Tatlı Sır (Akuma no Hana serisinin 1.kitabı)

MEİ!

Kadın hiçbir tepki vermiyordu. Mei annesinin tepkisini beklerken birden yanağında bir acı hissetti, ve yakıcı bir ses.

    Kadın dayanamamıştı. Önündeki bu seri katil cidden kendi öz kızı olabilirmiydi?

     Mei şok olmuş bir haldeydi. Daha önce kendisine karşı direnen hiç kimse değil tokat atmak, kılına bile dokunamamıştı.Eskiden beri...kaçıncı vuruşuydu bu? Onun için yaptıklarından sonra. Artık yetmişti

      Sinirden ne yapacağını bilemedi. Kadının saçından tuttu ve yere yapıştırdı.

-Yeter!

Kadın acıdan ne diyeceğini bilmiyordu.

-M-Mei

-Birdaha bana Mei deme! Anladınmı! Sırf sen..sırf sen babamı hala seviyorsun diye birlikte olduğu her kadını öldürdüm! Eğer karşılığında hala eskisi gibi davranıcaksan-

  Bir el Mei'nin elini kavradı ve bütün gücüyle geri çekti. Arkasına baktığında bu kişinin az önce öldürmeye çalıştığı kişı olduğunu gördü. Rika neden annesini kurtarsınki?

-Mei-chan-

-Bana Mei deme! Bunu haketmiyorsunuz.

-Yeter, lütfen! Öldürmen gerekmiyor! lü-

-Kes sesini yoksa seni öldürürüm!

Mei arkasını döndü ve çıkışa gitmeye başladı.

- Me-...Naomi nereye gidiyorsun?

-Sizden olabildiğince uzağa!

ŞİMDİKİ ZAMAN

MEİ'NİN AĞIZINDAN

Şimdi düşünüyorumda..o 8 yılda değişen birşey olmadı.

  Etrafıma hiç dikkat etmemişim. Şuan okula geldiğimi yeni fark ettim. Gidicekmiyim acaba? Niye endişeleniyorsam, bu benim kararıma bağlı değilmi? Ama çoktan karar verdim sanırım...Gtimek istemiyorum. Belkide bunu anneme söylemeliyim. O günden sonra ona daha dikkatli mesafeli ama sevecen davranıyordum. Telefonum çaldı. Anne?

-Naomi! Marcus yanlış anlamış uçak 15 dakikaya kalkıyor!

-Neyseki kıyafetlerimi topladım.

-Havaalanına varmak en az 10 dakika sürer çabuk eve gel!

-Ama anne birşey söylemeliyim. Ben-

-Arabada söylersin!

Veee telefonu yüzüme kapattı....

Havaalanına giderken

 Konuşmama izin vermedi! Şunu aldıkmı orası tamammı birşey unuttukmuİ?! of! sanırım son anda söylemek zorundayım.

-Anne, sana birşey demeliyim

Annem derin bir iç çekti

-Zamanında yetiştiğimiz için çok mutluyum. Orada harika bir hayatımız olacak buna eminim! Hep Tokyo'da yaşamak istemişimdir. Ailemle Tokyo'da olmak. Bu benim hayalimdi.

B-buda ne şimdi...neden kötü hissediyorumki? Onun hayali, bensizde yaşayabilir öyle değilmi!

Kimi kandırıyorum. Beni dinlemiycektir, onun hayali...

Kaderime razı olmuş bir şekilde havaalanına doğru yaklaştık ve arabadan indik . Cidden gidiyorum öyle mi ?

 -MEİ!

Durdum. Kim burada ilk adımı söyleyebilirki? Anneme ve Marcusa baktım. Onlarda irkilmişti ve kaşlarını çatmışlardı.

-MEEİİ!

Ses tanıdıktı..İçimden bir ses ''arkana baksana aptal'' dedi. Sanırım haklı.

Arkamı dönüp baktığımda şok oldum. Bir arkadaş grubu bekleyebilirdiniz ama ben kimseyi görmedim.