Dodenkracht 1: zielenziener.

De draak

Toen ik mijzelf omdraaide zag ik de zuster die boosaardig naar me lachte. Of zijn herhaalde ze nog een keer. Opeens voelde ik meer duistere aanwezigheden. Een paar seconden daarna werd de open plek opeens omsingelde door mensen in duisternis gehuld. Ik nam in ieder geval aan dat het mensen waren. Ze waren namelijk te ver in de schaduw om te zien wat het waren. Ik voelde dat er langzaam nog meer duistere aanwezigheden kwamen. Het werden er steeds meer. En de zuster keek me de hele tijd aan met een boosaardige lach. Opeens voelde ik mezelf koud worden. Ik concentreerde me op die kou. Opeens begon alles om me heen te bevriezen de duistere gedaantes die niet naar me keken omdat ze te druk waren met lachen voelde de temperatuur opeens zakken en uit het niets merkte ze dat alles om me heen aan het bevriezen was. Ik voelde dat ze bang waren. En opeens voelde ik ook dat ze niet duister zijn. Waarschijnlijk is hun geld beloofd wanneer ze zouden helpen. Toen ze het ijs naar hun toe zagen komen schrokken ze en vluchten weg.

Ik ben misschien wel een vijand van hun maar ik vind het alsnog niet prettig om dit te doen. Maar ja, ze hebben ons veel geld belooft. Dus het moet maar eerst ging alles volgens plan we volgde die dame naar een open plek en zorgde ervoor dat het meisje dat daar op dat moment was niet kon ontsnappen. Maar opeens toen we aan het lachen waren zoals ons werd opgedragen merkte we dat de temperatuur opeens heel snel daalde toen we keken zagen we dat er allemaal ijs van haar vandaan kwam. We zijn normaal niet zo snel bang maar dat ijs kwam behoorlijk snel op ons af. Daarom zijn we toen gevlucht ook de dame vluchte. O ja, ik moet nog zeggen hoe ik heet. Ik heet: Reak. Ik ik kom uit een land die door vele andere landen word gevreesd: Skainda.

Toen ze weg waren draaide ik me om en zag dat de draak wakker was geworden. De draak keek me vreemd aan. Opeens hoorde ik een stem. Dank je zei de stem. Op dat moment begreep ik dat de stem in mijn hoofd de stem van de draak was. Toen ik de draak beter bekeek voelde ik opeens iets ik weet niet hoe ik het kon voelen maar ik voelde dat de draak zwanger was.

Nadat ik het had uitgelegd ging ik Seridona zoeken. Toen ik langs het bos liep zag ik opeens de zuster uit het bos lopen. De zuster keek schichtig om haar heen en toen ze niemand zag liep ze rustig naar de school. Ik vond het er nogal verdach uitzien en besloot om de zuster te volgen. Ik keek om me heen of ze me nog zou kunnen zien maar toen dat niet zo bleek te zijn ging ik haar volgen.

Opeens werd het kouder en begon het langzaam te gaan sneeuwen. Het sneeuwde langzaam aan steeds harder. Ik voelde opeens duistere aanwezigheden hoe harder het ging sneeuwen hoe meer erbij kwamen of eigenlijk ging het juist andersom hoe meer duistere aanwezigheden hoe harder het ging sneeuwen. Ik zei we kunnen nu maar beter ergens gaan schuilen.

Ik was de zuster aan het volgen toen ik opeens een slecht voorgevoel kreeg. Er gaat iets gebeuren maar wat. Ik was zo in gedachte verzonken dat toen ik weer de zuster weer verder wou volgen ik merkte dat ze al weer weg was. Ik besloot om maar naar mijn kamer te gaan. Ik weet niet wat er gaat gebeuren. Maar het is in ieder geval niet iets goeds. Het enige wat ik weet door dit geval is dat het volgend jaar gaat gebeuren.

Nadat ik een tijdje had gelopen zag ik opeens een kasteel staan het zag er duister en verlaten uit. Maar ik had weinig keus. Toen ik binnen kwam was het heel donker daar binnen maar het viel wel mee hoe koud het was. Ik voelde opeens een soort energie. Toen ik mijn handen spreide gingen alle lichten aan. Maar ik voelde dat de energie die ik voelde anders was. Duister. Toen ik zag dat de draak achter me stond (ik heb de draak meegenomen en hij was achter me het kasteel ingelopen) begon ik door het kasteel te lopen. Op een gegeven moment voelde ik dat de duistere energie die terwijl ik liep sterker was geworden opeens wel heel erg was toen ik voor een bepaalde deur stond. Toen merkte ik opeens een glazen halve bol op die naast de deur zat. Toen ik naar binnen keek zag ik iets. Iets wat ik nog nooit had gezien.

Ik weet niet hoelang ik hier al zit. De laatste keer dat ik in haar kon gaan was misschien een paar uur of misschien een paar dagen terug. Ik weet het niet. Maar opeens voelde ik heel veel goede energie. Ik voelde dat wie er ook voor mijn deur staat diegene heel veel goede energie heeft. En als er iets is waar ik niet vanhou is dat wel goedheid.

Het gene wat ik erin zag was een schim. Een steeds sterker wordende schim. De duistere energie afkomstig van die schim was overweldigend. Ik voelde hoe langzaam steeds sneller en steeds meer groeide. Toen ik om me heen keek zag ik een schilderij dat een beetje leek op het schilderij dat achterin de schoolbibliotheek hangt. Ik liep ernaartoe en bekeek het schilderij. Toen ik terug dacht aan de manier waarop je in de school de geheime bibliotheek opende keek ik of dit schilderij ook zo was. Daarom keek ik dus in de ogen van degene die geschilderd was en toen ik dat deed veranderde het in een zelfde soort deur als die in de bibliotheek van de school. Toen ging ik via die deur naar binnen omdat ik wat meer te weten wou komen over die duistere energie en dacht dat ik in die bibliotheek wel wat kon vinden. Maar vlak voordat ik dat deed had ik nog even gekeken of de draak veilig hier kon blijven omdat ik na dat ik dat had opgezocht over de duistere energie ik waarschijnlijk gelijk via de deur die gekoppeld is aan de bibliotheek van de school weer terug wou komen in de school. Want op die manier hoopte ik minder aandacht te trekken. Toen ik zag dat de draak veilig hier kon blijven ging ik weg. Ik wou voordat ik ging kijken naar een boek over die duistere energie eerst even kijken naar waar de deur die verbonden was met de schoolbibliotheek was toen ik die had gevonden ging ik naar een boek opzoek over de duister energie die ik voelde.