harry potter hiçbir zaman görev için geçmişe gitmiyor.
1943 yılında yaşayan ve ilvermorny'den transfer gelmiş sıradan birisi. abraxas malfoy'un dikkatini çektikten sonra tom riddle'ın da hayatında kolaylıkla yer ediniyor.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BU KADAR GÜZEL OLMAK ZORUNDA MISINIZ?!
***
"Harry onları saat yönünde karıştır. Ters yönden başladın."
Tom, elindeki buçakla Harry'nin adını bilmeye tenezzül etmediği malzemeyi keserken kazan karıştırma işini işini yine Harry'e yüklemişti. O derste kötü olabilirdi ama sürekli az şey yaptırması şart değildi.
"Ne fark eder?"
"Çok fark eder. Dediğimi yap."
Harry iç çekip kazandaki iksiri ters yönde çevirmeye devam etti. Yıl başından bu yana 1 ay geçmişti ve hayatlarında o zamandan beri pek değişen bir şey olmamıştı. Noel'den önce nasılsalar, şu an da öyleydiler. Ya da Tom öyleydi.
"Şu hortkuluk meselesi--"
Tom, başını dikkatlice kesmeye çalıştığı malzemeden kaldırıp gözlerini Harry'e dikti. "Sessiz ol!"
Tom'un tıslaması üzerine Harry biraz sesli konuştuğunun farkına vardı. İksiri karıştırmaya devam ederken başını yanındaki Tom'a çevirip biraz yakınlaştı ona. "Ruhunu nasıl yedi parçaya böleceksin? Ya da Hogwarts Kurucularının eşyalarını nasıl bulacaksın?"
Tom elindeki bıçağı bırakıp kestiği malzemeyi kazana döktü. "Bunları konuşmak için derse girmemizi mi bekledin?"
"Şimdi aklıma geldi. Hem bizi duyan olmaz, herkes iksiriyle uğraşıyor."
"Ben pek öyle düşünmüyorum. Mesela tüm ders boyunca sarı kafa arkamızda bizi izledi ve konuştuğumuz şeyleri duymaya çok meraklı gibi duruyor."
Harry, fark ettirmemeye çalışarak kafasını arkaya çevirdi. Sanki Abraxas için dönmemiş gibi önce gözlerini sınıfta gezdirip sonra ona baktı. Tom haklıydı. Abraxas, yanındaki Ignatius'u pek takmayıp onları dikizliyordu. Kafasını tekrar Tom'a çevirip, "Ondan korkmaya başladım. Aramız açıldığından beri senin gibi davranıyor." diye sordu daha alçak ses tonuyla.
"Ne demek benim gibi davranıyor?"
"Ya işte soğuk, sert bakışlı, mutsuz."
"Birincisi Bay Gözlük, ben mutsuz değilim. İkincisi o, asla benim gibi davranamaz. Sadece kıskanıyor ve kendisini kullanılmış gibi hissediyor. Ki bir yandan haklı da."
Harry, ona taktığı lakabı es geçti. Ne demek haklıydı?
"Haklı olduğun konu ne peki?"
"Kullanılmış olduğu kısmı. Ona umut verdin. Fazlasıyla hem de... Daha sonra ondan ayrıldın. Gurur duydum doğrusu. Masum Harry Potter'dan beklediğimiz davranışlar değildi."
Harry'nin yüzü Tom'un dedikleriyle çökmüştü. Kazanı karıştırmayı bırakıp kaşığı masaya bıraktı ve sandalyeye oturdu. Çok umut vermişti, evet. Harry ilk baştan Abraxas'ın teklifini kabul etmemeliydi. Ya da onunla... her neyse.
