing about her mom. Others may feel resentment for being left behind without saying goodbye. However, Janna didn't have any negative emotions directed for her mother rather,  what she stored for her was pure longingness.

Kinagat niya ang ibabang labi upang pigilan ang pag- agos ng kanyang mga luha. She didn't want to ruin the moment. Their happiness.

"I know, dad. I know..." she answered instead.

Sunod na bumati sa kanya si Tita Elle, ang asawa ng kanyang ama at ina nina Rain at Vic. "Congratulations, Janna."

"Thank you, tita." Janna encircled her arms around her body. Unlike those stepmoms in a Cinderella- like shows and stories, tita Elle had been very good to her. Hindi siya nito itinuring na iba. Hindi nito ipinaramdam sa kanya na sampid lang siya.

Pagkatapos ng tila walang humpay na batian ay dumiretso na sila sa restaurant na ipinabook ng parents nila. It was simple but elegant. And the foods there were undeniably delicious.

"Kung pwede lang iuwi ang chef nila dito... hmm." Pikit matang turan ng kanyang ama habang ninanamnam ang kinakain.

Mula sa kaliwa nito ay pailalim na tumingin si Tita Elle. "So, sinasabi mong hindi masarap ang luto ko."

"Nope, hon. Wala akong sinasabing ganoon---"

"You said in an indirect way."

Naiiling na nangingiti na lang si Janna habang pinagmamasadan ang palitan nina tita Elle at daddy Victor.

"Pasensya na kayo sa parents namin," baling ni Rain sa pamilya Alonzo. "Ganyan lang talaga sila maglambingan."

Mommy Winona smiled sweetly to her sister. "No worries, dear. Me and my husband are also like them."

"Yeah. Na nauuwi sa totoong away kapag nagkapikonan."

"Huwag mo namang ibuking sina mommy't daddy, Trish." Kunwari ay seryoso pero nagsasayaw naman sa kaaliwan ang mga mata ni Trent habang pigil ang pagsilay ng ngiti.

If it's not rude to burst out into laughter, she wanted to cackled upon seeing her in- laws' gape reaction. But she chose to hide her grin.

She cleared her throat.  "I'll just go to the comfort room."

"Ako rin."

Magkapanabay silang tumayo ni Rain at nagtungo sa C.R. Once they were inside, Rain uttered something under her breath.

"I really wonder how you end up almost nude. "

"What?"

"May tanong ako ate. Matagal ko ng gustong malaman ang sagot. "

"Spill it."

"Bakit nakahubad ka kinabukasan noong nilasing namin kayo ni kuya Trent?" Napahinto siya sa pagpihit sa doorknob kasabay ng pag- iwas ng kanyang tingin. "As far as I remember, we didn't took off your clothes. Did kuya Trent... y- you know? Did something really happened t---"

"None! Goodness Berainelle, kailangan mo ba talagang itanong 'yan?"

"I'm curious you know---" Nanlaki ang mga mata nito nang may biglang naisip. "Don't tell me sinadya mong..?"

"Of course not!" Naloloka na siya sa tumatakbo sa utak ng kapatid niya. And she bet her face was already as red as tomato. "I didn't have any hint that I'm lying with someone when I remove my clothes. I... I don't know... basta naiinitan lang ako n'ong time na 'yun."

Gusto niyang kurutin ito sa singit nang masulyapang napakalaki ng ngisi nito. Pero bago pa niya magawa iyon ay nakapasok na ito sa stall.

"Don't worry ate, that was normal!" Referring to her last statement.

She disregard her sister's comment and went inside the stall as well.

Pabalik na sana sila sa inookupang mesa nang mapatigil sa paglalakad si Janna. Pakiramdam niya may nakamasid sa kanya. Inilibot niya ang paningin.

"Something wrong, ate?"

She was attempting to wave her hand in dismissal when suddenly her eyes caught someone.

"Mama!"

Malalaking hakbang na tinungo niya ang kinaroroonan nito ngunit tumakbo ito papuntang exit.

"Mama... sandali!  Mama!"

She cussed when she twisted her ankle dulot ng nabaling takong. Hinubad niya ang nasirang sapatos at iika- ikang nagtungo sa labas. Hindi niya alintana kung pinagtitinginan na siya ng mga tao sa restaurant. Ang importante sa kanya ay maabutan ang kanyang ina.

However, her mother was nowhere to be found when  she went outside. Nagpalinga- linga pa siya sa paligid. But nothing.

'She's gone again!'

"Hey, what's wrong?" Kasunod ng tanong ni Trent ay ang pagpulupot ng mga braso nito sa kanyang bewang. Marahan siya nitong pinihit habang ang mga daliri nito'y abala sa pagpahid ng kanyang mga luha.

"Trent, s-si mama... nakita ko si mama. Pero tumakbo siya palayo. I know, nakita niya ak---" Sinalo ng mga palad ang kanyang mukha saka napahagulgol. Alam niya, sigurado siyang nakita siya ng ina pero bakit ito umalis agad? Bakit hindi siya nito nilapitan?

Humigpit ang pagkakayakap sa kanya ni Trent saka hinagod ang kanyang likod. "Tahan na. Hahanapin natin ang mama mo."

Dahil sa nangyari ay hindi na nila natapos pa ang dinner. Minabuti na lang nila na umuwi na upang magpahinga.

"I'm sorry. I ruined our celebration, " aniya nang makarating na sila sa condo. "Hiyang- hiya ako sa mga magulang natin.

Trent cupped her face and gaze at her lovingly. "Don't mind them. They understood. Nag- aala nga sila sa'yo."

Tipid siyang napangiti saka isinandal ang ulo sa balikat nito. Hindi pa sila inaantok kaya napagdedisyunan nilang manood ng palabas sa discovery channel habang magkatabing umupo sa sofa. He was busy stroking her hair nang mag- buzz ang doorbell.

"Ako na," anito saka tumayo.

Pero dahil curious din siya kung sino ang kanilang bisita kaya sumunod na rin siya.

Tila siya tinakasan ng kulay nang mapagsino ang nasa bungad ng pintuan.

It was no other than...

'Kath!'