Бидний хайр

Жон Жонгүг

???? : намайг Жон Жонгүг гэдэг харин чамайг

Би : Намайн Хан Арим гэдэг

Жонгүг : одоо бид танилууд боллоо инээх

Би : тэр инээхээрээ үнэхээр хөөрхөн юмаа * бодох* аан тглээ инээх

Жонгүг: одоо надаар хүргүүлэхүү

Би: аан зза хамт явий гээд бид манай гэрийн зүг хөдөллөө  бид удаан чимээгүй явсны эцэст Жонгүг надаас

Жонгүг: чи өлсөж бна уу

Би: жоохон л

Жонгүг : тэгвэл хоёулаа юм идчихээд явий

Би : *би яг үнэндээ айж бна хна байгаагаа ч мэдэхгүй тгд бс энэ танихгүй хүүхэд нмг яах ч юм билээ бодох* би юу ч хэлсэнгүй

Жонгүг : би чамайг яахчгүэ би харин өлсөөд тгд нэгэнт л хамт явж байгаагаас хамт хооллы гэж бодсымаа

Би: *энэ одоо бодол уншдаг юмуу аймр юм *бодох* аан зза тэгвэл тэгийдээ гээд хамт хооллоод цааш алхана нилээн удаан алсан ч    'Бид дөнгөж замынхаа талд явж бна'   гэж Жонгүг надад түрүүн хэлсэн бид алхсаар л байлаа алхсаар байгаад идсэн хоол минь шингэж байгаа бололтой өлсөөд эхэллээ бид маш удаан алхснаас болж хөл минь тэнхээгүй блж алхаж ч чадахгүй бна Одоо яах вэ ээжийн санаа зовж бгаадаа гэж бодсоор

Би: Жонгүг аа 2уулаа жоохон амарч байгаад явий

Жонгүг: Нилээн орой болчихож гэрийнхэн чинь уурлахгүй юу

Би:Тиймэлдээ гэхдээ би ядраад байна гэж хэлээд зогсож байтал Жонгүг инээмслэглснээр урд минь ирээд

Алив надад үүрүүлчих гж хэллээ би маш их гайхаж хөшиж орхилоо нэг хэсэг гайхсан ч хөл минь маш их ядар байсан болхоор би өөр сонголт байхгүйг ойлгон түүнд үрүүлэн цааш алхсаар

Жонгүг:Чи ч их хүнд Юмаа *инээх*

Би:Тгвэл буулгачихгуу юу *уурлах*

Жонгүг: тэгвэлч гээд нмг буулгалаа

Би: уурлах гомдох хоёрын голд гацаж орхив*дөнгөж танилцчихаад бас яагаад энэ хүүхдэд гомдоод байнаа* тэгээд Би ууралсаар би энэнээс цааш ганцаараа явлаа гэсээр хурдан хурдан алхаж явна гэтэл ардаас нэг хүн татах шиг блоод цочсоор эргээд хартал энэ мэдээж Жонгүг байж таарлаа тэр яг нүдрүү минь эгцлэн харж байх нь нмг бага зэрэг доглуулж байна *Энэ яг Жүнэ тохиолдсон шиг арай анхны удаа харц тулгалаад догдлоод байгаа юм биш биз дээ бодох*

Жонгүг: сая би тоглож байсымаа одоо битгий уурал гэсээр гарыг минь атгасан чигтэй би цааж алхана

Би яг энэ үед түүний араас чимээгүй дагаж явах бөгөөд саяны мэдэрсэн зүйлээ бодон явж байлаа гэнэт нохой хуцах чимээгээр бодит ертөнцөд ирвэл Жонгүг миний гарыг атгасаар чимээгүй явж байна

Би орчноо нэг харахад манай гэрийн ойролцоох автобусны буудал дээр ирчихсэн байлаа

би: чи одоо явдаа манайх одоо ойрхон

Жонгүг: яаж ийм харанхуйд чмг явуулах юмбэ гэрт чинь хүргээд өгий

би: *энэ одоо нээх сайн таньдаг ч юм шиг* зза

Жонгүг: одоо хаашаа явах вэ??

Би: аан гээд гэрийнхээ зүг алхсаар алхсаар эцэст нь гэртээ ирлээ

Би : энэ манайх чи одоо явдаа баяртай

Жонгүг: зза чи ордоо баяртай сайхан амраарай гээд явлаа

би гэрлүүгээ ороход нэг тийм сайхан үнэр үнэртэж гал тогооны өрөөрүү гүйхэд ээж хоол хийцэн нмг хүлээгээд сууж байх нь тэр

Ээж: утсаа ч авахгүй таг алга болчих юмаа *тэврэх*хүний санаа зовоогоод ачлалгүй хүүхэд

Би : утасны цэнэг дуусчихсан байсымаа уучлаарай дахиж ингэж оройтохгүэ яг энэ үед дүү нар надаас чихэр нэхэж байсан ч

ээж: эгч чинь ядарч байгаа ээж нь маргааш аваад өгий за юу

дүү нар: заа ээжээ ашгүй ээж аргалчихлаа

Хоолоо идчээд усанд ороод шууд л унтах гэтэл нойр хүрсэнгүй Жонгүгийн надруу харц мартаж чадалгүй хэвтсээр сүүлдээ маш их ядарснаа ухаарч шууд л унтлаа

Заа Жонгүг байлаа уншигчиддаа баярлаа