Бидний хайр

Санаж байна

Өнөөдөр өвлийн амралт дуусч байгаа учираас өглөө босон хичээлдээ явахдаа бэлдлээ бэлэн болчихоод бусад нь бас унтаж байгааа байх гэж бодоод доош сэмээрхэн буутал эгч өглөөний цай бэлдээд зогсож байлаа

Би: эгчээ тэ сэрчхээ юу

Эгч: харин чамайг яг хичээл орохоос мартаад цайгаа уухгүй явчих байх гээд өглөөний цай бэлдээд байж байлаа харин чи эрт сэрчихсэн байна сайн байна том болох тусмаа л хүн болоод байхымаа

Би: тэгээд өмнө нь хүн биш байсымуу гэж хэлчихээд ширээндээ сууж өглөөний цайгаа уугаад дуусч байтал

Эгч: чи чинь нээрээ одоо төгсөх гэж байгаан байнашт одоо чинь 2сар гэхээр чинь 3,4,5,6 хөөх 3 сарын дараа төгсөхнээ

Би: тиймээ эгчээ зза би явлаа гээд гэрээсээ гараад автобусны буудалруу алхлаа нэг л эвгүй байна магадгүй Жонгүгээс болсон байх хэдий осолд ороод бүгдийг мартчихсан ч надад тэгэж муухай хандах хэрэг байсын байхдаа хэт их бодолд автсанааас болж автобус ирэхийг ч анзааралгүй гэнэт ухаа орсон мэт хартал яг автобус хөдлөх гэж байлаа би ч хурдхан шиг гүйж очиж сууж амжлаа хамгийн арын суудалд суун дахиад л бодол болон цонх налан сууж байтал хажууд хүн суух шиг болсон ч нээх тоосончгүй сууж байтал

:уучилаарай цонхоо жоохон онгойлгочихооч

Би дуу гарсан зүгрүү хартал бурхан минь гэж Жонгүг байлаа би ч намайг санаахгүй байгаа шүүдээ гэж бодох тусах өчигдөр надад юу гэж хэлсэн нь нүдэнд үзэгдлээ гэхдээ би түүнд өөрийгаа сануулж хайртай гэдэгээ батлах хэрэгтэй учираас: мэдээж чи минь уугаасаа цонх онгойлох дуртай байсан шүү дээ

Жонгүг: чи чинь нөгөө өчигдөрийн охин байнашдээ яах гээд хүн дагаад байгаан бэ

Би: би дагаагүйшдээ гэрээсээ л сургууль руугаа явж байна тэглээ ч чи надаас сүүлд орж ирээ биздээ

Жонгүг ч бантсан бололтой чимээгүй л суух аж

Би: чи Тэхёнийг мэднэ биздээ

Жонгүг: мэднээ яах гэсийн

Би: зүгээр л

Бид цааш юу ч ярьсангүй яг буух гэж байтал Жонгүгтэй харц тулгарчихаад өөдөөс нь инээмсэглэн сургуульруугаа явлаа ангидаа ирээд

Би:Жүнэ чи өнөөдөр Тэхёнийг Жонгүгийг дагуулаад хүрээд ирээрэй гээд хэлчихээрэй