Έρωτας στο ρινγκ ✔️

🥊2🥊

Βαρουσα τον σάκο για αρκετές ώρες μέχρι που παρατήρησα ότι η ώρα πέρασε. Βγήκα από την αποθήκη και πήγα σπίτι. Άλλαξα πήρα την μάσκα και αφαίρεσα τους μαύρους φακούς μου. Ξεκίνησα για την αποθήκη και όταν έφτασα τον είδα να με περιμένει πάνω στο ρίνγκ.

"Βρε βρε ήρθες και σήμερα" είπε και χαμογέλασε.
"Ξέρεις ότι δεν θα το έχανα" Είπα και ανέβηκα στο ρινγκ
"Καλη τυχη μικρή" Είπε και τον αγριοκοιταξα είδα την ομάδα να μπαίνει μέσα και κοκαλωσα κοίταξα τον αντίπαλο μου στα μάτια και το ίδιο και αυτός. Ακουσαμε το κουδουνάκι και ξεκινήσαμε κάποια στιγμή άρχισα να βλέπω θολά πηγε να με χτυπήσει αλλά κατάφερα και το απέφυγα.  Δεν θυμάμαι τίποτα μετά από αυτο το μόνο που θυμάμαι είναι ότι κάποιος μου έβγαλε την μάσκα μου.

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου

Ξυπνησα κάπου άγνωστα για εμενα και το κεφάλι μου πονουσε. Κοίταξα τον χώρο γύρω μου και κατάλαβα ότι ήμουν σε  δωμάτιο αγοριού σιγά σιγά άρχισα να θυμάμαι τι περίπου συνέβη το βράδυ και συνειδητοποίησα ότι οι φακοί μου απουσίαζαν, η μάσκα μου δεν ήταν κοντά μου και δεν ήξερα αν η πόρτα ανοίξει ποιον θα αντικρίσω από την απέναντι πλευρά. Γύρισα πλάτη και κοίταξα τον γκρίζο τοίχο απέναντι μου.  Έμεινα ακίνητη έτσι όπως ήμουν με την πλατη γυρισμένη.

"Βρε βρε δείτε ποια ξυπνησε  έψαχνες κάτι;" Με το που άκουσα την φωνή του έκλεισα τα μάτια μου και πηρα μια βαθιά ανάσα και γυρισα ώστε να τον βλέπω τον κοίταξα στα μάτια..  Ευτυχώς δεν φοραω τους φακους. Θα είχε ήδη καταλάβει ποια είμαι..  αν και έτσι ακόμη διακινδυνεύω
" Ναι την μάσκα μου" είπα απότομα
"Αυτή εννοείς" Είπε και μου την έδειξε και εγώ την άρπαξα.
" Μην την ξαναβαλεις από πανω μου ότι και να παθω" Είπα και τον αγριοκοιταξα
"Μάλιστα Μασκοφορε"
"Μασκοτι;"
" Φοράς μάσκα και παλευεις μαζί μου και δεν ξέρω καν το όνομα σου οπότε κάπως πρεπει να σε φωνάζω "
"Μάλιστα εγώ  πρεπει να φυγω "  Είπα και έγινα καπνός

{•••}

"Που ήσουν νεαρή μου;" Είπε η θεία μου που φαινόταν ότι δεν κοιμήθηκε το βράδυ έχωντας με στο μυαλό της.
"Πήγα στην αποθηκη μου εχθές και με πηρε ο υπνος εκεί εχθες "
"Μάλιστα άρα δεν πηγες σχολείο" Αμάν αυτό το ειχα ξεχάσει…
"Οχι δεν πηγα"
"Μάλιστα να μην ξανασυμβεί όμως" Είπε η θεία μου και ανέβηκα στο δωμάτιο μου και φορέσα τους φακους μου και πηρα την Λία και μόλις το σήκωσε ξεκίνησα να της εξηγώ τι ακριβώς συνέβη από εχθές έως σήμερα.

"σου είχα πει ότι μπορεί να σε καταλάβει"
"Ναι αλλά δεν με κατάλαβε"
"Ναι ε; Και τι θα γινόταν αν μάθαινε ποια είσαι" Με ρωτησε και τότε η πορτα του δωματίου μου άνοιξε και ο μικρός μου μπήκε μέσα
"Λία θα  σε παρω σε λίγο" Είπα και αφου με χαιρέτησε έκλεισα το τηλέφωνο "τι έγινε μικρέ πριγκιπα;"
"Ελα μαζί μου κάτω" Είπε και άρχισε να με τραβάει από το χέρι
"Που θα με πας;"
"Στο παλκο μας πελιμένει η φίλη μου με τσον αζελφο της" Είπε και έπαθα σοκ με έπιανε από το χέρι και με τραβουσε ως το πάρκο μέχρι που φτάσαμε . Ο μικρός μπήκε μέσα να παιξει με την μικρή και εγώ είχα μείνει κόκκαλο στην θέση μου. Ο Άρης δεν με είχε δει ακόμα και προσευχόμουν από μέσα μου να μην με δει αλλά με την ατυχία που έχω εγώ δεν πραγματοποιήθηκαν οι προσευχες μου  και γυρισε το κεφάλι του όταν ο αδερφός μου του μιλουσε.  Εγώ έφυγα γρήγορα  από εκεί και έκατσα στο πιο απομακρυσμένο παγκάκι αλλά τον είδα να με πλησιαζει....