Έρωτας στο ρινγκ ✔️

🥊19🥊

Πλέον είχαμε πάει εμένα

"Γιατί ήσουν σε αυτή την κατάσταση;"
"Άρη ξέρεις ότι σε έχω σαν τον αδερφό που δεν είχα "
"Το ξέρω μικρό αλλά τι συμβαίνει πριν μια εβδομάδα ήσουν εντάξει" Είπα και γέλασε
"Τι μπορεί να πάθει ο άνθρωπος μέσα σε μια εβδομάδα είδες;"
"Λία Τι συμβαίνει"
"Ο μικρός.. "
"Τι ο μικρός έπαθε κάτι ο Οδυσσέας;"
"Είναι άρρωστος"
"Τι εννοείς;"
"Πήρα τις εξετάσεις του το απόγευμα "
"Τι έχει;"
"Λευχαιμία"
"Τι;"
"Δεν θα αντέξω να τον χάσω Άρη όχι και αυτον" Είπε και έπεσε στην αγκαλιά μου κλαίγοντας
"Έλα ηρέμησε σε παρακαλω σου υπόσχομαι ότι θα κάνουμε τα παντα εντάξει;" Είπα και κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.
"Εσυ τι έχεις;"
"Ασε με εμένα"
"Όχι Άρη πες μου"
"Η Έμμα επέστρεψε και μένει απέναντι"
"Τι;"
"Ναι και εγώ βρήκα κάτι έχουν γίνει πολλα απο τοτε που ηρθε"
"Τι εννοείς;"
"Εννοώ ότι την γλυτωσα από 2ο βιασμό Λία"
"Από ποιον"
"Από τον Γιώργο."
"Η Έμμα πως είναι;"
"Καλά"
"Εξωτερικά"
"Δεν φοράει φακους και έβαλε λίγα κιλά στην κοιλιά της" είπα αλλά δεν απάντησε σαν να σκεφτόταν κάτι
"Η Αδερφή μου βρήκε αυτό" Είπα και της έφερα το τετράδιο. Μόλις το είδε γουρλωσε τα μάτια της
"Αυτό είναι το ημερολόγιο της"
"Το ξέρω... Το έψαχνε και ήρθε και με ρωτησε αλλά δεν το έδωσα. Πρέπει να μάθω... Θέλω να μάθω... Το χρειάζομαι Λια"
"Άρη δεν ξέρω αν είναι σωστό"
"Μην της πεις τίποτα σε παρακαλώ ήθελα κάποιος να το ξέρει"
"Δεν θα πω... Τι έμαθες; εννοώ μέχρι που εφτασες"
" Μέχρι τα σημεία που δεχόταν απειλές για εμένα. Λία τι συμβαίνει ; τι ήταν αυτό που περασε η Έμμα ; "
"Δεν μπορώ να σου πω"
"Λία σε παρακαλω"
"Λυπάμαι Άρη αλλά μόνο αυτή μπορεί να σου μιλήσει" Είπε και σηκώθηκε και έφυγε....

Κοίταξα το τετράδιο και έκανα να το παρω αλλά το τηλέφωνο μου χτυπησε

Εμμας POV

Ανέβηκα στην πολυκατοικια με την σακουλα στο χέρι. Άνοιξα την πορτα με χαμόγελο έτοιμη να τον δω αλλά αντί να τον δω να τρέχει σε εμένα είδα το σπιτι άνω-κάτω. Κοίταξα σοκαρισμένη τον χώρο και είδα τον αδερφό μου μες στα αίματα τα μάτια μου βούρκωσα και έβαλα τα χέρια μου στο στόμα μου έτρεξα κοντά του
"Μικρέ; μικρέ μίλησε μου άνοιξε τα μάτια σου μικρέ σε παρακαλώ δώσε μου ένα σημάδι" Έβγαλα το κινητό από την τσέπη και πληκτρολόγησα τον αριθμό που μου ήρθε πιο γρήγορα στο μυαλό.
"Ναι"
"Ελα σε παρακαλω βοήθεια τους πυροβολησαν σε παρακαλω ελα. "
"Έμμα ηρέμησε και εξήγησε μου τι έγινε" Τα δάκρυα καυτά έτρεχαν πάνω μου.
"Ελα σε παρακαλω πολυ " Έλεγα ενώ λυγμοι έβγαιναν
"Ηρέμησε Έμμα σε παρακαλω ηρέμησε ερχομαι "
Είπε αλλά εγώ εβγαζα λυγμους από το κλάμα. Πληκτρολογησα γρήγορα άλλο ένα νούμερο και περιμενα
"Αστυνομία σας παρακαλω ελάτε κάποιος πυροβολησε τον αδερφό μου Ελατού 21"
Είπα και πεταξα το κινητό μου. Βγηκα έξω και καθισα στο πεζουλι. Η αστυνομία δεν άργησε να έρθει
"Ο αδερφός μου τους πυροβολησαν. "
"Ηρεμησε πες μου που είναι. "
"Τους πυροβολησαν"
"Μέσα γρήγορα γρήγορα"

Μπήκαν μέσα και εγώ καθισα εξω. Ασθενοφόρο κατέφθασε και η αστυνομία βγήκε έξω.
"Φερτε το φορειο ζει"
"Ποιος ζει ποιος από τους δυο ζει;" Δεν μου απάντησε και μπήκα μέσα η αστυνομικός με κρατησε
"Πάρτε την μικρή είναι ζωντανή"
"Και ο αδερφός μου τι θα γίνει με τον αδερφό μου;"
"Έμμα λυπάμαι πολυ"
"Οχι οχι οχι οχι δεν συμβαινει αυτό ο αδερφός μου ζεί, ο αδερφός μου ζει δεν παιθανε"
"Ηρέμησε"
"Οχι δεν συμβαίνει αυτό οχι οχι πες μου ότι ζει"
"Ηρέμησε"
"Πες μου ότι δεν γίνεται αυτό "
"Λυπάμαι"
"Οχι" Εκανα να τρέξω μεσα αλλά δυο χέρια με έπιασαν απο την μεση και με γύρισαν στην αγκαλιά τους.
"Ήρεμα ήρεμα"
"Ο αδερφός μου"
"Εδώ είμαι εγώ μαζί θα το περασουμε "
" Μικρέ" Είπα όσο ήμουν έξω ο Άρης δεν με άφηνε όσο και αν τραβιομουν
"Εγώ εγώ θα είμαι η δυναμη σου "
"Λεό ελα πισω σε παρακαλω"
"Σε παρακαλω Έμμα ηρέμησε"
Είπε αλλά όλα άρχισαν να σκοτεινιαζουν.

(•••)

Ανοιξα τα ματια μου και θυμήθηκα τα παντα.

"Το παιδι" Είπα και επιασα την κοιλιά μου
"Ποιο παιδι" Είπε ο Άρης που στεκόταν δίπλα μου. Επρεπε με καποιο τροπο να τα μπαλωσω"
" Για τον αδερφό μου λεω. "
"Συγγνώμη πρέπει να μιλήσουμε στην ασθενή πρεπει να περάσετε έξω" Είπε η νοσοκόμα που μπήκε. Κάνε να μην το έχασα. Οχι και αυτο... ειναι η μονη μου ελπιδα
" Μάλιστα " Είπε ο Άρης και περασε εξω
"Τι συμβαίνει"
"Δεν επαθε τίποτα μην ανυσηχεις"
"Ουφ" ανακουφιστηκα απευθειας
"Δεν ξέρει ;"
"Ορίστε;"
"Λεω δεν ξέρει ο πατερας
αυτός έξω δεν είναι;"
"Ναι αυτός ειναι αλλά δεν ξέρει όπως είπατε"
"Πες του το"
"Δεν είναι έτοιμος"
"Ότι πιετευεις εγώ παντως σου μιλαω εκ πειρας.. Μιλα του πριν να ειναι αργα.. " Είπε και βγήκε έξω. Έβαλα το χέρι στην κοιλιά μου και κουνήθηκε λίγο. Ψυχουλα μου. Η πορτα άνοιξε και ο Άρης ξαναμπηκε μεσα... Ξαφνικά το ένιωσα να κλωτσάει.
Ναι ψυχή μου ο μπαμπάς είναι αυτός ο μπαμπάς
"Όλα εντάξει;"
"Ναι μου είπε να τρώω και τα λοιπά και συλλυπητήρια" Είπα απλά. Στην κοιλιά μου όμως κουνιοταν αυτό το υπέροχο πλασμα. Αχ ρε Άρη τι καναμε λαθος γαμωτο ;

Καλη χρονιααααα σε ολουυυυυς με υγεία, χαρά και αξέχαστες στιγμές

Χρονια πολλα σε οσους γιορταζουν σημερα.

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφαλαιο μπορεί να αμεβασω και 2ο γιατί ειναι λιγο μικτουλη αυτό επισης μολις τελειώσει αυτη η ιστορία και η αλλη θα ανεβάσω καινουρια θα σας βαλω και την περιληψη σε κάποιο κεφάλαιο να μου πείτε αν σας αρέσει.

Τα λεμεεε

~brokensilence❤❤