ေပါင္ေပၚ တင္ထားသည့္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို က်စ္က်စ္ဆုပ္ထားေပမယ့္ တုန္လႈပ္ေနသည့္ စိတ္က လက္ဖ်ားေတြပါ ေအးစက္ကာ တုန္ယင္ေနေစ၏။
ေၾကာက္တတ္တ့ဲ သူႏွစ္ခါေသတယ္တ့ဲ။ ... ေဖေဖ ေျပာခ့ဲဖူးတ့ဲ စကားကို သတိရမိေတာ့ ေဆာ့ဂ်င္ ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကိုက္လိုက္ရင္း ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ရွိေနသည့္ လူေတြကို မျမင္ရေသာ္လည္း ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။
" ငါ ..... "
စကားေျပာဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ့္ တိတ္ဆိတ္ေနတ့ဲ ဝန္းက်င္မွာ ထြက္လာတ့ဲ သူ႔အသံကိုပင္ သူ ျပန္လန္႔ေနၿပီး အကုန္လံုးရဲ႕ အၾကည့္ေတြက သူ႔ဆီမွာ စူးစိုက္က်လာမွာကို ခံစားမိကာ အေငြ႕ပ်ံ၍ပင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်င္မိသည္။
ေျပာဖို႔အားယူေနမိေသာ္လည္း တကယ္တမ္းက် ႏႈတ္ဖ်ားမွ စကားသံထြက္က်လာဖို႔ပင္ ခက္ခဲလြန္းလွသည္။
လည္ေခ်ာင္းဝမွာ တစ္ဆို႔ေနသည့္ စကားလံုးေတြကို သြန္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားေနစဥ္ အနားကို လွစ္ခနဲေရာက္လာသည္ ထင္မိေသာ လႈပ္ရွားမႈ အသံသ့ဲသ့ဲေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္ လက္ေတြကို ပို၍ က်စ္ဆုပ္လိုက္မိသည္။
သူ ထိတ္လန္႔ေနဆဲမွာ နားထင္ကို ေအးစက္စက္လာထိေတြ႕သည့္ အထိအေတြ႕ႏွင့္ တဆက္တည္း 'ေခ်ာက္'ဟူေသာ အသံတစ္ခ်က္ၾကားလိုက္ရသည္။
" ေျပာစရာရွိတယ္ဆို ျမန္ျမန္ေျပာ .. သိပ္စိတ္႐ွည္တာမဟုတ္ဘူး "
မေၾကာက္ဘူးဟု အားတင္းထားေသာ္လည္း တဆတ္ဆတ္ တုန္ယင္ေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔ႏွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ ၾကားမွ ေျမျပင္ေပၚ အလည္သြားခ်င္ေနသည့္ မ်က္ရည္စက္တို႔က သူ႔ကို သစၥာေဖာက္သည္။
" မင္း လက္ထဲက ေသနတ္ခ်ထားလိုက္ ! "
ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဟန္တူသူ၏ အမိန္႔ဆန္ဆန္အသံအဆံုးမွာ ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕နားထင္ထက္ ဖိကပ္ထားသည့္ ေသနတ္၏ အထိအေတြ႕ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
သူ႔ တစ္သက္ႏွင့္ တစ္ကိုယ္ ျမင္ပင္ မျမင္ဖူးခ့ဲေသာ ေသနတ္ကို ဒီမွာ ရွိေနသည့္ လူေတြကေတာ့ ကေလးကစားစရာလို ကိုင္ေဆာင္ေနသလား မသိ။
YOU ARE READING
The Day without YOU (THE NAMJINIST) Z+U
Short Storyမင္းနဲ႔အတူသာဆို ေလွ်ာက္ရမယ့္လမ္းက ပန္းခင္းလမ္းမဟုတ္ဘဲ ဆူးဝန္းရံလို႔ ဒဏ္ရာပရဗြနဲ႔ ေသြးတစက္စက္က်ရလည္း ကိုယ္ မမႈဘူး ...မင္းနဲ႔အတူသာဆို ေလထန္ၿပီး မိုးသက္မုန္တိုင္းဘယ္ေလာက္ ၾကမ္းပါေစ ကိုယ္ မတြန္႔ဆုတ္ဘူး ... မင္းလက္ကိုသာ တ...
