NOYE [KÖLE] 노예

1-) Kim'sin Sen

allie x - downtown

🔱🔱🔱

Buraya getirildiğimde yedi yaşımdaydım. Çelimsiz, küçük, esmer bir erkek çocuğu..

Büyük efendi, ailemi 'kul hali'nden satın alıp da şehrin en görkemli köşküne getirerek bize bir kimlik ve yurt bahşettiğinde bundan sonra hepimiz tamamen buraya aittik.

Bir süre denemeye tabi tutulacak, layık görüldüğümüz takdirde büyük efendinin hizmetinde çalışmaya başlayacaktık.

Biz değersiz köleler için soylu bir efendi tarafından satın alınmanın nice büyük onur olduğunu o zamanlar babamın yaşlı gözlerindeki gururdan ve heyecanla titreyen, derisi kırışık yaşlı ellerinden anlamıştım.

Hala hatırlarım, dün gibi kıvancımız.

Bize kalacak yer, yiyecek yemek ama en mühimi himayesine sığınacak kutlu bir isim bahşeden yüce efendi sayesinde artık güvendeydik. Sahibimiz olduğundan alnımız ak, başımız dikti. Başıboş köpekler gibi oradan oraya savrulmayacaktık artık.

Kölelerin soyu yoktur, isimleri de olmaz bu yüzden. Bir köle için kendine isim koymak büyük günahtır hatta. Bir kimlik biçmek isyan etmektir efendilere. Buna rağmen bizim adımız vardı, kendi aramızda birbirimize isimlerle hitap ederdik. Lâkin bunu bizden başka kimse bilmezdi, hele efendilerin yanında asla kullanmazdık.

Hata ile adını ağzından kaçıran olursa yahut kardeşini ele veren, cezası sağlam bir odun dayağı olurdu. Odun kırılana dek durmazdı cezayı ifa eden. Güçsüz köle çocuklarının kemikleri bile kırılırdı bazen ve hatta ölenler çıkardı.

Ne utanç ama! Bir köle dayağa dayanıklı değilse yahut zor koşullara, ne işe yarardı ki? Zayıf olmak efendilere karşı en büyük ayıptı.

O zamanlar en büyük korkum böyle rezil bir sondu. Yüce efendi ne buyurursa yapabilmeliydim, işkencelere gıkım çıkmadan katlanabilmeliydim.

Neyse ki biz şanslıydık. Güçlüydük çünkü, diğer herkesten daha çok.

Acıya en dayanıklı köleler genelde bizden çıkardı. Fiyatımız diğerlerinden en az on beş kat yüksek olurdu bundan sebep. Pazara Kim kölelerinden birinin geldiği haber edilirse soylular oraya akın ederdi. Yine de herkes bir Kim kölesi sahibi olamazdı tabi. Hele koca bir aileyi satın almak muazzam bir güç gerektiriyordu. En az büyük efendinin sahip olduğuna denk...

O zamanlar küçüktüm, bunlarla kıvanç duyuyor, niçin sırf bir kat koyu tenim yüzünden beyazlara hizmet etmek zorunda olduğum hakkında hiçbir şey düşünmüyordum. Normal olan buydu çünkü, olması gereken, bize öğretilen.

O'nu tanıyana dek düşünmedim de hiç, O'nu kendime isteyene dek kendimden utanmadım. Hele başka biri olmak hiç istemedim.

Böyle yetişmiştik çünkü. Biz buyduk.

Siyahlar karaydı, çirkindi, pisti, değersizdi. En alt tabaka.

Beyazlar güzeldi, saftı, temizdi. Sahibimiz.

Beyaz efendiydi, yüceydi, kıymetli...

Siyahlar köleydi ve köleler beyaz efendi ne isterse oydu.